Мин – табылдыклар өстәле / Я – стол находок. Рахим Гарай

Чтение книги онлайн.

      Миңа авыр сүзләр дәшмиләр.

      Минем дуслар елый белә, әнкәй,

      Елый белә, димәк, яшиләр!

      Туган як имәннәренә

      Ә бит алар һаман мине көткән,

      Иңнәренә көзне ябынып.

      Сагынуларын сары яфрак иткән

      Имәннәргә йөрим, табынып.

      Берәм-берәм башым иеп узам:

      – Исән-саумы, әй имән агай?

      Таныйсызмы: мин бит – сезнең белән

      Бергә балигъ булган җор малай.

      Сезнең хәлне белер өчен, монда

      Минем яшьтәшләрем кайтамы?

      Арумысез, әле тамырларда

      Тагын йөз яшәрлек хут бармы?

      Һаман әле безнең керәшеннәр

      Балта тотып килгәч бирегә:

      – Ай-һай, шәп үсәләр, кызганыч, – дип,

      Кисми китәләрме кирегә?

      Ә көегез һаман шул ук икән —

      Гүелдисез горур, ирләрчә.

      Кайсы гасырларга барасыз сез

      «Кара урман» дигән көйләрдә?!

      Мин бит сезне бик сагынып кайттым,

      Мин ич – шушы җирнең баласы.

      Имәннәрем, сезнең яшәештән

      Килә минем үрнәк аласым.

      Тамыр

      Кояшка ук сузмыйм нәфесемне,

      Үз эшемне кылам сабыр гына.

      Ахрысы, мин тормыш агачында

      Чәчәк түгел, гади тамыр гына.

      Ә чәчәкләр шаулый язлар саен,

      Дөньясына хуш ис тараталар.

      Алар өчен кызлар башын җуя,

      Чал картлар да үлеп яраталар.