Kayıp İtfaiye Arabası. Пер Валё

Чтение книги онлайн.

      “Neye gülüyorsun?”

      “Hiçbir şeye. Ne istiyorsun?”

      “Çalışma masamda orta çekmecenin en arkasında siyah deri bir cüzdan var. İçinde yedek anahtarlarım var. Arabayla Bollmora’ya gidip benim beyaz sabahlığımla beyaz terliklerimi getirir misin? Sabahlık gardırobun içinde ve terlikler de holde, kapının hemen arkasında.”

      “Eh, yapabilirim sanırım.”

      “Yatak odasındaki çekmeceli konsolda bir NK torbası var, içinde pijama olacak. Onu da getiriver, olur mu?”

      “Bunları hemen mi istiyorsun?”

      “Evet. Buradaki salaklar en erken iki güne kadar beni salmıyorlar ve bana gri-kahve, gri-mavi bir şey verdiler, üstüme on beden küçük ve ayağımda da tabuta benzer sabolar var. Orada durumlar nasıl?”

      “Eh, fena değil. Gayet sessiz.”

      “Beck ve Kollberg ne yapıyorlar?”

      “Burada değiller. Västberga’ya çekildiler.”

      “Güzel. Dosya ne durumda?”

      “Hangi dosya?”

      “Yangın tabii ki.”

      “O kapandı.”

      “Ne demek istiyorsun?” diye bağırdı Gunvald Larsson. “Ne diyorsun sen be? Dosya kapandı mı?”

      “Evet, kazaymış.”

      “Kaza mı?”

      “Evet, aşağı yukarı öyle bir şey… anlıyorsun ya, soruşturma bu sabah sona erdi ve…”

      “Senin ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu? Sarhoş musun nesin?”

      Gunvald Larsson o kadar yüksek sesle konuşuyordu ki koğuş sorumlusu hemşire koridordan yanına geldi.

      “Hayır, bana bak, o Malm denen yaratık…”

      “Bay Larsson,” diye uyardı hemşire. “Böyle olmaz.”

      “Kapa çeneni,” dedi Gunvald Larsson alışkanlık gereği.