Вершы. Кляшторны Тодар

Чтение книги онлайн.

      Як прыгожы сады вераснёвыя…

      Закахаўся я ў казачны верасень…

      Колькі яблыкаў восень ружовая,

      Беларуская восень развесіла.

      Завечарылася бярозавая просінь,

      У далях вечар дым пераліваў.

      А Млечны Шлях

      На сіняватых плёсах

      Заранкамі дарогу вышываў.

      Мне марыцца:

      Нібыта той дарогай

      З адвечнасці вярнуліся гады…

      Я не паэт,

      А хлопчык басаногі, —

      За рубяжамі свет і гарады.

      Нібы з туманаў выплыла паданне

      Пра гэта возера,

      Як сведку дзіва-дзей;

      Я ўспамінаю першае каханне

      І першы хмель разбураных надзей.

      З тае пары я шмат перамяніўся

      (Цвітуць да часу ў жыце васількі),

      О вечар, вечар,

      Што завечарыўся,

      Куды сплылі ружовыя вянкі?!

      Задыміўся імжою сыр-бор,

      Дробны дожджык – туман заімжыўся…

      Мне прысніўся квяцісты прастор,

      Мне наш край беларускі прысніўся.

      Бачу сон:

      Дзе у цемры вякоў

      Смуткавалі рачныя затоны,

      Зняты палкія душы з крыжоў,

      І няма ні жальбы, ні праклёнаў.

      І вось тут прыдняпроўскую Русь

      Прадавала панам Кацярына,

      Прамяняў селянін-беларус

      Сашнікі і саху на машыну.

      У вячэрнюю цемру і стынь

      Не палае лучына у хаце,

      Прамяняў беларус-селянін

      Сінявую страху на палацы.

      І пад новай жалезнай страхой,

      Дзе спляліся світальныя цені,

      Нарадзіўся Шэкспір і Талстой,

      Заспяваў беларускі Ясенін…

      . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

      Мы ідзём не плятні апяваць,

      Мы складаем паэмы машынам…

      О краіна – азёрная гладзь,

      О мая дарагая краіна…

      Мёрзлы месяц з-за гор васількамі

      Перасыпаў азёрную сінь.

      Стыне СКАЧАТЬ