Гомер биштәре / Котомка жизни. Роберт Әхмәтҗанов
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Гомер биштәре / Котомка жизни - Роберт Әхмәтҗанов страница 26
Название: Гомер биштәре / Котомка жизни
Автор: Роберт Әхмәтҗанов
Издательство: Татарское книжное издательство
Серия: Шагыйрь мөнбәре
isbn: 978-5-298-03619-1
isbn:
кабатламаган бүтәннәр юлын!
Язмыш сәхнәсендә, соңгы сәгатьтә
ышангандыр, диеп, олуг сәнгатькә:
ялгыз Гамлет бөек монолог сөйләгән
кулга тотып, олылап баш сөяген!
Оптимистлар әйтсеннәр, ниһаять:
яшәргә, дип, теләге булган көчле –
шуңа да бит комнар диңгезеннән
өстә калган кеше!
Сары ком дәрьясын җиңеп, җигеп бөтен көчен,
омтылгандыр фикер тулы бу баш,
миен кайнатса да кояш,
кешелеккә табигатьнең
серен ачар өчен!
Чүл-яланда япа-ялгыз калганда да,
хыялында
эзләгәндер үз Мәккәсен…
Шагыйрь әйтсен (охшаш аның язмышына):
үз йолдызын эзләгәндер, булган харап…
Уйлый шагыйрь: буш «чүлмәк»кә карап
инде ни әйтәсең?
Фаҗиганең асылы андамыни –
шагыйрь өчен зур фаҗига үлүдәме,
комнар күмүдәме?
Гаҗәпләнермени тарих аның җансыз гәүдәсенә,
бер сөям җирне чүлләр кояшыннан каплап торган
баш сөяге күләгәсенә?
Фаҗига, бөек фаҗига менә шунда:
бөек максат белән чыгып озын юлга,
күзләре дымы кипкәнче карап үз офыгыңа –
тормыш мәгънәсенә,
ком таулары, вакыт сахралары аша кичеп
барып җиталмаган Юлчы
үз кәгъбәсенә!
Чал платан төбендә
Чал платан төбендә дә – кояш.
Искә төшә
иген кырлары,
иртәнге җырлар,
яшел таулардагы җил,
ак карлар!
Су кебек шаулап ага җил
яфрак арасыннан,
яфраклары – яшел карлыгачлар.
Ишетелә сыман тормыш агышы,
алтын башаклар шавы,
җигүле атлар…
Шау кояшта утыра агачлар.
Чал платан төбендә дә – көз.
Утыра шунда бер карт – нәкъ Мәрҗани!
Биредә гүя гыйлем мәгарәсе…
Чал платан – манма кояш!
Җиһан каршысында
алтын таҗын киеп шаулап тора,
һәр яфрагы –
гомер шәҗәрәсе!
Чал платан төбендә дә – җил!..
Чал платан төбендә дә – туфрак.
Чал платан төбендә дә – Ил!
Элегия
Бу оядан очты кошлар. Таралды йорт.
Тик мәңгелек туфрак аның нигезендә.
Сугар сәгать. Кара туфрак, синең кебек
мәңгелеккә әйләнермен үзем дә…
Мәңгелек тә өмет итмим, туган туфрак,
шуны гына сорыйм бары бу җырда:
соңгы йортым, моңлы йортым түбәсенә
җылы яңгыр булып кына шыбырда!
«– Нигә уйчан? – диләр…»
– Нигә уйчан? – диләр. –
Тыңлыйм
Гомер шаулап акканын.
Хәтер елгаларын кичеп,
хатирәләр кайтканын;
баш очында Кояш җырын,
моңын бөек Заманның;
бик тирәндә – Вөҗдан тавышын,
намус сулкылдаганын;
бүгенгедән киләчәккә
очып СКАЧАТЬ