Safahat. Mehmet Akif Ersoy

Чтение книги онлайн.

      Doksan senelik ömre, İlâhî, bu mu gâyet?

      Bilmem ki ne âlem bu cedel-gâh-i maîşet!

      Korkunç oluyor böyle hakîkatleri, gerçek,

      Sa'dî gibi bir asr-ı fazîletten işitmek.

      Sa'dî o kadar felsefesiyle, hüneriyle,

      Fikrindeki hürriyet-i fevk-al-beşeriyle

      Esbâb-ı maîşet denilen kayda girerse,

      Yâd etmesin âzâdeliğin nâmını kimse.

      İnsan ki çıkar perde-i mektûm-i ademden,

      Tâ sahne-i hestîde zuhûr ettiği demden,

      İkmâle kadar fâciâ-i devr-i hayâtı,

      Atlatmaya mahkûm ne mühlik akabâtı!

      Zannetme ölüm şahsına bir kerre muhâcim…

      Bin kerre olur günde o düşmenle müzâhim.

      Âvâre beşer sâha-i gabrâya düşünce

      Etrafına binlerce devâhî üşüşünce

      Meydan mı bulur râhâtı esbabını celbe?

      Başlar o cılız kolları dünya ile harbe!

      Kaynar güneşin âteşi mihrâk-ı serinde:

      Karlar buz olur hep beden-i bî-siperinde.

      Medhûş nigâhında köpürdükçe denizler;

      Beyninde bütün dalgalar öttükçe mükerrer;

      Sahilden uzansam der, eder tayy-i merâhil;

      Lâkin onu bilmez ki uzaklar daha sâil:131

      Dağlar o nihâyetsiz olan silsilesiyle,

      Ormanlar o dünyâyı tutan velvelesiyle,

      Emvâc-i serâbıyla, vuhûşuyle bevâdî.

      Her hatve-i azminde olur ye'sine bâdî.

      Fevkınde, semâvâtın o ecrâm-ı mehîbi;

      Pîşinde, zemînin o temâsîl-i acîbi;

      Bîçâreyi medhûş ederek her nefesinde,

      Muztar bırakır mün'adim olmak hevesinde.

      Lâkin bu heves bir heves-i dîğere mağlûb:

      İnsan yaşamak hırs-ı cibillîsine meclûb.

      Her devresi bir devr-i azâb olsa hayâtın,

      Râzîsi değildir yine bir türlü memâtın!

      Ömr olsa da binlerce tekâlîf ile meşhûn,

      İnsan yaşamaktan yine memnun, yine memnun!

      Artık neye mevkûf ise te'mîn-i bekâsı,

      Yalnız ona masrûf olur âvâre kuvâsı.

      Durmaz boğuşur bunca mühâcimlere rağmen,

      Düşmez, o mesâî denilen seyfi elinden.

      Çıplaktır o, ister ki soğuklarda ısınsın;

      Bir dam çatarak her gece altında barınsın.

      İster yiyecek şey, giyecek şey, yakacak şey…

      Bin türlü havâic daha var bunlara der-pey.

      Âvâre beşer işte bu bâzâr-ı cihanda,

      Her gün yeni bir kâr peşinden cevelânda.

      Maksad bu kadar dağdağadan bir yaşamaktır…

      Lâkin bunun altında ne maksad olacaktır?

      Heyhat, onu idrâk için i'mâl-i hayâle

      Yok vakti: bütün demleri mevkûf cidâle!

      İnsan ki, onun rûh ile insanlığı kaaim,

      Dâim oluyor cisminin âmâline hâdim;

      Gelseydi eğer rûhunu i'lâya da nevbet,

      Anlardı nedir, belki, hayatındaki gâyet.

      Bir anladığım varsa şudur: Hâlik-i âlem,

      Hilkat kalıversin, diye, bir ukde-i mübhem,

      Daldırmada insanları hâcât-i hayâta,

      Döndürmede ezhânı bütün başka cihâta.

      Ömrün öteden, berk-süvârâne şitâbı,

      Iyşin beriden lâzım-ı СКАЧАТЬ