Təmsillər. Коллектив авторов

Чтение книги онлайн.

      Varlı, vəzifəli, hörmət sahibi,

      Gözəl, boy-buxunlu, şöhrət sahibi,

      Gətirsin çox hədsiz-hesabsız qazanc,

      Qızı da çox sevsin, olmasın qısqanc.

      Çətindir belə bir nişanlı tapmaq,

      İndi sən bu qızda bir taleyə bax.

      Gəlirdi bu qıza çox adlı-sanlı,

      Mərifət sahibi, xeyli nişanlı.

      Gələnlər hamısı münasib ərdi,

      Kim olsa, birini sevib gedərdi.

      Başqaydı bu qızda lakin düşüncə

      Həm müşkilpəsənddi, həm zövqü incə,

      Könlünə yatmırdı əsla gələnlər.

      Deyirdi bunlardan mənə olmaz ər.

      Bunun şöhrəti yox, onun nişanı,

      Bu adlı-sanlıdır, yox cibişdanı.

      Bu yekə burundur, o qaşı seyrək,

      Bu belə, o elə – çətindir seçmək.

      Qəlbinə yatmadı heç kəs müxtəsər,

      Çoxları eşqindən çəkdi dərdi-sər.

      Bu işin üstündən ötdü bir zaman

      Elçilər dağıldı qızın başından.

      İki il keçincə təzəsi gəldi,

      Bu aşiqlərin də işi əngəldi.

      Xor baxdı qız yenə bu gələnlərə.

      Dedi: – Mən bunlara getmərəm ərə.

      Hər axmaq nəçidir mənə tay olsun?

      Günəşəm, sevgilim gərək Ay olsun!

      Ərçün tələsmirəm nə olubdur, nə?

      Qızlıq həyatı ki, xoş keçir mənə.

      Rahətəm gecəni, həm də gündüzü,

      Belə ərə getmək boş şeydir, düzü.

      Rəddi-cavab verib, bu aşiqləri

      Qız öz qapısından qaytardı geri,

      Elçilər kəsdilər qapıdan ayaq.

      İndi təkbir elçi gəlirdi, ancaq.

      Keçdi bir il daha, yox bir səs, nəfəs

      Qızçün elçiliyə gəlmədi heç kəs,

      Qız gəldi yetişmiş bır xanım oldu.

      Əvvəlki zəriflik, incəlik soldu.

      Bir-bir yoldaşları saydı gördü qız

      Hamı ərə gedib, o qalıb yalqız…

      Qızın ürəyini sıxdı qəm-kədər,

      Bir dəfə güzgüyə salınca nəzər

      Gördü kı, hüsnünü soldurub zaman.

      O, gözəlliyini itirir hər an.

      Artıq saralmışdır gül dodaqları,

      Solmuş baxışları, al yanaqları.

      Əvvəlkilər kimi o deyildir şən

      İpək saçlarına onun düşüb dən.

      Keçmişki məlahət qalmayıb əsla,

      Ona hər tərəfdən gəlir min bəla.

      Verirdi məclisə yaraşıq-işıq

      Hər görən hüsnünə olurdu aşiq.

      İndi heç kəs ona salmayır nəzər,

      Artıq lovğalıqdan eyləyir həzər.

      Ruhunu, qəlbini başqa hiss sarır.

      Qüruru buraxır, o ər axtarır,

      (Qızlar kişilərə baxsa hər necə

      Qəlbləri yenə də bizdədir, məncə.)

      Qız deyir fürsəti verməyim əldən,

      Tamamən solmamış ərə gedim mən.

      Bir axsaq rast gəlir lovğa dilbərə

      Razılıqla gedir qız ona ərə.

      PARNAS2

      MEYMUNLAR