Acı ve Tatlı Hayat. Joltay Jumat Almaşoğlu

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ hala açıkça itiraf etmedin?

      – Bu eleştiri değil, seni objektifliğe alıştırmak…

      Aspan kıkırdayarak gülmeye başladı, bu yüzden uzun süre kahkahalar atmaya başladı.

      – Yeter! Burada komik bir şey yok… – Jashan derinden içerlemişti.

      – Harika bir akortçu olduğun ortaya çıktı, – sakin bir sohbete geçmişti Aspan.

      – Başka nasıl olunmalı? Eleştirel bir makale yazmamış olsaydım, anavatanına gelir miydin?

      – Ziyaretimi daha önce planlamıştım.

      – Yanlış! Bir gerçeği kesinlikle hatırlıyorum: iş dünyasında olan insanlar bir şey söyler ancak başka şey yaparlar.

      – Seninle tartışmanın faydası yok! Şimdi ne diyebilirim Önemli olan hayatta ve iyi olman, arkadaşım hayalperest…

      – Bana hayalperest deme!

      O halde sana yakıştırdığım lakabı diyeyim?

      – Bana ne lakabı taktın?

      – Sana “Fikirler Deposu” dedim.

      – Ha ha ha! – Jashan yürekten gülmüştü. – Sevdim! Bu istikrarsız hayatta bir düşünürün payından daha yüksek olan bir mutluluk var mıdır?

      – Elbette! Elbette!

      – Ama kasabamızda seni nasıl adlandırdıklarını duydun mu?

      – Hayır, duymadım!

      – Öyleyse bunu sana ben bildireyim: İhtiyar Kabış’ın önerisi üzerine, gururumuz saygıdeğer aksakallar sana Deve Naru diyorlar!

      – Deve mi? Neden bir deveyle eşleştirildim?

      – Bu sıradan bir deve değil! Diyorum ki: sen Naru devesin!

      – Fakat, onları nasıl tarif ederseniz edin – deve devedir…

      – Aspan şaşkınlıkla ensesini kaşıdı.

      Erkekçe kucaklaştıktan sonra birbirlerine veda ettiler.

      ŞERKALA’NIN ÜZÜNTÜSÜ

      (İkinci hikaye)

      Elmurat neden öldü?

1

      Hanmurat, Aspan ağbisini Amerika’ya yolcu ettikten sonra aceleyle şehire gitti. Döndüğünde hemen Janmurat’ı aramaya başladı. Yaz günüydü. Bütün öğrenciler tatildeydi. Bir an düşününce şunu fark etti: Bu sıcakta çocuklar nerede olabilirlerdi, tabii ki şehirin kenarındaki nehirde. Çocukluk arkadaşı Elmurat’ın küçük kardeşinden onun zamansız ölümü hakkında daha fazla bilgi edinmek istiyordu.

      Nehire ulaştığında, aniden kurbağa dudaklı çevik bir çocuk karşısında belirdi ve ona meraklı bir bakışla bakmaya başladı.

      – Birini mi arıyorsunuz ağbi?

      – Evet, Janmurat’a ihtiyacım var.

      – Evet, işte orada! Görüyor musunuz, nehrin tam ortasında yüzüyor!

      Gözlerini güneş ışığından koruyarak yüzen çocuklara bakmaya başladı. Görünüşe göre Janmurat ta onu fark etmişti ve hızla kıyıya yüzdü.

      – Ağbi, neden Amerika’ya gitmedin? – Hemen soruyu sordu, sudan çıkar çıkmaz.

      Burada biraz daha kalacağım.

      – Yüzmek ister misin?

      – Hayır ben istemiyorum.

      – Neden?

      – Doğruyu söylersem gülmez misin?

      – Tabii ki gülmem! Neden güleyim ki?

      – Ben yüzmeyi havuzda öğrendim ve sadece havuzda yüzerim. Dibini görebiliyorsunuz, bu yüzden korkutucu değil, ama açık sudan korkuyorum. Bir kramp girse ne olur?

      – Korkmayın. Sizin yanınızda olacağım.

      – Hayır ben istemiyorum!

      – Siz bilirsiniz.

      – Seninle konuşmak istemiştim.

      – Biraz bekleyin! Çabukak giyineceğim…

      – Pekala, seni orada bekleyeceğim…

2

      Çocukla yalnız kalan Hanmurat, onu soru bombardımanına tuttu:

      – Ne oldu? Elmurat nasıl öldü? Buna ne sebep oldu?

      Çocuğun alnı bir hüzün dalgasıyla buruştu, gözlerine yaşlar doldu. Yüzü anında ağlamaklı bir hal aldı.

      – Geçen yıl bir kene tarafından ısırıldı. Görünüşe göre böcek çok zehirliydi. Sadece birkaç gün acı çekti. Sonra…

      “Doktorlar onu kurtaramaz mıydılar?”

      – Hayır, ellerinden gelmedi.

      – Ah, bu doktorlar! Bu ne tür bir keneydi? Hayat kurtaran bir serum bulmak mümkün değil miydi?

      – Kim bilir…

      Ortalığı ağır bir sesslik kaplamıştı, onu bozan yine Hanmurat olmuştu:

      Ağbin ve ben ayrılmaz arkadaşlarlar olarak büyüdük. Amerika’ya gittiğimde benim için çok endişelendiğini hatırlıyorum.

      – Ama kasabanı sonsuza dek üzüntü ve pişmanlık duymadan nasıl bıraktın?

      – Gerçek şu ki, sonradan uzak akrabamız olduğunu öğrendiğim üvey babam Tomas’a bir söz vermiştim. Öte yandan, çocukluğumdan beri en az bir kez uzak ve gizemli Amerika’yı kendi gözlerimle görmek beni cezbetmişti…

      – Peki izlenimlerin neler? Orayı beğendin mi?

      – Elbette! Amerika’ya ne yönden bakarsan bak- içinde her şey yolunda! Herkes tarafından tanınan, ilerici ve medeni bir ülke!

      Janmurat inançla konuştu:

      – Sen de buna şahit olacaksın ki! Önümüzdeki yıllarda aynı şekilde gelişmiş ülke olacağız! Biz kayıtsız şartsız önde olacağız!

      – Nasıl? Ve neden Kazakistan birdenbire birçok ülkenin önüne geçecekmiş ki? – Diye sordu Hanmurat.

      – Çünkü Kazakistan özgür, bağımsız bir ülke! Halkımız uzun yıllardır özgür bir yaşamın tadını çıkarıyor. Şimdi kimseye bakmıyoruz, kendi yasalarımıza göre yaşıyoruz.

      Hanmurat, СКАЧАТЬ