Синовлар кўп, Поён, бардошли бўлгил,
Ҳақ ёлғиз қолдирмас, шу муҳим жиҳат.
СЕНИ ЭСЛАБ
Сени эслаб бирдан ҳаёлга ботдим,
Ўйлаб ёлғизлигим, харсангдек қотдим.
Кўпмиди гуноҳим шунчалар, билмам,
Тахайюл тушовлаб, бемажол ётдим.
Хайру хуш қилмадинг, кетдингда бординг,
Йўлингга интизор кун-тунлар кутдим.
Турналар неча бор қайтдилар юртга,
Кўзим тўрт йўлингда, фироқда йитдим.
Кулбамга сиғмайин, сафарлар қилдим,
Дарду аламим Шош, Андижон элтдим.
Ортимдан қолмади ҳижрон соядай,
Таассуф, Қаршига ҳамроҳсиз қайтдим.
Ёлғизлик эзади, ёлғизлик оғир,
Анжуман қизирди ёнингда пайтим.
Ортиқча сезяпман ўзимни сенсиз,
Дийдор қумсаб Поён, ушбуни битдим.
ҚЎЙ ЭНДИ
Қўй энди, синамай қўяқол, дўстим,
Майли, сўрмай кўзни ўяқол, дўстим.
Мен, десанг, ўрмонни оралаб ўтдим,
Қанча шоқол кўрдим лоақал, дўстим.
Ҳамроҳлар ёнимда анча, кўп эди,
Лек лафзда турмоқлик чун маҳал, дўстим.
Сунъий гапим йўқдир, тўғрисин дейман,
Узрим, теккан бўлса гап саҳал, дўстим.
Фойдангни истабон айтилган пандим,
Буздими сел бўлиб ё пайкал, дўстим?
Бу ёшда насиҳат кор этмас, аниқ,
Ўжарга ҳаёмас ҳам соқол, дўстим.
Ҳожи Поён айтдим юракдан сўзим ,
Балким, туюлар сенга қўпол, дўстим.
МУДОМ
Ҳайратнинг завқини туймаган одам,
Қошу қовоғингдан қор ёғар мудом.
Тинглашни билмайди суҳбат аҳлини,
Фойда тегмас ерга босмайди қадам.
Ўзгалардан ўзин қўяди устун,
Мақтанар даврада яна дамо-дам.
Гўё у билади, бошқалар нодон,
Умрида китобга бўлмаган ҳамдам.
Беписанд кеккайма, шубҳали чунон,
Хешим катта, – дейди, – фалонча қудам.
Соялаб умрини ўтказар шундай,
Суянчиқлар унга бердими ёрдам?
Ўзгани пеш қилма, ўзингча яша,
Кашф этгил оламинг, бўлурсан бардам,
Худкомлар бор экан шаҳрингда, Поён,
Хулоса қилмагил, дунё деб, бекам.
ДЕГАЙМАН
Фироқингдан, нигорим, дардим қатор дегайман,
Ғам – аламдан аҳволим ҳар кун бадтар дегайман.
Қоматим нун, жигарим хун, чекарман сассиз ун,
Қўймоғимда қадамим минг бир хатар, дегайман.
Само узра кўз тутдим, топай дебон изингни,
Саволимнинг жавоби раддин кутар дегайман.
Баҳор қайтди, қиш келди, бақо сақлар сукунат,
Ойлар, йиллар шу таҳлит СКАЧАТЬ