Бывалы Юр у Менску. Каганец Карусь

Чтение книги онлайн.

      – Трэк… мг… трэк… трэба пайсці за імі паглядзець, што такое трэк, бо хоч не мала свету з'ездзіў, а трэка не бачыў.

      Так размышляў Юрко Мілюк, ідучы па самай доўгай вуліцы нашага горада.

      – А бач!.. Здаецца, Пракоп?

      – Ён самы, а вы чы не Юры Мілюк?

      – Але ж.

      – А я і не пазнаў бы, каб не загаварылі.

      – Бо даўно ж і бачыліся, гэта ж яшчэ як я на Капказі не быў. А ты тутака служыш, чы што?

      – А як жа, вось у гэтым доме дворнікам, а вы докуль ідзеце?

      – А вось іду трэка пабачыць, што за штука такая. Іду – чую, гэтыя паны кажуць да сябе: «Пойдзем на трэк». Я думаю, што за трэк, і пайшоў за імі назіркам. А ты бачыў калі трэк?

      – А-ей, чы раз!.. Толькі там дарам не пусцяць, трэба білет браці.

      – А шмат плаціці трэба?

      – Не лішняе… па залатоўцы.

      – А можа маеш час, так пойдзем разам, я і за цябе заплачу?!

      – Ну што ж, хадзема! Ну што ў вас чуваць? Здаровы ўсе?

      – Ат, што… Ад ліха ціха, добрага не чуваць. Жывём сяко-тако, дзякаваць богу. А гэта што за гай?

      – Губернатарскі сад называецца, тут гарадскія гуляць ходзяць. Тутака і трэк, і тэатр ё, і рэстаран… Вось і трэк. Тутака ў гэтай будцы білеты браць трэба.

      – А дзе гэта музыка іграе?

      – А тутака ж на трэку…

      – Так на ж табе, Пракоп, дзве залатоўкі, вазьмі білеты! Чы бачыш які кленнік харошы?.. Эх каб мне такі.

      – Та вот лепей пойдзем! Наце білет! Толькі схавайце добра, каб не згубіці!

      – А гэта што за паветка? Там нейкія цацкі відаць.

      – Гэта тут у цэль страляюць, у гэтыя цацкі.

      – Хіба яны плату вялікую бяруць за гэта, бо адкуль жа б гэтых цацак набралася!

      – Та з гэтай стрэльбы нічога не папсуеш, толькі лясне, як бы гарошынай кінуў. А бяруць, добра не ведаю колькі, здаецца, чы ні па грыўні, а мо і па саракоўцы… не ведаю.

      – А гэта шыбеніца што азначае?

      – Гэта ж гімнастыка, тутака панскія дзеці чапляюцца, а гэта гыганы…

      – Але… Гэта я зразу не разабраў. Вот мой божа! І гарадскія маюць ахвоту чапляцца… Нашы то за птушкамі, а яны птушак не маюць, так вось яку штуку прыдумалі. А дзе ж той трэк? Нешта я ніяк не цямлю, што гэта трэк.

      – А вось гэта кругловіна.

      – Так вось што трэк!.. Гэта ж тут на ласіпедах ганяюцца адзін за другім. А гэна пасярэдзіне што?