Адабиёт- миллат виждони. Нўъмон Рахимжонов

Чтение книги онлайн.

      – Нега боргандинг у ерга?

      – Ишга.

      – Нима иш қилардинг?

      – Сигир соғмоқчи эдим.

      – Нега бошқа томонга қараб қочмадинг?

      – Бошқа томонга йўл йўқ. Барча йўллар шу ерга олиб келади.

      – Сен қайси сигирни соғмоқчи бўлгандинг?

      – Ола таначани. Болалагандан кейин. Мени бир аёл олиб борганди. Узун бўйли, чиройли аёл.

      Бошлиқнинг хонасидаги аёл кўз ўнгимдан ўтди ва сўрадим:

      – Ўша аёл ким ўзи?

      – Бошлиқнинг… ҳамхонаси.

      – Анави товуқбоқар-чи?

      – Ўша аёлнинг укаси. Касал. Сиз уларни қаердан биласиз?

      – Мен ҳам ишлаш учун боргандим.

      – Сизни ҳам… зўрламоқчи бўлдими?!

      – Нималар деяпсан? Йўқ, лекин нима гуноҳ қилганимни билмайман.

      – Баъзилар ўша товуқбоқар йигит аёлнинг укаси эмас, дейишади. Аёлга қарагани, уни яхши кўриб қолгани учун бошлиқ шундай қилиб ташлаган эмиш.

      – Исминг нима?

      – Субҳия.

      – Ота-онанг борми?

      – Бўлишган, ҳозир етимчаман.

      – Неча ёшдасан?

      – Ўн… етти.

      Субҳия охирги рақамни ўйланиброқ айтди. Мендан ёшини яшираётганга ўхшарди.

      – Сизга барибир эмасми? – деди бироздан сўнг. – Энди ёшнинг мен учун фарқи йўқ.

      Унинг фикрини тушундим. Кўзлари жиққа ёш эди. Ўлимга маҳкуммиз, бу тузоқдан қутилиб кетолмаймиз, демоқчи эди. Яна қийин аҳволда қолдим. "Қутилиб кетасан, ҳали ёшсан" демоқчи бўлдим, аммо ёлғон айтишдан не наф. Аспалатисофилин томон кетиб бораяпмиз. Тўғри, энди ҳаракатимиз аввалгига нисбатан анча суст. Бу томон нисбатан текисроқ, ҳатто бир-икки жойда озгина тўхтагандай ҳам бўлдик. Аммо қандайдир мубҳам бир куч бизни муқаррар комига тортиб бораётгани аниқ эди. У тўхтаб қолишга имкон бермасди.

      VIII

      Субҳияни устимдан туширдим. Елкам ва тирсакларим шилиниб кетганди. Илма-тешик костюмимни унинг остига тўшаб бердим. Силжиб бораётганда костюм енгларини қизнинг қўлтиғи остидан ўтказиб олиб боғлаб қўйдим ва тугун тагидан қўлимни ўтказиб олдим. Ёнма-ён бораяпмиз. Юқорига чиқишнинг сира имкони йўқ. Ортга қайтишнинг демоқчиман. Бу борада қилган барча уринишларимиз беҳуда кетди. Бекорга куч сарфламаслик учун яна нишаблик измига бўйсунишга тўғри келди. Жуда секин, лекин қаричма-қарич тубсизликка томон боряпмиз. Тагимизда ғўрашак шағал бир маромда шиғирлайди. Тепадан бошқа тош думалатишмади… Шусиз ҳам барибир ўлишимизни билишади. Тошни шунчаки эрмак учунми, қизиқчиликками думалатишган бўлса керак.

      – Шундай кетаверамизми?

      Қизнинг юзига қараб нима мақсадда бундай деяётганини билмоқчи бўлдим ва сўрадим:

      – Нима қил дейсан?

      Субҳия кўзларини олиб қочди.

      – Сиз кимсиз? Уйланганмисиз? Болаларингиз бордир балки…

      – Ҳеч кимим йўқ.

      – Мен СКАЧАТЬ