Robensonlar Mektebi. Жюль Верн

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ style="font-size:15px;">      “Yaşayışı sakin ve muntazamdır. Bünye bakımından ‘çıtkırıldım’ yapılı olmasına rağmen, çocukluk çağından beri ihtimamlı hareket edişi sebebiyle sıhhatinde mühim bir aksaklık göze çarpmamıştır.”

      “Hareketleri süratli, yürüyüşü canlıdır. Doğru ve açık sözlüdür. Karşısındakini rahatsız edecek kadar nazik ve kibardır. Kırk beş yaşına kadar evlenmeye karar veremeyişinin hakiki sebebi de budur.”

      Tartelett, William W. Kolderup’un hizmetine girdikten sonra, yavaş yavaş diğer talebelerini kaybetmişti. En sonunda, koskoca köşkün devamlı bir ferdi hâline gelmişti.

      Tuhaf ve gülünç hareketlerine rağmen mert ve iyi kalpli bir adamdı. Köşkte herkes onu seviyordu. O da bu sevgiye bütün kalbiyle karşılık veriyordu. Godfrey’le Phina’ya kendi çocukları gibi bağlanmıştı. Her ikisine de sanatının bütün inceliklerini öğretebilmek için elinden geleni yapıyordu.

      İnanılmayacak bir şey ama profesör Tartelett,

      William W. Kolderup tarafından Godfrey’e seyahat arkadaşı olarak tayin edilmişti.

      İki gençle yaptığı konuşmanın ertesi günü, sabahın erken saatinde William W. Kolderup, Tartelett’i çalışma odasına çağırtmıştı.

      William W. Kolderup’un en ufak bir ricası, Tartelett için bir emir demekti. Uşak, William W. Kolderup’un kendisini beklediğini bildirince Tartelett, her hadiseye karşı hazırlıklı olabilmek için minik kemanını da yanına alarak odasından ayrıldı. Geniş basamaklı merdivenden dans adımlarıyla çıktı. Ahenkli darbelerle kapıyı çaldı. İçeriden “Gir!” sesini duyunca, doksan derecelik bir eğilişle odaya girdi. Dans adımlarıyla odanın ortasına kadar ilerledi ve William W. Kolderup’un emirlerini bekledi.

      William W. Kolderup:

      “Mr. Tartelett…” dedi. “Hoşunuza gidecek mühim bir haberim var…”

      “Emirlerinizi bekliyorum, efendim!”

      “Yeğenimin düğünü bir veya bir buçuk sene sonra yapılacak. Godfrey, bu zaman içinde yeryüzündeki çeşitli memleketleri görmek istedi. Bu arzusunu reddedemedim.”

      Dans profesörü, saygılı bir sesle:

      “Talebem Godfrey, gideceği memleketlere şeref verecektir.” dedi.

      William W. Kolderup, ciddi bir sesle:

      “O memleketler sizin varlığınızla da şeref duyacaktır.” diye sözlerine devam etti. “Talebenizden ayrılınca üzüleceğinizi düşünerek, bu seyahate sizin de iştirak etmenize karar verdim.”

      Tartelett, şaşkın bir tavırla kekeleyerek:

      “Talebemden ayrılmak hakikaten beni üzecektir.” dedi. “Fakat muhakkak burada kalmam icap ediyorsa…”

      Kaşları çatılan William W. Kolderup:

      “Muhakkak burada kalmanıza lüzum yok.” diye cevap verdi.

      Tartelett, boncuk boncuk terlemeye başlamıştı. Dili dolaşarak:

      “Hakikaten… Seyahat… Uzak memleketler!” diye kekeledi.

      William W. Kolderup:

      “Birbirleriyle mükemmel surette anlaşan bir talebeyle hocasını ayırmaya gönlüm razı olmadı.” diye devam etti.

      Yeğenimin seyahat sırasında görgü ve bilgisinin çoğalmasına yardım edeceğinizi düşündüm.

      Tartelett, San Fransisco’da doğmuş ve büyümüştü. Bir gün buradan ayrılmaya mecbur olacağını asla aklına getirmemişti. Hayatında ilk defa olarak, o da otuz beş senelik çalışma sonunda çelikleşen ayak adalelerinin gevşediğini hissetti. Son bir gayretle:

      “Şimdiye kadar hiç seyahat yapmadığım için acaba talebeme faydalı olabilir miyim, olamaz mıyım, bilmiyorum!” diye kekeledi.

      William W. Kolderup, kati bir ifadeyle:

      “Faydalı olacağınıza eminim!” diye cevap verdi.

      Tartelett, itiraz etmenin faydasız olduğunu anlamıştı. Boynunu bükerek:

      “Seyahat tarihi tespit edildi mi?” diye sordu.

      “Kati olarak belli değil… Fakat bir ay içinde hareket edeceksiniz…”

      “İlk olarak hangi fırtınalı denizde seyahat edeceğiz?”

      “Büyük Okyanus’ta…”

      “İlk defa olarak karaya nerede ayak basacağız?”

      “Yeni Zelanda’da… Yeni Zelandalıların dans ve salon terbiyesinden uzak bulunduklarını öğrendim… Orada bulunduğunuz zaman içinde, zavallıların bu noksanlarını yok etmeye çalışacağınıza eminim.”

      İşte böylece Tartelett, Godfrey’e seyahat arkadaşı seçilmiş oldu.

      Zavallı dans profesörü, ilk defa olarak, William W. Kolderup’un yanından ayrılırken dans adımlarıyla yürümeyi unuttu. Zihni son derece dağınık ve perişandı.

      5. BÖLÜM

      YOLCULUK HAZIRLIKLARI

      Godfrey, hayallerinin gerçekleşmek üzere olduğunu hissettiği için son derece memnundu.

      Phina, belli etmemeye çalıştığı hâlde, nişanlısından ayrılacağı için üzgündü. Kendisini manen bu ayrılığa hazırlamaya çalışıyordu.

      Talebelerine muvazene dersleri veren Tartelett, fırtınaya tutulmuş gibi bacakları üstünde sallanıyordu. Şaşkın ve sersemlemiş bir hâldeydi.

      William W. Kolderup, bu ani seyahat kararından sonra hiç kimseyle karşılaşmak istemiyordu. Bilhassa yeğeninden uzak durmaya çalışıyordu. Yalnız olduğu zamanlar, sık sık: “Seyahat etmek istiyorsun, öyle mi? diye söyleniyordu. Evleneceğine, seyahat et bakalım!”

      Kaptan Turcotte’un emrindeki “DREAM”in makineleri iki yüz beygir gücü olup boşken ağırlığı altı yüz tondu.

      Elli yaşında olan kaptan Turcotte, kırk seneden beri denizlerde dolaşan, bilgili ve tecrübeli bir denizciydi. Hayatı boyunca yüzlerce fırtına ve tayfunla karşılaşmış, mücadele etmişti. Karada olduğu zamanlar başı dönüp yalpalayan cinsten bir deniz kurduydu.

      Dream’de ayrıca bir tane ikinci kaptan, bir çarkçı, dört ateşçi, on iki tayfa vardı. Kaptan hariç, on sekiz kişiydiler.

      Hepsi de birinci sınıf denizciydi. Geminin yüksüz olarak yola çıkacağını düşünen kaptan Turcotte, uskurun havada dönmemesi için geminin hususi depolarına kâfi miktarda su doldurtmuştu.

      Kaptan Turcotte, sık sık köşke geliyor, William W. Kolderup’la çalışma odasında uzun uzun konuşuyordu. Bazen sesleri СКАЧАТЬ