Fasti. Ovid

Чтение книги онлайн.

        Et, quum possideant plurima, plura volunt.

      Quaerere, ut absumant, absumpta requirere certant:

        Atque ipsae vitiis sunt alimenta vices.

      Sic, quibus intumuit suffusa venter ab unda, 215

        Quo plus sunt potae, plus sitiuntur aquae.

      In pretio pretium nunc est; dat census honores,

        Census amicitias; pauper ubique jacet.

      Tu tamen, auspicium cur sit stipis utile, quaeris,

        Curque juvent nostras aera vetusta manus. 220

      Aera dabant olim; melius nunc omen in auro est,

        Victaque concedit prisca moneta novae.

      Nos quoque templa juvant, quamvis antiqua probemus,

        Aurea; majestas convenit ista deo.

      Laudamus veteres, sed nostris utimur annis; 225

        Mos tamen est aeque dignus uterque coli.

      Finierat monitus; placidis ita rursus, ut ante,

        Clavigerum verbis alloquor ipse deum:

      Multa quidem didici: sed cur navalis in aere

       Altera signata est, altera forma biceps? 230

      Noscere me duplici posses in imagine, dixit,

        Ni vetus ipsa dies extenuaret opus.

      Causa ratis superest: Tuscum rate venit in amnem

        Ante pererrato falcifer orbe deus.

      Hac ego Saturnum memini tellure receptum; 235

        Coelitibus regnis ab Jove pulsus erat.

      Indediu genti mansit Saturnia nomen:

        Dicta quoque est Latium terra, latente deo.

      At bona posteritas puppim servavit in aere,

        Hospitis adventum testificata dei. 240

      Ipse solum colui, cujus placidissima laevum

        Radit arenosi Tibridis unda latus.

      Hic, ubi nunc Roma est, incaedua silva virebat,

        Tantaque res paucis pascua bubus erat.

      Arx mea collis erat, quem cultrix nomine nostro 245

        Nuncupat haec aetas, Janiculumque vocat.

      Tunc ego regnabam, patiens quum terra deorum

        Esset, et humanis numina mixta locis.

      Nondum Justitiam facinus mortale fugarat:

        —Ultima de superis illa reliquit humum— 250

      Proque metu populum sine vi pudor ipse regebat;

        Nullus erat justis reddere jura labor.

      Nil mihi cum bello, pacem postesque tuebar.

        Et clavem ostendens, Haec, ait, arma gero.

      Presserat ora deus: tune sic ego nostra resolvo, 255

        Voce mea voces eliciente dei:

      Quum tot sint Jani, cur stas sacratus in uno,

        Hic ubi juncta foris templa duobus habes?

      Ille manu mulcens propexam ad pectora barbam,

        Protinus Oebalii rettulit arma Tati, 260

      Utque levis custos armillis capta Sabinis

        Ad summae Tatium duxerit arcis iter.

      Inde, velut nunc est, per quem descenditis, inquit,

        Arduus in valles et fora clivus erat.

      Et jam contigerat portam, Saturnia cujus 265

        Dempserat oppositas insidiosa seras.

      Cum, tanto veritus committere numine pugnam,

        Ipse meae movi callidus artis opus,

      Oraque, qua pollens ope sum, fontana reclusi,

        Sumque repentinas ejaculatus aquas. 270

      Ante tamen calidis subjeci sulfura venis,

        Clauderet ut Tatio fervidus humor iter.

      Cujus ut utilitas pulsis percepta Sabinis,

        Quaeque fuit, tuto reddita forma loco est;

      Ara mihi posita est parvo conjuncta sacello: 275

        Haec adolet flammis cum strue farra suis.

      At cur pace lates, motisque recluderis armis?

        Nec mora, quaesiti reddita causa mihi.

      Ut populo reditus pateant ad bella profecto,

        Tota patet dempta janua nostra sera. 280

      Pace fores obdo, ne qua discedere possit:

        Caesareoque diu nomine clausus ero.

      Dixit, et, attollens oculos diversa tuentes,

        Adspexit toto quidquid in orbe fuit.

      Pax erat, et vestri, Germanice, causa triumphi 285

        Tradiderat famulas jam tibi Rhenus aquas.

      Jane, face aeternos pacem pacisque ministros,

        Neve suum, praesta, deserat auctor opus.

      Quod tamen ex ipsis licuit mihi discere fastis:

        Sacravere patres hoc duo templa die. 290

      Accepit Phoebo Nymphaque Coronide natum

        Insula, dividua quam premit amnis aqua.

      Jupiter in parte est; cepit locus unus utrumque,

        Junctaque sunt magno templa nepotis avo.

      Quid vetat et stellas, ut quseque oriturque caditque,295

        Dicere? promissi pars fuit ista mei.

      Felices animos, quibus hsec cognoscere primis,

        Inque domos superas scandere cura fuit!

      Credibile est illos pariter vitiisque locisque

        Altius humanis exseruisse caput. 300

      Non Venus et vinum sublimia pectora fregit,

        Officiumve fori, militiaeve labor.

      Nec levis ambitio, perfusaque gloria fuco,

        Magnarumve fames sollicitavit opum.

      Admovere oculis distantia sidera nostris, 305

        Aetheraque ingenio supposuere suo.

      Sic petitur coelum, non ut ferat Ossan Olympus,

        Summaque Peliacus sidera tangat apex.

      Nos quoque sub ducibus coelum metabimur illis,

        Ponemusque suos ad stata signa dies. 310