Название: Մատեան Ողբերգութեան
Автор: Գրիգոր Նարեկացի
Издательство: Автор
Жанр: Поэзия
isbn: 9781772467949
isbn:
Թէ այս աշխարհից ինձ բոլորովին դու դուրս վտարես,
Թէ հրաբորբոք փայլատակումով ինձ ահաբեկես,
Թէ անբուժելի ցաւերով պատժես,
Թէ ինձ չարչարող դեւերին մատնես,
Թէ ցասման հողմով ինձ հեռու քշես,
Եւ թէ ուրիշ նոր չարչարանքների գործիքներ կազմես -
Տարտարոսից վատ եւ գեհենից էլ աւելի սաստիկ,
Աւելի թունոտ, քան թէ որդերը, եւ քան խաւարը տարակուսելի
Եւ երկիւղալի` խորխորատից էլ, եւ ողորմելի` մերկութիւնը քան, -
Ես ինքս անձամբ վկայում եմ, թէ արժանի եմ խիստ այդ բոլորին:
Գ
Եւ քանզի մեղքերս նման են իրար,
Ուրեմն եւ նրանց հատուցումներն էլ պէտք է որ նման լինեն իրարու,
Իբրեւ միմեանց պատկերակից, միատեսակ եւ զուգակշիռ,
Այս հասկացողութեան կրողներն են,
Ուստի կարեւոր է խոստովանել եւ քողը վերցնել նրանց երեսի,
Որպէսզի տեսնի փնտրողը նրան եւ ծանօթանայ,
Քանի որ ջերմ սիրով չմօտեցայ ես ընկերոջս կարիքներին,
Իրաւացի է, որ առաջին իսկ վտանգի պահին սառեմ տագնապած:
Եւ որովհետեւ ես չսանձեցի ցանկութիւններս ապերասան,
Ուստի եղկելուս արժանի է, որ կրում եմ կիզումն անզովանալի:
Եւ քանի որ ես չսիրեցի աւետիսը լոյսիդ`
Արդար է, որ ես կորստեան մէգի թանձր խաւարում խարխափեմ մոլորագնաց:
Եւ քանզի խտրութիւն չդրի մանր ու մունր յանցանքների միջեւ, համարելով նրանք անվնասակար,
Զազիր զեռունների խայթումներից խոցոտւում եմ արդ արժանապէս:
Եւ քանի որ ես ձեռք չերկարեցի վտանգի մէջ վշտակրին օգնելու,
Տեղին է, որ գարշ ապականութեան գուբին մատնուեմ:
Դ
Եւ արդ, ո՛չ աստուածային քո գանձերից` չարիք,
Ո՛չ քո լոյսի շողերից` խաւար,
Եւ ոչ էլ քեզ ապաւինելուց սայթաքումներ առաջ կգան,
Այլ ես ինքս` կորստեան որդիս գտայ այս բոլորը:
Բազում անօրէն մեղքերս են, որոնք նիւթեցին այսքան բարկութիւն:
Մոլորեցուցիչ իշխանի կամքին հնազանդելով` նրան թողի ես քո տեղն իսկական,
Ըստ Գրքի յանդիմանութեան:
Ե
Եւ քանզի յայտնի դարձաւ մարմնիս անդամների գաղտնիքն ու խայտառակութիւնը,
Եւ երեսիս ընկաւ անվայելուչ ստուերն ամօթանքիս, ըստ մարգարէի առակի,
Ինձ բոլորովին տգեղացնելով` մերկ, խայտառակուած պոռնիկի նման, -
Ծագիր իմ մէջ լոյսը քաւութեան, երկնաւո՛ր արքա,
Որպէսզի թոթափելով մեղքերիս փոշին,
Աւետեաց ձայնը լսած,
Բաբելոնից ետ դարձողների պէս,
Հողից վեր կենալով` վերստին նստեմ,
Եւ անսասան` յոյսիդ ամրութեանը հիմնուելով, ինչպէս Եսային է ասել,
Նախնի մաքրութեամբ հագնեմքո բազկի զօրութիւնը կարող,
Քո քաղցր փառքի մեծութեան համար եւ աստուածութեանդ ամենապարգեւ,
Օրհնեա՜լ յաւիտեանս. ամէն:
ԲԱՆ Ի ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ
Ա
Տէ՜ր անոխակալ եւ երկայնամիտ, ներող, բարեգութ, հզօր, ողորմած,
Ահա՛ ճշմարիտ են քո գործերը եւ դատաստաններդ խոստովանուած,
Եւ որոշումներդ վկայուած են, ո՜վ ծածկութիւնների տեսանո՛ղ:
Երեք երջանկայիշատակ երիտասարդների հետ,
Որոնք СКАЧАТЬ