Название: Үз туксаным туксан / Моя правда
Автор: Гамил Афзал
Издательство: Татарское книжное издательство
isbn: 978-5-298-02890-5
isbn:
Сүз кушмаган дисеңме;
Әллә сиңа әйтмәгәч тә,
Күз кысмаган дисеңме?
Сафа кызы Мөршидә,
Садыйк кызы күршедә;
Барсына да каш сикерттем, –
Каш сикертми берсе дә.
– Яшең узгач илледән,
Сакал булыр билеңнән.
Картайганчы йөрерсеңме
Буйдак булып, җебегән!
Бар иде түрә чаклар…
Ансат кына бәхет килде,
Сайладылар хуҗа итеп.
Зур начальник булыр көнне
Йөри идем күптән көтеп.
Председатель – җилле исем,
Килеп кара, тиеп кара…
Кабинетка керер өчен
Әллә кемнәр чират тора.
Фикус-кактус гөлләр тездем,
Күн диваннар уңда-сулда,
Кәнсәләрне шәпләп төзедем –
Көнләшерлек министр да.
Сигез төрле каләм алдым,
Нигә кирәк – үзем беләм:
Зәңгәр белән приказ язам,
Имза куям кызыл белән.
Авылларга сирәк киләм,
Аны-моны эчми генә,
Бригадирга әмер бирәм,
Тарантастан төшми генә.
Төрле чүп-чар эшләр белән
Ваксынырга теләгем юк.
Власть кулда, кодрәт кулда,
Телим – борам, теләмим – юк.
Тирләп-пешеп көн күрергә!..
Хезмәт майлы боткамыни?!
Кырда йөреп интегергә –
Телефоннар чорткамыни?!
Алло, димен, Нәҗми агай!
Комбайнга нажми давай!
Сәйфетдинов, давай-давай!
Шәмсетдинов, давай-давай!
Кабинетта гомер сөрәм,
Кәеф-сафа уйлап кына,
Агроном кыз Дания белән
Гыйшык-мыйшык уйнап кына.
Көз җиткәч, авылга килдем,
Аны-моны эчми генә.
Басуларны карап йөрдем,
Тарантастан төшми генә.
Бәрәңгеләр, чөгендерләр
Кар астында калды, диләр.
Солы, борчак, арыш, бодай
Бөтенләй бирмәгән ходай.
Биргәнен дә җилләр койган,
Төшкәнен чыпчыклар җыйган.
Безгә калган бары инде –
Ике капчык тары инде…
Шуннан миңа пупал, дустым,
Кабинеттан очып чыктым.
Хәзер атлар сараенда
Мин, ызначит, каравылда.
Лавка алдында күләгәдә…
Әмма рәхәт безнең чорда,
Колхозчылар чыкмый кырга.
Сөрә, чәчә, ура, җыя
Ике малай тракторда.
Лавка алдында күләгәдә
Утырабыз бүрәнәдә.
Читкә бормый игътибарны,
Сөйләшәбез СКАЧАТЬ