Əsərləri. Молла Панах Вагиф

Чтение книги онлайн.

      Sığallanıb-sığallanıb siyah zülf,

      Nə gözəl düşübdür üzə, Fatimə!

      Can alırsan yenə, bu nə sürmədir

      Çəkibsən ol xumar gözə, Fatimə!

      Mən mayiləm sənin zənəxdanına,

      Həlqə-həlqə zülfi-pərişanına,

      Cəvahirlər xərc eylərəm şanına,

      Əgər müştaq olsan sözə, Fatimə!

      Can mülkünə verməm saçının dəngin,

      At canıma kirpiklərin xədəngin,

      Ta ki, gördüm yanağının mən rəngin,

      Düşmüşəm bir oda, közə, Fatimə!

      Yay kimi nə gözəl çəkibsən qaşı,

      Ona söz yox, hər nə desəm yaraşı,

      Sənə peşkəş etmənəmmi can-başı;

      Neçün bir gəlməzsən bizə, Fatimə?

      Eşqin atəşidir məni əridən,

      Can üzüldü baxa-baxa geridən,

      Dönmüşəm mələkdən, tamam pəridən,

      Vaqifəm, sevmişəm təzə Fatimə!

      Saçın zəncirinə könül bağladım,

      Məcnun kimi düşdüm dağa, Fatimə!

      Neçün məni görcək sərxoş ötürsən,

      Bir baxmazsan sola-sağa, Fatimə!

      Özün pəri, xülqü xoyun fəriştə,

      Harda olsan ora dönər behiştə,

      Sən gərəkdir gündə çıxasan gəştə,

      Gül düzəsən gül buxağa, Fatimə!

      Haçanacan canım odlara yaxım,

      Hər tərəfə daşqın sellər tək axım.

      Çox müştaqəm aç üzünü, qoy baxım

      Ənbər zülfə, gül yanağa, Fatimə!

      Layiq deyil sənə nakəsü biqəm,

      Adam gərək ola adama həmdəm.

      Canım çıxar səni görməsəm bir dəm,

      Getmə məndən sən uzağa, Fatimə!

      Vaqif səni sevdi xublar içində,

      Bir təzə qönçəsən gülzar içində,

      Söz danışmaq olmaz əğyar içində,

      Gəl çəkilək bir qırağa, Fatimə!

      Bir üzü gül, rəngi lalə, zülfü tər,

      Gəştə çıxıb, dərər taza bənəfşə.

      Dəstə-dəstə sancıb buxaq yanına,

      Yaraşıbdır o şahbaza bənəfşə.

      Cismi mərmər, həlqə zülfləri qara,

      Onu görən məcnun olur – avara,

      Hörüb saçlarını, salıb qatara,

      Düzüb telə, həm qotaza bənəfşə.

      Yaşı on səkkizə yenicə yetmiş,

      Gözəllikdə tamam xəlqi mat etmiş,

      Gəştə çıxmış – yar gəldiyin eşitmiş,

      Dağa salıb bir avaza bənəfşə.

      Göysün açıb, ağ qolların çırmasın,

      Elə gəzsin, onu rəqib görməsin,

      Əğyar ilən çıxıb seyrə, dərməsin,

      Layiq olmaz anlamaza bənəfşə.

      Sən sallanıb qabağımdan gedəndə,

      Hərgiz qalmaz səbrü ixtiyar məndə.

      Vaqif zülflərini tərif edəndə,

      Gərəkdir ki, əvvəl yaza: bənəfşə.

      Bir gözəl ki, şirin ola binadan,

      Yüz il getsə onun dadı əksilməz.

      Təzəliyi, köhnəliyi bir olur,

      Gövhər tək qiymətdə adı əksilməz.

      Gözəllikdən düşməz heç əsilzada,