Sherlock Holmes Kızıl Soruşturma Bütün Maceraları 1. Артур Конан Дойл

Чтение книги онлайн.

      Takdir etiğim bu iki karakterin önemsenmemesi beni hiddetlendirdi. Pencereye doğru yürüyüp kalabalık caddeyi izlemeye koyuldum. Bu adam çok zeki olabilir, diye düşündüm. Ama yine de kendini beğenmişin biri…

      “Bu aralar ne suç işleniyor ne de suçlu bulunabiliyor.” dedi terslenerek. “Bizim meslekte zeki olmanın ne faydası var? Ben ünlü olacak kadar zeki olduğumu biliyorum. Suçluları bulma konusunda benim kadar çalışan biri bu dünyada ne yaşadı ne de yaşayacak. Peki ya sonuç? Suç yok! Bir Scotland Yard memurunun çözebileceği kadar adi motivasyonlarla yönlendirilmiş suçlular var.”

      Onun mağrur konuşmalarının etkisinden hâlâ çıkamamıştım. En iyisi konuyu değiştirmek olacaktı.

      “Oradaki adamın ne aradığını merak ediyorum.” dedim. İri yapılı, sade giyimli bir adam karşı taraftaki evlerin numaralarına telaşla bakınıyordu. Belli ki elindeki büyük mavi zarfı bir yere ulaştırmaya çalışıyordu.

      “Deniz Kuvvetlerinden emekli çavuşu mu kastediyorsun?” diye sordu Sherlock Holmes.

      Tam bunu içimden geçiriyorken pencereden izlediğimiz adam bizim evimizin kapı numarasını görüp karşı taraftan koşmaya başladı. Kapının şiddetle çalındığını, sonra da aşağıdan boğuk bir sesin geldiğini duyduk. Gelen kişi yavaş yavaş merdivenlerden çıkmaya başlamıştı bile.

      “Bu Bay Sherlock Holmes için.” diyerek odaya girdi ve arkadaşıma mektubu uzattı.

      Gururuyla biraz oynamak için iyi bir fırsattı. Az önce tahminlerde bulunurken bunu pek düşünmemiş olmalıydı. “Bir şey sorabilir miyim, bayım?” dedim rahat bir sesle. “Ne iş yapıyorsunuz?”

      “Haberciyim, bayım.” dedi sevimsizce. “Üniformam kuru temizlemede de.”

      “Peki, önceden ne iş yapardınız?” diye sordum, arkadaşıma kötü niyet ifade eden bir bakışla.

      “Deniz Kuvvetlerinde çavuştum, bayım. Cevabınız yok mu? Peki, o zaman, bayım.”

      Topuklarını birbirine vururken eliyle selam verdi ve gitti.

      3. BÖLÜM

      Lauriston Bahçeleri’nin Gizemi

      Arkadaşımın teorilerini kurgulamasındaki doğal yeteneğine canlı canlı tanık olduğumda biraz şaşırdığımı itiraf etmeliyim. Yaptığı güçlü analizlere olan saygım bir anda arttı. Ancak bunun, beni şaşırtmak için önceden hazırlanmış bir durum olabileceği düşüncesi hâlâ aklımdan çıkmıyor. Ama böyle davranarak eline ne geçebilirdi ki? Ona baktığımda notu okumayı bitirmişti ve gözlerinde yine zihinsel dalgınlığını gösteren donuk ve boş bakışları gördüm.

      “Bu sonuca nasıl vardın?” diye sordum.

      “Anlamadım?” dedi tersleyerek. “O adamın Deniz Kuvvetlerinden emekli çavuş olduğunu nasıl anladın?”

      “Ufak tefek şeylerle uğraşacak vaktim yok!” dedi kabaca. Sonra da gülümseyerek, “Kabalığımı bağışla. Düşüncelerimi böldün ama belki de böylesi daha iyi oldu. Sen onun, gerçekten Deniz Kuvvetlerinde bir çavuş olduğunu anlamadın mı?” diye sordu.