Қўрқма. Жавлон Жовлиев
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Қўрқма - Жавлон Жовлиев страница 2
Бу ғаройиб севги тарихи эса узундан-узун ҳикоядир.
Эснамай мудраш, очиқ кўзлар билан туш кўришни ўрганмоқ қандай соз! Ухлаш учун энди кўзни очиб юмиш шарт эмас. Кимгадир тикилганча жиддий ёки самимий хуррак отавериш мумкин соатлаб.
Тилим чиқмай туриб шу савол билан боқдим дунёга: “Кимлар сотган эди уларни?”
Уйғотмоқчи бўлдим яйловда ухлаётган оломоннинг кетига тепиб, елкасидан туртиб: “Ҳой, барака топкурлар, туринглар, қўйларинг бошга кўтарди-ку вокзални!”
Аммо ҳеч ким турмади!
Қоқ тушда чақмоқ чақди, момақалдироқ гумбурлаб тилка-пора қилди фалакни, ёмғир қуйди осмонга уланган сим арқонлардай узилмай. Сўнг шамол туриб, қувиб кетди булутларни олдига солиб, аммо уйғонмасди ҳеч ким қабристонда ётгандай беғам. Жонга теккан эди қор парчалари каби бир хил ҳаёт!
Қайсидир телеканалда янгиликлар бериляпти.
Бошловчи немис қиз, овози ўткир, чиройли, аммо уни ҳеч қачон севмаган бўлардим ёниб. У хабарни ўз тилида бошлаб, ўзбекча тугатади: “Берлиндаги талабалар ётоқхонасининг бирида навбатдаги жиноят содир бўлди. Жабрланувчи ҳам, жиноятчи ҳам Ўзбекистон фуқаролари. Ётоқхона мудири Лаура Шмидтнинг айтишича, жанжал севги можароси туфайли юз берган. Оқибатда, бир йигит яланғоч ҳолда деразадан пастга улоқтирилган, аммо тасодиф туфайли тирик қолган. У касалхонага ётқизилган, ҳозирда аҳволи мўътадил. Жиноятни содир этишда айбланаётган шахс эса ҳали ҳам топилгани йўқ. У худди кўкка учиб кетгандай ғойиб бўлган!”
Ким у?
Нега ғойиб бўлади?
Нима учун бундай тушлар кўряпман?
Мудроқлик туман янглиғ атрофга тарқайди.
Кўзларимда Самарқанд – кўкшаҳар қад ростлайди.
Самарқандни миллионлар севади, унга узоқлардан интилади, аммо ҳеч ким менчалик жинни асир бўлиб эмас!
Самарқанд ўлим олди хирқираётган гўзал қизга ўхшайди. Азроил қўлларидан ҳам уялиб, ўла олмаётган қизга!
Гоҳида унинг хирқираши ҳеч тўхтамайди, у дунёни бузмоқчи бўлади. Оҳ, ожиза қўллари каби бугун кучсиздир Самарқанд!
Кўҳна кентни тинглашинг учун харобалари ичра минг кеча бедор туришинг етарли. Шунда шаҳарнинг тирик ва гўзал мурдасини кўришинг мумкин.
Арвоҳлар ва ўликлар жанги ҳам жуда қизиқ.
Мен у ерда илк бор ўтган аср бошида ўқиш учун Германияга отланган талабаларнинг қадам товушларини эшитганман. Шунда оёқ зарбларидан жинни бўлай деганман.
Улар менга жуда яқин ва бир-биримизни шарҳсиз тушуна олардик. Берлинга отланган Туркистон талабалари.
Уларнинг ортидан бораман, кузатаман, тинглайман тилга кўчмаган ўйларини. “Балки, саволларим эгаси улардир”, – деб ўйлайман.
Улар сафида сочлари қириб олинган, кўзлари хиёл қисиқ, жағ суяклари юзида бўртиб турган, униққан ёқали СКАЧАТЬ