Αντώνιος και Κλεοπάτρα. Уильям Шекспир

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Όπως τον κολακεύοντα, ούτω και τον λέγοντα αλήθειαν ακούω μετά προσοχής, και θάνατον αν υπέκρυπτεν η διήγησίς του.

      ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ. Ο Λιβηινός – λυπηρά αγγελία – υπέταξε διά των Πάρθων την Ασίαν από του Ευφράτου, και η τροπαιοφόρος αυτού σημαία κυματίζει από της Συρίας μέχρι της Λυδίας και Ιωνίας, ενώ…

      ΑΝΤΩΝΙΟΣ. Ενώ ο Αντώνιος ήθελες να είπης.

      ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ. Ω στρατηγέ!

      ΑΝΤΩΝΙΟΣ. Λέγε ελευθέρως, μη μετριάζης τα υπό του πλήθους λεγόμενα. Ονόμασε την Κλεοπάτραν όπως την ονομάζουν εις την Ρώμην· επανάλαβε τας σκωπτικάς φράσεις της Φουλβίας, και επίπληξε τα σφάλματά μου με την παρρησίαν εκείνην μεθ' ης ομιλεί η αλήθεια και η κακεντρέχεια· διότι όταν παύση πνέων ο ζωογονών ημάς άνεμος της αληθείας, τότε φύονται εν ημίν χόρτα άγρια, μόνος δε των ημετέρων σφαλμάτων ο έλεγχος καλλιεργεί την ψυχήν ημών. Άφες με δι' ολίγον.

      ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ. Εις τας διαταγάς σου. (Εξέρχεται).

      ΑΝΤΩΝΙΟΣ. Ε, τι νέα εκ Σικυώνος; Λέγε.

      Α’. ΥΠΗΡΕΤΗΣ. Ήλθε κανείς από την Σικυώνα;

      Β’. ΥΠΗΡΕΤΗΣ. Περιμένει τας διαταγάς σας.

      ΑΝΤΩΝΙΟΣ. Ας εισέλθη. – Πρέπει να θραύσω τα ισχυρά ταύτα δεσμά της

      Αιγύπτου, ή να εξαφανισθώ εις τον παράφορον τούτον έρωτα.

      (Εισέρχεται άλλος αγγελιαφόρος). Ποίος είσαι;

      ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ. Απέθανεν η σύζυγός σου Φουλβία.

      ΑΝΤΩΝΙΟΣ. Πού απέθανεν;

      ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ. Εις την Σικυώνα. Την διάρκειαν της ασθενείας της και ό,τι άλλο μέλλεις να μάθης, θα αναγνώσης εις την επιστολήν ταύτην. (Τω εγχειρίζει επιστολήν).

      ΑΝΤΩΝΙΟΣ. Άφες με σε παρακαλώ. (Εξέρχεται ο αγγελιαφόρος). Ψυχή

      ευγενής απήλθε του κόσμου! Αυτό κ' εγώ επιθυμούσα:

      [[Σελίδες 15-16:

      Έρχεται μέρα, πού ζητάμε ν' απολαύσουμε κείνο που με περιφρόνηση

      άλλοτε αποδιώχναμε. Η τωρινή απόλαυση γυρίζει με το πέρασμα του

      καιρού και γίνεται το αντίθετό της. Είναι καλή γιατί πια δεν

      υπάρχει· το χέρι που την απόδιωχνε, τώρα θέλει να την φέρει πίσω.

      Πρέπει να γλυτώσω πια απ' αυτή τη γόησσα Βασίλισσα. Δέκα χιλιάδες

      δεινά πιο μαύρα απ' όσα με βρήκανε, μου φέρνει το αποκοίμισμά μου.

      (Έρχεται ο Αινόβαρδος)

      Ε! Αινόβαρδε.

      ΑΙΝΟΒΑΡΔΟΣ. Τι διατάζει ο στρατηγός;

      ΑΝΤΩΝΙΟΣ. Πρέπει να φύγω από δω το γρηγορότερο.

      ΑΙΝΟΒΑΡΔΟΣ. Μα τότε πρέπει να σκοτώσουμε τις γυναίκες μας. Βλέπουμε πώς κάθε σκληρότητά μας τις θανατώνει· αν φύγουμε θα πεθάνουν.

      ΑΝΤΩΝΙΟΣ. Πρέπει να φύγω.

      ΑΙΝΟΒΑΡΔΟΣ. Αν υπάρχει λόγος σοβαρός, ας πεθάνουν οι γυναίκες. Θάταν κρίμα να τις θυσιάσουμε για το τίποτα, αν και μπροστά σε μια μεγάλη αιτία πρέπει να τις θεωρήσουμε τίποτα. Αν η Κλεοπάτρα πάρει είδηση το φευγιό μας, σίγουρα θα πεθάνει. Είκοσι φορές την είδα να ψυχομαχεί με ελάχιστη αιτία. Πραγματικά νομίζω ότι υπάρχει κάτι στον θάνατο, που την τραβά· Βλέπω να την τραβά τόσο γλυκά, που για ένα έτσι, είναι έτοιμη να πεθάνει.

      ΑΝΤΩΝΙΟΣ. Δε φαντάζεται κανείς πόσο πανούργα είναι.

      ΑΙΝΟΒΑΡΔΟΣ. СКАЧАТЬ