Название: Hüzünlü Mısralar
Автор: Vagıh Behmenli
Издательство: Elips Kitap
isbn: 978-625-6853-81-2
isbn:
Karga, haberini soranlara yorumluyor
Sabahın sükûtunu trenler bozuyor
Aklına geliyor muyum?
Esen yel mi kovuyor rüzgâr mı kovuyor?
Ona bak, o çocuk kelebek kovuyor
Sanki titreyen bir yürek kovuyor
Aklına ben geliyor muyum?
OLMAYANDA
Kederli yer görmemişim
Bu dağ gibi bu düzlük gibi
Ne gecem bir yönlü gece
Ne gündüzüm gündüz gibi
Sen yanımda olmayınca
Gözlerimde ışık izi
Sen bakınca alevlendi
Geçicidir sevinmeyim
Gülüşüm de yalandandır
Sen yanımda olmayınca
Bizim yürüdüğümüz yerlerde
Ne amandır izim yoktur
Yar sinemi sineme bak
Yürek bulsan sözüm yoktur
Sen yanımda olmayınca
GİTMİŞSİN
Yaralı gönlümün sızlayan çağıdır
Manasız yüzünü eğip gitmişsin
Ayrılık arada bir Kaf dağıdır
Sihirli tılsımı duyup gitmişsin
Ne belirli unvanız biz, belli adız ne
Ne bir aleviz biz, yanan oduz ne
Ne bir yatar olduk uyukladık ne
Söyle bakayım peki neden bıkıp gitmişsin
Atılmış ufacık bebek gibiyim
Göğsü çatlak çalak sahra gibiyim
Tufanlar kıran şaka gibiyim
Boran kar olmuşsun, vurup gitmişsin
Geri dön tutulan dilim açılsın
Felek düğümleyen dilim açılsın
Dön gel kanatlansın kolum açılsın
Elimi koynumda koyup gitmişsin
RÜZGÂR
Saçlarımı taradı
Senin tarafından esen rüzgâr
Geçen günü varakladı
Senin tarafından esen rüzgâr
Bir deli soy esti bana
Bölüp, bölüp çarptı bana
Mendilini attı bana
Senin tarafından esen rüzgâr
Rüzgârın da var incisi
Her esişi incilerin incisi
Rüzgârların birincisi
Senin tarafından esen rüzgâr
UYUYAN BAHTIM
Hicran yollarıma dökülmüş inan
Tan yeri gözümde sökülmüş inan
Bakışım yollara dikilmiş inan
Geri dönüp gelsen de, gelmesen de
Ayrılık suyu yıkıyor tahtımı
El yetmez arzular alır vaktimi
Neyleyim öz işin yatan bahtımı
Gelip uyatsan da uyatmasan da
SEVİYORSUN
Talihin ağarsa temiz kar gibi
Kayalar toy günü kayalar gibi
Eğer oynasalar “Cengi” gözünde
Değişse dünyanın rengi gözünde
Seviyorsun demek
Sığmasan yollara, güllü çimene
Karışıp bir kızın tebessümüne
Yoluna, izine yağıyorsa güneş
Bir ela gözlerden doğarsa güneş
Seviyorsun demek
Bahtına göklerde yıldızı arasan
Bin kurban etsen, bin kuzu kessen
Yatsı bir hisarın taşına her gün
Dolansan bir evin başına her gün
Seviyorsun demek
Yüreğin aleve, oda tutuşsa
Coşkun rüzgâr gibi gezip dolansan
Kalsan ellerinde bir dil bilmezin
Payız yaprağı gibi titrese dizin
Seviyorsun demek
GİDELİM
Elini ver elime
Gidelim, götüreyim seni.
Çiçek dizeyim yoluna
Gidelim, götüreyim seni
Hasret ağır demir
Yüreğimi deliyor
Elimden ne gelir
Gidelim, götüreyim seni
Vakit erir, an düşer
Gün batıp, akşam düşer
Anan bilse kan düşer
Gidelim, götüreyim seni
GÖRÜŞMEDEN SONRA
Dünya benimdir benim
Bu gök, bu su, yer benim
Uçar ruhum, bedenim
Mucize ben, sır benim
Ne rengi var âlemin
Kırmızısı beyazı ben
Bu akşam sevgilimle
Görüşmüşüm yahu ben
Nere gitsem yol açık
Kademim uğurludur
Yıldızlar parlak açık
Eskisinden nurludur
Şirin sohbet açıyor
Neden bu çöl bu çimen
Bu akşam sevgilimle
Görüşmüşüm yahu ben
Göklerin sahibiyim
Başımın ay tacı var
Tufanlar sahiliyim
Kalbimde sel gücü var
Vallah kaldırırım
Kayaları dağı ben
Bu akşam sevgilimle
Görüşmüşüm yahu ben
Bulutlarla baş başa
Kuşlar gibi uçanım
Bin bin dosta tanışa
Kavuşmayı СКАЧАТЬ