Yeni Dünya. Сабахаттин Али

Чтение книги онлайн.

      Onu da içtikten sonra yeleğinin cebinden bir onluk alıp aşağı attı:

      “Ver beş kuruş!..”

      Küçük Hasan “Yok ki!” dedi ve etrafına bakındı. Ortalıkta istasyon memurundan başka kimse kalmamıştı. O da hafiften kar çiselemeye başladığı için, boynunu içeri çekmiş, trenin kalkmasını bekliyordu. Çocuk güğümünü olduğu yerde bırakarak ona koştu, parayı uzattı:

      “Şunu iki çeyrek yapsana!..” dedi.

      Memur cevap vermeden arkasını döndü ve hareket kampanasını çaldı.

      Trenin penceresindeki uzun boyunlu adam eliyle işaret ediyor, “Gelsene ulan!” diye bağırıyordu. Küçük Hasan o tarafa koştu. Penceredeki, “Ver on kuruşu!..” dedi.

      Çocuk derhâl parayı uzattı. Tren yavaşça harekete geçmişti. Adam parayı yine yeleğinin cebine koyduktan sonra, çaresiz bir eda ile “Yok çeyreğim, ne yapalım!” dedi.

      Vagon küçük Hasan’dan beş altı adım uzaklaşmıştı. Uzun boyunlu adam, pencereden sarkarak “Hey, çocuk, hakkını helal et!” diye bağırdı. Küçük Hasan hiçbir şey anlamıyormuş gibi bakakalmıştı. Tren hızlanıp uzaklaşıyordu. Tekerleklerin gürültüsü arasında adamın sesi tekrar duyuldu:

      “Helal et bakayım, helal et!.. Hadi!”

      Küçük Hasan bir şeyler mırıldandı. Sonra güğümünü alarak istasyon duvarının kar tutmayan bir kenarına çömeldi.

      Kar adamakıllı serpiştirmeye başlamıştı. Küçük Hasan eve eli boş dönmektense akşam trenine kadar beklemeye karar verdi.

      Soğuktan donan ellerini ovuşturuyor ve annesinin keçi kırptıkları makasla kestiği kertikli saçlarını kaşıyordu. Rüzgârdan gözleri yaşarıyor ve mavi gözlerini saran kirpikleri çapaklanıyordu.