Mən şirin ləhcəli bir bülbüləm / Seçilmiş əsərləri. Mikayıl Müşfiq

Чтение книги онлайн.

      Gecə səssizdi gülümsərdi qəmər;

      Yoxdu heç şeydə siyahlıqdan əsər.

      Vardı gözlərdə, könüllərdə gülüş,

      Dadlı bir çarədir hər dərdə gülüş.

      Yırtaraq ay gecənin örtüyünü,

      Məhv qılmışdı o zülmət yükünü.

      Hər tərəf parlaq, üfüqlər ləkəsiz,

      Yoxdu göylərdə buludlardan iz.

      Bu nəsihətdən olan şən Gülnaz

      Qəmli “ilul” kimi tutqundu bir az.

      Azacıq hər tərəfi sardı sükut,

      İndi Gülnaz mütəhəyyir, məbhut

      Düşünürkən, coşaraq qızdı baqın,

      Oldu sellər kimi darğın, daşqın,

      Dedi: – Annəm, bu qeydsiz hərəkət,

      Bilmədən yapdığın, adsız hərəkət,

      Nə üçündür, nə deməkdir, göstər!

      Bu nəsihət mənə aidmi məgər!

      Get zibilliklərə at çarşafını,

      Mənə qandırma uğursuz lafını.

      Mən nə çarşaf, nə də bir ər tanıram,

      Yalnız ən tazə əməllər tanıram.

      Məqsədimdir oxumaq, öyrənmək,

      Əməlim daim uçub yüksəlmək.

      Yox, bulandırma o sözlərlə məni,

      Süzmə, dur, şübhəli gözlərlə məni!

      Annə, keçmiş o nəsihət vaxtı,

      Çünki gəlmiş yeni söhbət vaxtı.

      Hünərin varsa bu gündən söylə,

      Məni aldatma çürük fikrinlə!

      Əsrimin mən gözaçıq yavrusuyum,

      Başqadır indi xəyalım, arzum.

      Oktyabr mənə vermiş qüvvət,

      Bir qızıl duyğu və bir ülviyyət

      Ki, onun sayəsi altında mənə

      Yeni insan gücü gəlmiş, annə!

      Xəbərin yox, annə, mən komsomolum,

      Tutduğun yoldan uzaqdır bu yolum.

      Bu yolun yolçusuyam mən, annə,

      Nə deyirsən bu işə sən, annə?

      Bax, yarın dərsimi ikmal edərək,

      Şövq ilə getməliyəm kəndə, bu pək,

      Pək müqəddəs əməlimdir, məncə…

      Bax, gərək kəndlərimiz ürfancə

      Açaraq şəhpər ucalsın fələkə.

      Məni sən anlamıyırsan bəlkə…

      “Bəsləmişdir məni qoynunda bu gün”,

      “Bu günün hökmünü öyrən və düşün”.

      Bitirib sözlərin artıq Gülnaz,

      Annəsin süzdü dərindən o bir az,

      dedi:

      İstəyirsən yenə azacıq danışım.

      Dedi aninəsi:

      Bu sözündən, bala, çıxmaz ki, başım!