Amfibiya adam. Александр Беляев

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ boz qayalar, orda-burda görünən tikanlı kollar, aşağıda da körfəz.

      Zurita bir neçə gün divarın ətrafına dolandı, dəmir qapıya xeyli göz qoydu. Lakin nə içəri girən vardı, nə də bayıra çıxan; divar arxasından səs-səmir gəlmirdi.

      Axşam «Meduza»nın göyərtəsinə qayıdan Zurita Baltazarı çağırıb soruşdu:

      – Sən körfəzin üzərindəki qalada kimin yaşadığını bilirsənmi?

      – Orada Salvator yaşayır.

      – Salvator kimdir?

      – Allah, – deyə Baltazar cavab verdi.

      Zurita heyrətdən sıx və qara qaşlarını dartdı:

      – Zarafat edirsən, Baltazar?

      – Mən eşitdiyimi deyirəm, hinduların çoxu Salvatoru allah, xilaskar adlandırır. Onlar deyirlər ki, Salvator hər şeyə qadirdir, o, möcüzələr yaradır. Çolaqlara təzə, canlı ayaq qayırır, korlara qartal gözü kimi iti göz verir, hətta ölüləri dirildir.

      – Lənət şeytana! Körfəzdə dəniz iblisi, körfəzdən yuxarıda «allah», Baltazar, «allah»la iblisin bir-birinə kömək etdiyi ağlına gəlmirmi?

      – Ağlıma gələn odur ki, biz buradan mümkün qədər tez rədd olub getməliyik.

      Zurita Buenos-Ayresə gedib öyrəndi ki, Salvator istedadlı, hətta dahi cərrahdır. Amerikada cəsarətli cərrahiyyə əməliyyatları apardığına görə şöhrət qazanmışdı. Xəstələrin vəziyyəti ümidsiz hesab olunanda həkimlər Salvatoru çağırardılar. Minlərlə adam sağaldığına görə ona borcludur. Həkimlik sənəti və əlverişli torpaq alveri ona böyük sərvət qazandırmışdır. Buenos-Ayresin yaxınlığında iri torpaq sahəsi almış, həmin sahəni nəhəng divarla əhatə etmişdir. İndi daha xəstə qəbul etmir, öz laboratoriyasında elmi işlə məşğul olur. Yalnız hinduları yanına buraxır və müalicə edir.

      Bütün bunları öyrənəndən sonra Zurita qərara aldı: «Əgər Salvator həkimdirsə, xəstəni qəbul etməməyə ixtiyarı yoxdur. Nə üçün mən xəstələnməyim?»

      O, Salvatorun malikanəsinə gəlib dəmir qapını döyməyə başladı. Lakin qapını açan olmadı. Özündən çıxan Zurita daş götürüb qapıya vurmağa başladı. Divarın arxasından xeyli uzaqda itlər hürüşdülər, nəhayət, qapının deşiyi açıldı.

      – Nə istəyirsiniz? – kimsə sınıq-salxaq ispan dilində soruşdu.

      – Xəstəyəm, qapını tez açın, – Zurita cavab verdi.

      Həmin səs təmkinlə etiraz etdi:

      – Xəstələr qapını bu cür döyməzlər. Doktor qəbul eləmir.

      – Xəstəyə kömək etməməyə onun ixtiyarı yoxdur, – deyə Zurita özündən çıxdı.

      Qapının deşiyi bağlandı, ayaq səsləri uzaqlaşdı.

      Zurita qəzəbindən əsirdi. Salvatordan şikayət etsin? Bunun heç bir faydası olmaz. O, yavaş-yavaş sakitləşib gələcək tədbirləri barəsində götür-qoy etməyə başladı.

      XƏSTƏ NƏVƏ

      Günəşin amansız şüaları altında tozlu yolla qoca bir hindu gedirdi. Onun paltarı cırıq-cırıq idi. Qucağında köhnə adyala bürünmüş xəstə uşaq var idi. Qoca arabir büdrəyirdi, uşaq xırıldaya-xırıldaya inildəyir və göz qapaqlarını güclə qaldırırdı. Qoca ayaq saxlayır, uşağı sərinlətmək üçün onun üzünü qayğıkeşliklə üfləyirdi.

      – Bircə ölməmiş ora çatdıra biləydim! – deyə qoca addımlarını sürətləndirərək pıçıldayırdı.

      Hindu dəmir qapıya çatıb uşağı sol qolu üstünə ötürdü və sağ əli ilə dəmir qapını taqqıldatdı.

      Kiçik qapının deşiyi açıldı, orada kiminsə gözü göründü. Cəftələr cırıldadı və qapı açıldı. Hindu qorxa-qorxa kandarı keçdi. Onun qarşısında qıvrım saçı tamamilə ağarmış ağ xalatlı qoca zənci dayanmışdı.

      Hindu dedi:

      – Doktorun yanına gəlmişəm, uşaq xəstədir.

      Zənci bir kəlmə danışmadan başını tərpətdi, qapını bağlayıb ardınca gəlməyi işarə etdi.

      Hindu ətrafına baxdı. Həyətin küncündə böyük və geniş pəncərələri olan ev vardı. Qarşı tərəfə hündür divar çəkilmişdi. Görünür, Salvatorun ərazisinin qalan hissəsi bu divarın arxasında idi.

      Evin yanında hindu qadın və kişilər əyləşmişdilər. Çoxları uşaqlı idi. Qoca hindu da evin kölgəsində yerə oturdu. Onun yanında ayağı şişmiş hindu qadın əyləşmişdi. O, qocanın qucağındakı uşağa baxıb soruşdu:

      – Qızındır?

      – Nəvəmdir, – deyə hindu cavab verdi.

      Qarı başını tərpədərək dedi:

      – Nəvənin bədəninə bataqlıq ruhu girib. Amma o, – qadın əli ilə evə tərəf işarə etdi, – bəd ruhlardan güclüdür. Bataqlıq ruhunu qovacaq, nəvən sağalacaq.

      Ağ xalatlı zənci hindunun uşağına baxdı və evin qapısını göstərdi. Hindu evə girib daş döşəməli böyük otağa daxil oldu. Otağın ortasında üzərinə ağ döşəkağı örtülmüş ensiz, uzun stol vardı. Tutqun şüşəli ikinci qapı açıldı və ağ xalat geymiş ucaboy, enlikürək, qarabəniz doktor Salvator otağa daxil oldu. Qara qaşlarından və kirpiklərindən başqa, başında bir dənə də tük yox idi. Bir qədər irəli çıxan iri, iti çənəsi, donqar burnu və möhkəm sıxılmış dodaqları sifətinə qəddarlıq, hətta vəhşi görkəm verirdi. Soyuq, qonur gözləri vardı.

      Hindu təzim edib uşağı uzatdı. Salvator uşağı onun əlindən aldı, onun cır-cındırını açıb otağın küncündəki yeşiyə atdı. Sonra qızı stolun üstünə qoyub onun üzərinə əyildi. Uşağın boğazındakı şişi barmaqları ilə yoxladı. Bu barmaqlar da hindunu heyrətə saldı. Uzun, qeyri-adi dərəcədə cəld barmaqlar idi.

      Müayinəni qurtardıqdan sonra doktor üzünü hinduya döndərib dedi:

      – Bir aydan sonra gəlib qızını apararsan.

      O, uşağı şüşə qapının arxasına apardı; orada vanna, cərrahiyyə otaqları və xəstələr üçün palatalar vardı.

      Hindu Salvatorun arxasınca bağlanmış şüşə qapıya dərindən təzim edib bayıra çıxdı.

      Düz iyirmi səkkiz gündən sonra həmin şüşə qapı bir də açıldı.

      Qapıda СКАЧАТЬ