Müqəvva. Владимир Железников

Чтение книги онлайн.

      Qəfildən Tüklü bir əli ilə Valkanın boğazından tutub möhkəm sıxdı.

      – Burax! – Valka inildədi.

      – Kürən, insanda ən vacib olan nədir? – Tüklü soruşdu.

      – Güc! – deyən Kürən düşüncələrdən ayıldı.

      – Valka isə ona hörmət etmir, – Tüklü dedi, – Deyir, insanda ən vacib şey paxıllıqdır.

      – Burax! – Valka yenə inildədi, – Gücə hörmət edirəm. Hörmət edirəm! Burax! Boğursan!..

      Tüklü əlini boşaldıb Valkanı buraxdı. O da hər ehtimala qarşı ön tərəfdən qorunmaq üçün kənara sıçradı.

      – Bal hərisi! – boynunu sildi, – Əsl traktor gücüdür. Yox, atan.. – qəzəblə nələrsə demək istəyirdi ki, qəfil fikrindən döndü.

      – Atama toxunma! – hədələyici tərzdə dedi, – Atam hansısa alçaqlar tərəfindən dəlik-deşik edilib.

      – Baxın, Şmakova gəlir! – Kürən dedi, – Çıxış edir.

      Tüklüylə Valka dönüb ona baxan kimi valeh oldular.

      Şmakovanın yanında Popov olsa da, hər kəs Şmakovaya baxırdı. O yerimirdi, sanki bulud kimi uçurdu. Şmakovanın əynində yeni ağ don, saçlarında ağ lent, ayaqlarında yeni ağ ayaqqabı olduğundan Popov onun yanında yöndəmsiz və çirkin görünürdü. Havaya uyğun olmasa da, Şmakova gözəlliyi ilə ətrafa işıq saçırdı.

      – Hə, Şmakova, yaratmısan! – Valka heyranlıqla dedi, – Bu ayaqqabılarla səni qucaqda daşımaq lazımdır.