Барон Мюнхаузен саргузаштлари. Рудольф Распе

Чтение книги онлайн.

      Bu quyonning o‘z oyoqlaridan bo‘lak yana oshiqcha oyoqlari ham borligini ko‘rganimda, qanday hayron qolganimni bir tasavvur qilsangiz edi. Uning qornida to‘rt, sirtida to‘rt oyog‘i bor edi!

      Ha, shundoq, uning orqasida baquvvat chopqir oyoqlari bor edi! Pastki oyoqlari charchasa qornini osmonga qilib o‘girilib, o‘sha ehtiyot oyoqlari bilan chopaverar ekan.

      Mening kuyib-pishib, uch kun orqasidan quvlaganim bejiz emas ekan!

      AJOYIB NIMCHA

      Afsuski, vafodor itim sakkiz oyoqli quyonni rosa uch kun quvaman deb shunday charchabdiki, yerga yiqildi-yu, bir soatdan keyinoq o‘ldi-qoldi.

      Xafa bo‘lganimdan yig‘lamoqdan beri bo‘ldim. O‘lgan itimdan yodgorlik bo‘lsin deb terisidan o‘zimga ov nimchasi tikishga amr qildim.

      Ana shundan beri menga na miltiq kerak, na it.

      Har safar o‘rmonga borganimda nimchamni bo‘ri yoki quyon yashiringan tomonga tortgani-tortgan.

      Men ilvasinlarni otar darajada yaqinlashganimda nimchadagi tugmalar o‘z-o‘zidan uzilib, o‘sha hayvon tomonga o‘qday uchib boradi! Ajoyib tugma borib tekkan hayvon qimir etmay yiqiladi-qoladi!

      Ana shu nimcham hali-hali ustimda. Gapimga ishonmayotganga o‘xshaysizlar-a, kulyapsizlar? Ammo bu yoqqa qarasangiz, mening rost gapirayotganimga ishonasiz-qolasiz: nimchamda atigi ikkita tugma qolganini o‘z ko‘zingiz bilan ko‘rmayapsizmi, axir. Men yana ovga chiqsam, nimchamga kam deganda uch dyujina tugma qadab olaman.