Дарё. Абдукаюм Йулдошев

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ чеккароққа ўтган Тамара кимгадир қўнғироқ қилиб, шивирлаб қўйишга ҳам улгурди:

      – Ҳаммаси жойида, Жора. План «Б». «Қирғоқ»дамиз.

      Бу ёғи хамирдан қил суғургандай осон кечди: қизлар очиқ деразадан мушукдай чаққонлик билан ошиб ўтишдики, ҳатто Ғиёснинг кўмаги ҳам керак бўлмади.

      Акбарали столга у-бу қўйиб улгурган экан, қолганига Ғиёс кўмаклашди. Столда нон, колбаса, «кола», пишлоқ, помидор-бодринг, битта ароқ шишаси пайдо бўлди.

      Ғиёс пиёлаларни тўлдириб ароқ қуйди.

      – Қани, танишганимиз учун оламиз!

      Улар пиёлаларни чўқиштиришди. Ғиёс ароқни бир кўтаришда ичиб юборди, «оқ» қилганини кўрсатиш учун пиёласини қизларга кўрсатди, кейин мақтанди:

      – Бизда биринчисига закуска қилинмайди.

      Жилмайиб қўйган Акбарали ўзининг пиёласини столга қайтариб қўйди-да, «кола» тўла пиёладан бир ҳўплади. Буни кўрган қизлар бир-бирига қараб қўйишди.

      – «Қизил»ига ўтиб кетибсизми, ака? – жилмайди Дилобар.

      – Мен ўзи умуман ичмайман, – деди Акбарали.

      Дилобар ҳайрон қолди:

      – Наҳотки? Ростдан-а?

      – Ҳа, – кулимсиради йигит. – Шунақа айбимам бор.

      Тамара одатига кўра шифтга қараб гапирди:

      – Бу қизиқ…

      – Қани, олинглар, қизлар! – вағирлади Ғиёс. – Шеригимга қараманглар. Ўзи ичмайди, лекин бошқа ҳамма томондан зўр йигит.

      – Қанақа томонларини айтяпсиз, Ғиёс ака?

      – Э, Дилобархон, буни кейин ўзларинг билиб оласизлар.

      Кулги кўтарилди. Қизлар пиёлаларга лаб тегизиб қўйишди. Буни кўрган Ғиёс норози бўлди:

      – Э, бунақа ичилмайди-да, жонон қизлар.

      – Қанақа ичилади, жонон йигит?

      – Мана бундай!

      Ғиёс Акбаралининг ҳам пиёласини қўлига олиб, ичиб юборди ва уни ҳам «оқ» қилганини қизларга намойиш этди, кейин яна мақтанди:

      – Бизда иккинчисигаям закуска қилинмайди.

      Қизлар чапак чалиб юборишди. Ғиёс стол ёнига қўйилган қўл телефонининг тугмачасини босган эди, чет элнинг шовқинли мусиқаси янграй бошлади.

      – Энди бир вальсга тушсак, – таклиф қилди Ғиёс.

      – Вой, – деб юборди ногоҳ нимадир эсига тушган Дилобар, – машинанинг эшиги очиқ қолди-ку.

      Ҳалидан буён стол атрофида ўзини сал ўнғайсизроқ ҳис қилаётган Акбарали шошиб ўрнидан турди:

      – Мен бориб қулфлаб келаман.

      Бу таклифга Ғиёс «маъқул» маъносида бош ирғади. Акбарали хонадан чиққан маҳал Дилобар кўзлари сузила бошлаган Ғиёсга ишвали қараб қўйгач, сумкачасини очди-да, қалам билан лаб бўёғини чиқазди:

      – Ғиёс ака. Танцага тушадиган бўлсак, биз сал у ёқбу ёғимизга қараб олсак дегандик. Ахир онангниям отангга бепардоз кўрсатма деганлар.

      – Марҳамат, – йигит кириш эшигининг чап тарафидаги яна бир эшикка ишора қилди: – Ванна сизларнинг ихтиёрингизда.

      Дилобар норози бўлиб қош чимирди:

      – Э, СКАЧАТЬ