Название: Үз туксаным туксан / Моя правда
Автор: Гамил Афзал
Издательство: Татарское книжное издательство
isbn: 978-5-298-02890-5
isbn:
Ак бәхетләр телә, ахирәт!
– Якты булсын, Әсма, уйларың,
Котлы булсын, җаным, туйларың!
Берәр атна инде бу җирдә
Килен булып тордың һәр өйдә.
Пәнҗешәмбе нурлы иртәдә
Читән буйларында күләгә.
Әсмабикә ындыр ягыннан
Кайтып килә күрше авылдан.
– Әсмабикә җаным, ахирәт,
Бу авылда сиңа ни кирәк?
– Малайкаем, күңелем шатлыгы,
Кияү түгел – адәм актыгы…
Ә анасы убыр, аждаһа,
Минем белән көн дә талаша,
Кайтам әле, алма кисәгем,
Бәдри Сәйфиендә исәбем.
*
Безнең якта чыкмый берәү дә
Атнасына алты кияүгә.
Гомер дусты, даими яр кирәк,
Әсмабикә җаным, ахирәт!
Тәвәккәл әби
«…Кәҗәбезгә печән беткән,
Колхозныкы хәләл икән,
Тәвәккәлгә тугыз җирдән
Хак Тәгалә бирәм дигән.
Хәерле кыл үзең, Хода!..» –
Гайни әби чыкты юлга.
Аның белән бергә китте,
Чана тартып, Сәрвәретдин.
Бара болар, һаман бара,
Ак кар ява һәм төн кара…
Карлы дала уртасында
Гайни әби кибән таба.
– И Ходаем, үзең сакла,
Кяферләрнең күзен капла,
Сәрвәретдин, балакаем,
Син карап тор, мин йолкаем!
Печән төяп чана тарткан
Кара төндә нинди юлчы? –
Аркасына мылтык аскан
Килде-чыкты каравылчы.
– Атам! – диде мәхәббәтсез… –
Әби калды тәһарәтсез,
Үкчәсенә китте җаны,
Басып калды хәрәкәтсез.
– Тфү, әстәгыфирулла!
Бәбекәем, Хәбибулла,
Эңгер-меңгер…
Син күр – мин күр,
Печән бирде Ходай юлда.
– Минемчә ялгышкан Алла,
Үз печәне булмаганга,
Колхозныкын җибәргән ул, –
Идарәгә җәвитсә бул!
Идарәгә әби барды,
Күзләреннән яшь чыгарды.
Ул намазчы, изге килеш…
Котыртучы шайтан, имеш.
Сәхибҗамал әбинең уйлары
Кияүләргә барып чыгам,
Бал калагы яларга;
Киленнәргә барып керсәм,
Бала бирә карарга.
Кияү бирде чәен, балын,
Шикәрен дә, борыч та;
Өйгә кайтсам, килен килгән,
Ярма сорап бурычка.
Көзге катык, көмеш кашык
Киявем белән кызыма,
Язгы катык, ярык кашык
Киленем СКАЧАТЬ