Dostlar gözləyir məni / Şeirləri və Poemaları. Nəriman Həsənzadə

Чтение книги онлайн.

      Bir yol ürək dolusu

      mən də sevinc istədim,

      bütöv sevinim dedim.

      – Neynirsən o sevinci? –

      sual verdi bir qadın.

      – Tam olsa, sevinc itər,

      duymazsan heç həyatı.

      Səadət tamda deyil,

      bəlkə bu –

      yarıdadı?!

      Fəlsəfi fikir idi,

      qanunları dəyişməz.

      Bütöv sevinc verirdi

      yarı-yarı gülən kəs.

      Belə gözəl, belə zərif, belə saf

      səni harda bəsləyiblər qız, belə?

      Hansı evə qədəmlərin dəyəcək,

      o evdə də yeri belə, gəz belə.

      Nəfəsini çiçək alır, gül duyur.

      ona görə güllər gözəl qoxuyur.

      Səni görüb qəfəsdə quş oxuyur,

      quş-könülümdü, sinəmdi qəfəs belə.

      Bu dünyanın qışı qışdı, yayı yay,

      bu ayları, bu günləri sayhasay.

      Aramızı yaş kəsibdi ay haray,

      Yazdığımı köçür belə, yaz belə.

      Hollandiya

      pendirini

      tərifləyər,

      qədim Gəncə qaymağına

      deyər pisdi.

      Başqa xalqın tarixinə

      boyun əyər,

      boynu sınmış öz xalqından

      xəbərsizdi!

      Adlar çəkər,

      bərələr də

      xırda gözü,

      desinlər ki, savadlıdı.

      təhsil alıb.

      Mədəniyyət tələb edir,

      amma özü

      mədəniyyət paylananda

      dalda qalıb.

      Bir xarici papirosa

      səni satar,

      turist görsə, qulluq edər

      kiçik kimi.

      Jass! – eləsən

      toyuq kimi yerə yatar,

      xoxx! – eləsən,

      zingildəyər küçük kimi.

      İclaslarda onu sancar,

      bunu sancar,

      ağıllılar qulaq asır

      ağılsıza.

      Vətəndaşlıq hüququndan

      söhbət açar,

      hələ mən də

      əl çalmışam

      o dəyyusa!

      Əvvəl sənə öyrəşmişdik,

      sənə qurban,

      Gülüşünü eşidərdik

      səhər-axşam.

      Sənsizliyə öyrəşirik,

      keçir zaman,

      dünya özü birtəhərdi,

      mat qalmışam.

      Daha səndən danışanda

      darıxırlar:

      sağlığında istədiyin,

      süfrə açıb gözlədiyin,

      sədaqətin timsalıdı

      dediklərin.

      Səndən soyuq danışırlar: –

      sərin-sərin.

      Elə bil heç olmayıbsan,

      sənə qurban.

      Deyirlər bir gün olub, –

      bərk əsibdi küləklər.

      Kötüyündən qopubdu

      basdırılan dirəklər.

      Dəyişib başdan-başa

      yerin-göyün havası.

      Uçub palıd ağacı, –

      üstdə qarğa yuvası.

      Baxıb qoca palıda,

      gözünə sağılıb qan.

      Ağaca yox, yuvaya

      hayıfsınıb kənardan.

      Palıd: darıxma, – deyib

      üzgün görüb qarğanı.

      – Ayaq üstə nə qədər

      saxladımsa yuvanı,

      elə böyrü üstə də

      saxlayaram СКАЧАТЬ