Танланган асарлар. Носир Фозилов

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ даврида, ўттиз учинчи йилларнинг очарчилик ва юпунчилик даврларида, болалигим эса ўттиз еттинчи йилларнинг алғов-далғов даврида, қирқинчи, қирқ бешинчи йилларнинг даҳшатли уруш йилларида кечди.

      Уруш даври менинг бир ҳовучгина ҳаёт йўлимда ўчмас из қолдирди. Бу даврда: «Ҳамма нарса фронт учун!» деган шиор ҳукмрон эди. Ҳамма эркаклар фронтга отланиб, қишлоқда кампир-чоллар билан хотин-халаж, ёш болалар қолган, колхознинг ҳамма оғир ишлари ўшаларнинг зиммаларида эди. Мен ҳам, табиийки, бу юмушлардан мустасно эмас эдим. Ўша давр болалари каби ҳам мактабга қатнардим, ҳам қўш ҳайдаб, далада кетмон чопардим, ҳам хирмон янчиб, фронт учун эшакларда ғалла таширдим. Хуллас, уруш асоратининг барча жабру жафоларини ҳамқишлоқларим билан тотиб кўрганман…

      Биз уруш даври фарзандлари болаликнинг барча имтиёзларидан фойдаланмай ўсдик; ўқишларимиз ҳам ўлда-жўлда, узуқ-юлуқ бўлди. Мен бу гапларни нолиб айтаётганим йўқ. Болалигимиз турмуш риёзатлари билан омухта кечди. Бу мурғак қалбларимизда муҳрланиб қолди. Озми-кўпми ҳаётнинг қадрига етадиган, уни эъзозлайдиган одамлар бўлиб улғайганимиз учун ўша давр машаққатлари сабоқларидан миннатдорлик туйғуси билан яшамоқдамиз. Халқимиз: «Ёмонлик кўрмай яхшилик йўқ», дейди. Балки, ҳозирги тўкин ҳаётимиз, бахтли онларимиз, ўша кўрган-кечирган ташвиш ва риёзатларимиз туфайли эмасмикан, деб ўйлаб кетаман баъзан.

      Қишлоғимизда турли миллат халқлари яшаб, меҳнат қилардилар. Биз бир-биримизни ўзбек, қозоқ, рус деб ажратмай ўсдик. Бунга асос ҳам йўқ эди. Бизни ҳаёт жипслаштириб қўйган эди. Мен ҳукмингизга ҳавола қилаётганим қиссаларни ёзаётганимда халқлар дўстлиги мавзусини ўйлаб ҳам ўтирмаганман. Ҳаётда қандай бўлса шундайлигича, бежамасдан, ёнимдан қўшмасдан, кучаниқсиз, чираниқсиз қоғозга туширишга ҳаракат қилганман. Бинобарин, кўрган-кечирган нарсанг, агар уни қалбдан ҳис қилсанг, туйғуларинг чинакам рост бўлса, ёзганларинг табиий чиқиши турган гап.

      Қўлимга қалам тутиб, ёзиш имконияти яратиб бергани учун яратгандан миннатдорман. Мана, оқ билан қорани ажрата оладиган ёшга етиб, босиб ўтган йўлимга шукроналик билан разм соламан. Шу пайтгача ёзганларимни олдимга қўйиб, бундай қарасам, ўша давр воқеаларини эсласам, болалигим бир пошшоликка менгзаб кетди.

      Бу китоб Сизни мен кечган ҳаёт сўқмоқларидан жиндай хабардор қилса, ўша давр машаққатларини кўз олдингизга келтира олса, ҳозирги бахтли ҳаётингиздан миннатдорлик туйғуларингизни уйғота олса, мен ниҳоятда хурсанд бўлардим.

Муаллиф* * *

      ҚИССАЛАР

* * *

      ҚОРХАТ

      Ўзим ҳақимда

      Гапни чўзиб ўтиришни ёқтирмайман. Қисқа қилиб айтиб қўя қолай: ёзувчи бўлмоқчиман! Тўғриси, илгари ёзувчиликдан сал кўнглим қолган эди. Ахир ўзингиз ўйлаб кўринг: кечаю кундуз хаёлингизда ёзувчи бўлишдек юксак орзу бўлса, тинмай машқ қилсангиз, ёзган шеърларингиз, ҳикояларингиз сиз ўқиётган мактабда овоза бўлиб кетса, деворий газетада ишлайдиган болалар, ғуж-ғуж бўлиб югуриб юрса, «фалон СКАЧАТЬ