Uzay ve Zaman Hikayeleri. H.G. Wells

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ ikisinin yanı sıra ortamda kir pas içinde bir bisikletçi, ev sahibi Cox ve Dragon’ın son derece saygın ve oldukça iri yarı barmeni Bayan Maybridge de vardı. Bayan Maybridge, gözlüklerini temizleyerek Bay Fotheringay’e sırtını döndü; diğerleri, iddialı sözlerinin o anki etkisizliği karşısında az çok eğlenerek onu izliyorlardı. Bay Beamish’in Torres Vedras taktiklerinden etkilenen Bay Fotheringay, alışılmadık şekilde onu sözleriyle etkilemek için çaba göstermeye karar verdi. “Buraya bakın Bay Beamish,” dedi Bay Fotheringay. “Mucizenin ne olduğunu açıkça anlayalım. Bu, iradenin gücüyle yapılan, doğanın gidişatına aykırı bir şeydir, özellikle irade olmaksızın gerçekleşemeyecek bir şeydir.”

      Bay Beamish onu tiksindirerek, “Öyle diyorsun,” dedi. Bay Fotheringay, o zamana kadar sessiz bir dinleyici olan bisikletçiye döndü ve tereddütlü bir öksürük ve Bay Beamish’e bir bakışla verilen onayını aldı. Ev sahibi hiç fikrini belirtmedi ve Bay Fotheringay, Bay Beamish’e dönerek, mucize tanımına nitelikli bir onay vermesinden yüreklenerek söze başladı.

      “Örneğin,” dedi Bay Fotheringay, büyük bir cesaretle. Şimdi burada bir mucize olsa. Doğanın doğal seyrinde bu lamba böyle baş aşağı yanamaz, değil mi Beamish?”

      “Olamayacağını söylüyorsun,” dedi Beamish.

      “Peki sen?” dedi Fotheringay. “Bunun aksi takdirde olamayacağını söylüyorsun değil mi, ha?”

      “Hayır,” dedi Beamish isteksizce. “Hayır, olamazdı.”

      “Pekâlâ,” dedi Bay Fotheringay. “Sonra burada birisi, benim olabileceğim gibi geliyor ve burada olabileceği gibi duruyor ve o lambaya diyor ki, mesela benim birazdan yapacağım şekilde, tüm isteğimi toplayarak, kırılmadan yukarı aşağı dön ve sabit bir şekilde yanmaya devam et ve Hullo!”

      Herhangi birine Hullo dedirtmek yeterliydi. İmkânsız ve inanılmaz olan hepsine göründü. Lamba ters çevrilmiş bir şekilde havada asılı duruyordu ve alevi aşağıyı gösterecek şekilde sessizce yanıyordu. Herhangi bir lambanın olduğu ve olacağı kadar sağlam ve tartışılmaz bir şekilde, Long Dragon Bar’ın sıradan lambası gibi orada duruyordu.

      Bay Fotheringay, işaret parmağını ileri uzatmış, ölümcül bir darbe bekleyen biri gibi çatık kaşlarıyla ayakta duruyordu. Lambanın yanında oturan bisikletçi eğilip bara atladı. Herkes yerinden zıpladı. Bayan Maybridge döndü ve çığlık attı. Yaklaşık üç saniye boyunca lamba hareketsiz kaldı. Bay Fotheringay’den hafif bir zihinsel ıstırap çığlığı geldi. “Artık devam edemem,” dedi. Geriye sendeledi ve ters çevrilmiş lamba aniden parladı, barın köşesine düştü, yana sıçradı, yere çarptı ve söndü.

      Şanslıydılar ki lambanın metal bir alıcısı vardı, yoksa her yer alev alev yanardı. İlk konuşan Bay Cox oldu ve gereksiz bahanelerden arınmış sözleriyle, Fotheringay’in bir aptal olduğunu vurguluyordu. Fotheringay, bu kadar temel bir önermeyi bile tartışmanın ötesinde bir durumdaydı! Olan şey karşısında haddinden fazla şaşkındı. Sonraki konuşma, Fotheringay açısından konuya kesinlikle ışık tutmadı; genel eğilim Bay Cox’u haklı bulmak şeklindeydi ve aynı zamanda ona şiddetle de hak verildi. Herkes Fotheringay’i aptalca bir oyunla suçladı ve onu herkesin rahatlığını ve güvenliğini bozan biri olarak damgaladılar. Aklı bir şaşkınlık kasırgası içindeydi, onlarla aynı fikirde olmaya meyilliydi ve artık orayı terk etmesi teklifine dikkate değer ölçüde etkisiz bir şekilde karşı çıktı.

      Eve hayal kırıklığına uğramış ve kızgın, ceketinin yakası buruşuk, öfkeli bakışlarla ve sinirden kıpkırmızı bir halde gitti. Yanından geçerken on sokak lambasının her birini endişeyle izledi. Kendini Church Row’daki küçük yatak odasında yalnız bulduğunda, olayla ilgili şeylerle ciddi bir şekilde boğuşup kendine, “Bu nasıl oldu?” diye sorabildi.

      Paltosunu ve botlarını çıkarmıştı ve elleri ceplerinde yatakta oturmuş, on yedinci kez savunma metnini tekrarlıyordu, “Kahrolası şeyin baş aşağı çevrilmesini istemedim.”

      İstemeden söylediği şeyi aslında istediğini hissetti birden. Karmaşık bir zihin yapısı içinde değildi ya da gönüllü eyleminin en abartılı sorunlarını olduğu gibi kucaklayarak, bir süre “istemeden isteme” durumunda takılıp kalmış olabilirdi; ama gene de fikir ona oldukça kabul edilebilir bir belirsizlikle geldi. Ve bundan sonra, itiraf etmeliyim ki, bunu öğrenmenin net bir mantıksal yolu olmadığından, sıra deneyerek görmeye gelmişti.

      Kararlı bir şekilde parmağını mumuna doğru yöneltti ve aptalca bir şey yaptığını hissettiği halde aklını topladı. “Havalanın,” dedi. Ama bir saniye içinde bu his kayboldu. Mum havalandı, bir an için havada asılı kaldı ve Bay Fotheringay nefesini tutarken, fitilin sönen parıltısı onu karanlıkta bırakıp tuvalet masasına çarparak düştü.

      Bay Fotheringay bir süre karanlıkta tamamen kıpırdamadan oturdu. “Ne de olsa oldu,” dedi. “Ve bunu nasıl açıklayacağımı bilmiyorum.” Ağır ağır iç çekti ve bir kibrit bulmak için ceplerini aramaya başladı. Hiçbir şey bulamadı, ayağa kalkıp tuvalet masasının etrafında el yordamıyla kibrit aradı. “Keşke bir kibrit olsaydı,” dedi. Ceketine baktı, bulamadı. Sonra kibritlerle bile mucizelerin mümkün olduğunu anladı. Bir elini uzattı ve karanlıkta kaşlarını çattı. “Bu elimde bir kibrit olsun,” dedi. Avcunun üzerine hafif bir nesnenin düştüğünü ve kibriti sıkıca tuttuğunu hissetti.

      Kibriti yakmak için birkaç etkisiz girişimden sonra, bunun sürtülerek yakılan bir kibrit olduğunu keşfetti. Kibriti yere attı ve sonra yıkanabilir paspasının ortasında yandığını fark etti. Aceleyle kapıp dışarı çıktı. Olasılık algısı genişledi ve mum çubuğundaki mumu hissetti. “Yan!” dedi Bay Fotheringay ve mum hemen parladı. Tuvalet kapağında küçük bir kara delik ve bu deliğin içinden bir tutam duman yükseldiğini gördü. Bir süre bu dumana ve önündeki mumdan çıkan küçük aleve baktı ve sonra yukarı baktığında aynada kendi bakışıyla karşılaştı. Bu vesileyle bir süre sessizlik içinde kendisiyle iletişim kurdu.

      “Mucizelere ne dersin?” dedi Bay Fotheringay sonunda yansımasına hitap ederek.

      Bay Fotheringay’in bunu takip eden düşünceleri şiddetli ama kafa karıştırıcı nitelikteydi. Şimdiye kadar, bu yaşadığı şeyler onun saf bir isteklilik durumuydu. Şu âna kadarki deneyimlerinin doğası, bu olanları bir kez daha tekrarlamayı düşünmeden önce, onu başka deneyler yapmaktan alıkoydu. Ama bir kâğıdı kaldırdı, bir bardak suyu pembeye ve sonra yeşile çevirdi, mucizevi bir şekilde yok ettiği bir salyangoz yarattı ve kendine mucizevi bir yeni diş fırçası aldı. Sabaha karşı saatlerde, iradesinin özellikle nadir ve keskin bir nitelikte olması gerektiği gerçeğine ulaşmıştı, bu gerçeğe daha önceden kesinlikle emindi ancak kesin bir güvencesi yoktu. İlk keşfinin korkusu ve şaşkınlığı, yaşadığı bu görülmemiş olayın kanıtlanmasından duyduğu gururla perçinlenmişti. Kilise saatinin çarpıcı olduğunun farkına vardı ve Gomshott’s’taki günlük görevlerinden mucizevi bir şekilde vazgeçilebileceği aklına gelmediğinden, daha fazla gecikmeden yatağa girmek için soyunmaya devam etti. Gömleğini başının üstünden geçirmeye çalışırken aklına parlak bir fikir geldi. “Şu an yatakta olayım,” dedi ve kendini öyle buldu. “Çıplak,” diye şart koştu ve çarşafları soğuk bularak aceleyle ekledi, “ve kendi geceliğimle, hayır, hoş, yumuşak, yün bir gecelikle. Ah!” dedi büyük bir zevkle. СКАЧАТЬ