ТАНЛАНГАН АСАРЛАР III жилд. Тоғай Мурод

Чтение книги онлайн.

      – Шоир қалай, келин?

      – Яхши, жуда яхшилар.

      – Агар сал ёмонлиги бўлса айтаберинг, гапиришиб қўямиз?

      – Йўқ, нега энди, яхшилар. У кишини ойимларам мақтайдилар…

      Ўролбой ён-верига аланглади. Меҳмонларнинг олишини кутиб ўтирмай, қадаҳдаги коньякни бир кўтариб ичиб қўйди. Барчиной эрига тузланган бодринг узатди. Эри коньякнинг зўрлигидан кўзларини юмиб, бодрингни олди.

      Меҳмонлар узоқ ўтириб, уларни қишлоққа таклиф қилиб кетди.

      Ўролбой меҳмонларни кузатиб қўйиб, ишхонасига кирди. Йиғма каравотга чалқанча ётди. Қўлларини чалиштириб, боши остига қўйди. Ўтган воқеани шоирона мушоҳадалади… Юзларида табассум ўйнади. Ирғиб туриб, деразадан ташқарига қаради. Икки кафтини бир-бирига завқ билан ишқади. Папирос чекавериб сарғайиб кетган тишларини кўрсатиб, илжайди. Орқасига кескин бурилиб, меҳмонхонага кирди. Барчиной йўқ. Эшик тарафга юрди. Барчиной эшик олдида қовоғини уюб, лабларини чўччайтириб, аравачада ўтирган ўғлини чойшабга ўради.

      Ўролбой унинг қўлини ушлади.

      – Қўй энди, одам қизиганда нималар қилмайди.

      Барчиной унинг юзига қарамай, қўлини силтаб ташлади.

      – Барчиной, биласан, шоир халқининг асаби ёмон…

      Барчиной индамай, яна эшикка қўл чўзди.

      Шунда Ўролбой унинг қўлидан ушлаб, яна ўзига қаратди-да, белидан маҳкам қучоқлаб… ўзи кўкартирган ўша ёноқларидан ўпди. Лабларини Барчинойнинг лабларига узоқ босиб турди.

      Барчиной эрининг бўйнига осилиб… йиғлаб юборди. Унинг кўзларидан оқаётган илиқ ёшлар эрининг бўйнига томди…

      Оқшом бир-бирига тикилиб, юзма-юз ўтирдилар.

      Ўролбой меҳмонлардан қолган коньякдан бир қадаҳ ичди. Барчинойга термулди. Олис термулди… Барчиной кўзларини олиб қочди. Кўзлари учрашиб, бир сонияча тикилиб қолдилар. Ўролбойнинг қалбида аёлига шундай илиқ, маъсум туйғулар кўпириб тошдики… Бу туйғулар ўша синфдошининг кўзлари билан кўзлари учрашганда… Ҳа-ҳа, ўшанда шундай кўпириб тошган эди…

      Юрт қўшиғи

      Бадиа