Bulgaristan Türk Şiiri Cilt 1. Şaban Mahmudoğlu Kalkan

Чтение книги онлайн.

      Ürkek geyikler misali

      Günlerce benden kaçıyorsun

      San ki bir daha hiç dönmeyecekmişsin.

      İtersen dönme.

      Ne söylesem benim için

      Bir de senin için

      Hepsi boşuna.

      Biliyorum

      Bir gün olacak da

      Sen de anlayacaksın

      Yanardağlar gibi hiç aralıksız

      Yanıp kül olduğunu…

      Merhemini ben de değil

      Başka birisinde arayacaksın.

      Zannımca anlayacaksın

      Ki mesut olsan da

      İlk sevginin ateşi ile ısınacaksın.

      Ama ne ettinse bana ettin

      Bırakıp beni gittin

      Kanadı kırık bir güvercin gibi sokaklarda…

      Yoksa kalbinden O da silmişti beni artık

      Her nasılsa.

      Yine sana götürdü beni tüm yollar

      Tomurcuklar çatlarken dal ucunda.

      Elverir bunca yıl ayrılığın elemi

      Sensiz rengi solan bir bahar içimde

      Ne yapsam bu sevda gitmiyor senden öte

      Artık dayanamam kapını çalmaktır niyetim önce.

      Işıl, ışıl bir geceyi kovalarken gündüzler gene

      Yıldızlar da düşmüş o an bekleyişten yere

      Seni candan sevmiştim kıymetini bilmedim, niye?

      Sevmeyenlerin yürek nesine…?

      Söyle niye?

      Söz verirsin o saatte varacağım diye

      Hala da gelirsin, incir gibi Vildan’ ım

      N’oldu haberini alamadım?

      İçime dinmeyen bir sancı indirdin

      Karlı sokaklarda gözlerken yolunu

      Islak ayaklarım soğuklamış

      Şimdi merhemini bile bulamaz doktorlar..

      Merhamet umuyorum

      Yol boyunda ki taşlardan, ağaçlardan

      İster inan, ister inanma…

      Bir iki değil bu aşk dansını oynadığın…

      Elbet bir gün gelir de

      Anlarsın suçun sende olduğunu

      Baharda akasyalar açarken…

      Ben sana söylemiştim ya

      Kazanlık diyarından

      Al, sarı, kırmızı güller getireceğimi

      Ne yazık ki, elimde soldu koklamadan güller.

      Lekesiydi utancıydı yüzümün

      Bana silahla verilen adım

      Gizli bir kurt gibi üzüntü

      Her gün emerdi ömrümü hayatımın.

      O dehşet gün perişandı halim

      Tükendi, kesildi tüm hislerim

      İleri değil, döndü geri, geri

      Açık denizde yol alan yelkenlerim.

      O dehşet gün birden bire üstüme

      Sanki asırlık dağlar yıkıldı

      Kurşunlanan ezanlı adım

      Kalbime gömülüp Ali kaldı.

      Doğan günün eşiğinde

      Umut dolu bir evrensin

      Seni seven gönüllerde

      Tükenmeyen bir güvensin.

      Ünlü çoban kavalında

      Çalınan bir içli ezgi

      Yaz yağmuru ovalarda

      Tanrımızdan gelen sevgi.

      Yurdum bizim ön sokakta

      Söylenen bir özlü türkü

      Sayfa, sayfa betiklerde

      Okuduğum şanlı öykü.

      Bu evin sahibi nerede?

      Cıvıl cıvıldı bu ev mutlu seslerle

      Şimdi yerde tozlu yırtık СКАЧАТЬ