Гомер биштәре / Котомка жизни. Роберт Әхмәтҗанов

Чтение книги онлайн.

      Тәрәзәмдә кардан ап-ак челтәр,

      яшел гөлләр кая үрмәләр?

      Тәрәзәмдә ап-ак тропиклар,

      тәрәзәмдә ап-ак хөрмәләр!

      А, тойгылар! Җылы дулкын булып,

      йөрәгемдә кабат терелгән.

      Чирек гасыр шушы тәрәзәдән

      алтын кояш миңа күренгән.

      Рәсемнәрне карыйм: таныш йөзләр,

      истәлекләр җанны җилкетә.

      Мәхәббәтем, якты еллар язы,

      килерсеңме, йә, кил, мин көтәм!..

      Йә, кил инде! Мөлдерәмә күзләр,

      җиңел чәчең йөзгә кагылсын.

      Күрсәт әле миңа язлар ямен,

      бокалларда шәфәкъ чагылсын!

      Суыта алмас кышлар; синең хакта

      тирән итеп уйдым хисемне.

      Карлы тәрәзәләр… Салкын карга

      бармак белән яздым исемеңне!

      Әйтерсең без әле кавышу таңын

      тау артында көткән ике кош:

      Арабызда безнең ике яз бар,

      иң кимендә әле – ике кыш…

      Карлы тәрәзәләр гомермени –

      кояш агызыр салкын яшьләрен.

      Өй түремдә, ике теләк сыман,

      ике тирәк торыр яшәреп!

      Икебездә безнең ике ут бар,

      ике сагыну, ләкин – бер бәхет.

      Без мәңгелекмени? Тынса йөрәк,

      икебезгә булсын бер ләхет!

      Кояшларың белән кил син миңа,

      син бит минем ике канатым.

      Әллә син булганга, бу дөньяны,

      бу тормышны өзелеп яраттым!..

      Кояшларың белән кил син миңа,

      бер яктырсын йөргән юлларым.

      Елмаюың аша тагын бер кат

      матурлыгын күрсәт дөньяның!

      Кояшларың белән кил син миңа,

      сагындырып килгән яз сыман.

      Синең белән башны башка куеп

      сөйләшәсе сүзләр бар сыман…

      «Онытма!» дип әйткән ерак тавышы

      еллар арасыннан ишетелде.

      Әле дә ул бүген бурап яуган

      карлар арасында шикелле.

      Күк астына китеп адашкан да,

      җиргә кайта янә кайтаваз.

      Җир үз итми аны, күк ят итә.

      (Җиргә, күккә инде ят аваз!)

      …Килде сөю. Булды яратулар.

      Бүтән ярлар керде йөрәккә…

      «Онытма!» дип миңа кычкырганы

      онытты мине… Еракта…

      Ничә язлар килде, алма карлар

      бурап яуды – инде эзе юк.

      «О-ныт-ма!» дип әйткән сүзе һаман

      офыкларда йөри…

      Үзе – юк!

      Бураннарны, сагынуларны кичеп,

      җиргә җәелеп язлар килгәндә,

      күкри таулар яшерен сөю белән,

      җир җылысы йөгерә имәнгә…

      Бөреләре ачыла сиртмәләрдә,

      үрли-үрли кояш юлына.

      Кышны җиңеп күтәрелә язлар,

      яшел байрак тотып кулына…

      Таң СКАЧАТЬ