Quo vadis. Henryk Sienkiewicz
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Quo vadis - Henryk Sienkiewicz страница 42
Название: Quo vadis
Автор: Henryk Sienkiewicz
Издательство: Public Domain
Жанр: Зарубежная классика
isbn:
isbn:
hipodrom (z gr.) — tor wyścigów konnych i wyścigów rydwanów.
64
epigramat (z gr.) — starożytny gatunek lit., pochodzący od napisów na grobowcach i pomnikach.
65
unctuarium (łac.) — pomieszczenie w łaźni służące do masażu i namaszczania ciała.
66
vestiplica (łac.) — niewolnica (służąca) układająca szaty.
67
toga — wierzchnie okrycie obywateli rzymskich.
68
familia (łac. rodzina) — tu: niewolnicy domowi.
69
pedant (z wł.) — człowiek drobiazgowo, często przesadnie dokładny.
70
eheu (łac.) — niestety, ach.
71
tepidarium (łac.) — sala w łaźni służąca do ciepłych kąpieli.
72
tur — wymarły ssak z rodziny pustorożców, przodek bydła domowego, odznaczał się potężnymi rogami.
73
hesperyjskie jabłka (mit. gr.) — złote jabłka, rosnące w ogrodzie, którego strzegły Hesperydy, córki Atlasa i Hesperii.
74
lampryska — węgorz.
75
Mopsus (mit. gr.) — bohater wojny trojańskiej, założyciel wyroczni przepowiadającej przyszłość ze snów.
76
Venus Genitrix (mit. rzym.) — Wenus Rodzicielka, matka Eneasza, babka Askaniusza, rzekomego protoplasty rodu julijskiego, a więc i Cezara.
77
Sorakte — szczyt górski znany z poezji Horacego.
78
alumna (łac.) — wychowanka.
79
stola — długa szata noszona przez szlachetnie urodzone Rzymianki na tunice, rozcięta z boków.
80
asfodel (z gr.) — złotogłów; wg mit. gr. po łąkach nim porośniętych przechadzają się cienie zmarłych w świecie podziemnym.
81
univira (łac.) — kobieta zamężna tylko raz.
82
Feniks (mit. gr.) — legendarny ptak odradzający się co kilkaset lat z popiołów, pojawiający się w egipskim Heliopolis; symbol zmartwychwstania.
83
Ahenobarbus (łac.) — miedzianobrody, przydomek rodu Domicjuszów.
84
triclinium (łac.) — sala jadalna, u Greków trójkątny stół jadalny.
85
lary (mit. rzym.) — domowe bóstwa opiekuńcze, miały w domach kapliczki zw. lararium; por. lary i penaty (sprzęty domowe, ognisko domowe).
86
posoch (słow.)— ozdobna laska, odmiana pastorału, zakończona głowicą, używana przez biskupów w kościołach wschodnich.
87
Aleksander (mit. gr.) — Parys, syn Priama, uwiódł i porwał Helenę, piękną żonę Menelaosa, wywołując w ten sposób wojnę trojańską.
88
animal impudens (łac.) — zwierzę bezwstydne.
89
epilichnia (z gr.) — małe naczynka z wonnościami.
90
inspektor — nadzorca.
91
prandium (łac.) — posiłek południowy.
92
Forum — chodzi o Forum Romanum, główny plac w Rzymie, ośrodek władz politycznych i kultu religijnego.
93
atrium (łac.) — centralne pomieszczenie w domu rzymskim, bez okien, z otworem w pułapie i basenem na wodę deszczową.
94
velarium (łac.) — zasłona.
95
cubiculum (łac.) — sypialnia.
96
werwena — właść. werbena; roślina o pachnących liściach i kwiatach.
97
lektyka (z łac.) — łoże lub fotel СКАЧАТЬ