Гомер биштәре / Котомка жизни. Роберт Әхмәтҗанов

Чтение книги онлайн.

      Сез дә картаясыз, таллар,

      үзгәрәсез көз алдында.

      Күз алдында

      әнкәм утырып байый

      (төшә кояш!),

      Сеңлем ап-ак яка кайый

      көзге алдында.

      Кояш төшә үлән арасына,

      сулар менә ярга.

      Җилләр китә күчеп тау артына,

      Кошлар төшә ялга…

      Сез дә картаясыз, таллар,

      үзгәрәсез күз алдында…

      Замананың купшы кызы –

      көзге алдында!..

      Хатын-кызның баешыннан да моңсу

      бер җыр юктыр бу дөньяда!

      Узып китте август, көлтә төяп,

      капчык төяп үтте ындырлардан.

      Камылларны чиртеп исә җилләр,

      алтын гөслә зеңли киң кырларда!

      Кай җирләргә әле кул тимәгән,

      сабагында тора иген басып…

      Күңелемдә шулай оеп тора

      урылмаган җырлар полосасы…

      Ашыгырга иде: кайчан гына

      юлда тузан иде – коры дары,

      инде хәзер һәр сабактан коела

      сентябрьнең салкын йолдызлары.

      Түбәләргә сибелә учлап-учлап,

      йә шыбырдый кабак яфрагына!..

      Син уяндың. Бусагада – Заман.

      Туган йорттан кабат чакыра юлга.

      Бар да әзер, ана хәстәрләгән,

      энә-җебен хәтта онытмаган.

      Ул озайтыр иде сентябрен,

      арчыр иде күген болытлардан,

      синең хакка (үзен уйламый да),

      якты булсын диеп синең юлың,

      уган керен куеп озата чыга,

      алъяпкычка сөртеп юеш кулын…

      Усакларым дөрли аягүрә,

      үч иткәндәй көзге явымнарга…

      Ә мин карыйм, яшереп, әниемнең

      чәчендәге көмеш чалымнарга:

      Сентябре кергән! Түбәсендә

      сызылып ята Киек Казлар Юлы…

      Суык дулкын, сары яфрак түгел,

      күзләрендә –

      туар язлар моңы!..

      Каеннарны үт тә сугыл миңа.

      Күңелем әле утсыз йорт сыман.

      Анда бар да синең җыр шикелле

      исемеңне көтә, юксына.

      Син кер анда. Калдыр бусагада

      икеләнү тулы уйларны.

      Син кер анда. Ут ал күзләремә,

      уз,

      тәртипкә китер дөньямны!

      Анда бар да синең кулны көтә.

      Үз итеп йөр. Үз ит, тарсынма.

      Утлар кабыз. Чыгар гөлләреңне

      коеп яуган яңгыр астына.

      Бар да синең якты эзне саклый,

      син кагылган әйбер кузгалмый!

      Ак мендәрдә синең җылың тора,

      гөлләреңнең төсен көз алмый.

      Бусагада синең адымнарың,

      тоткаларда – җиңел кул эзе.

      Шәүләң йөри. Саклый пыялалар

      еллар җуймас ике йолдызны!..

      Күңелем бер йорт. Калдырып кер, йөртмә

      икеләнү тулы уйларны.

      Син йөр анда, ут ал күзләремә,

      уз,

      тәртипкә китер дөньямны!