Rillers 6: Kamer 13. François Bloemhof
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Rillers 6: Kamer 13 - François Bloemhof страница

Название: Rillers 6: Kamer 13

Автор: François Bloemhof

Издательство: Ingram

Жанр: Учебная литература

Серия: Rillers

isbn: 9780798157629

isbn:

СКАЧАТЬ ection>

      

      François Bloemhof

      François Bloemhof is die skrywer van meer as

      50 boeke in Afrikaans. Hy is ook bekend vir sy verhoog-

      en radiowerk en skryf gereeld vir tydskrifte en koerante.

      Hy is mal oor rekenaars en programme en goed.

      Hy het vier katte, maar nie een van hulle is swart nie.

      Hy’s verslaaf aan sjokolade en hy droom in kleur.

      Kyk uit vir al die titels in die reeks:

      Die Speletjie

      The Gotcha Game

      Die Vrou met die Pers Oog

      The Lady with the Purple Eye

      Die Waterding

      The Water Creature

      Ou Langklou

      Old Aunty Claws

      Donkerwoud

      Kamer 13

      Hospitaaltyd

      Die Vampiere van Londen

      1

      Slegte begin

      “Weet jy al?” vra Robert.

      “Wat?” Bennie staan voor in die ry. Hy wil eerste in hulle nuwe registerklas wees, om een van die agterste banke te kry.

      “Ons registerklas . . .” Robert bly stil.

      “Wát, man? Wat van ons registerklas?”

      “Dis nommer 13.”

      “Hoe nou?” Dit voel vir Bennie of ’n vuishou hom in die maag tref.

      “Jy’t gehoor, man.”

      “Nee, jy speel sommer.”

      “Ek is doodernstig,” sê Robert met groot oë. “Dis nommer 13, dié nommer 13!”

      “Hoe weet jy?”

      “Ek het die lys by juffrou Brink gesien.”

      Bennie sug. “Is dít nou hoe die jaar moet begin?”

      Oral om hulle lag en gesels die ander kinders nog, want die tweede klok het nog nie gelui nie. Almal klink of hulle reg is vir die nuwe jaar, maar nou is al Bennie se lus daarmee heen.

      “Daar is nog iets,” kondig Robert aan.

      “Net nie nog slegte nuus nie, asseblief!”

      “Ek is bevrees dit is.”

      “Sê dan maar. Ek is klaar teen die grond.”

      “Raai wie is ons nuwe klasonnie?”

      “Wie?”

      “Meneer Snyman, jou gunsteling.” Robert lag.

      Bennie kreun. “Nee, nie hý nie.”

      Meneer Snyman het nog nooit van hom gehou nie. Verlede jaar het hy vir hulle Geskiedenis gegee en aanmekaar op hom gepik.

      Die noodlot kan nie so wreed wees nie: ou Snyman én kamer 13.

      “Jy lieg,” probeer Bennie weer. “Of jy lieg ten minste oor een van die twee.”

      “Ek was nog nooit so ernstig nie,” sê sy vriend, en Bennie kan op sy gesig sien hy praat die waarheid.

      Kamer 13! Verlede jaar se graadneges se grappies dat iets snaaks daar aangaan, was nooit vir hóm snaaks nie. Elke keer dat hy daar verbygestap het, wou hy begin hardloop.

      Iets is net nie reg daar nie, hy kon dit nog altyd aanvoel. Hy het al probeer om met Robert daaroor te praat, maar Robert lag dit net af. Nes hy nou staan en grinnik vir Bennie se benoudheid. Hy sluk teen die knop in sy keel.

      Die tweede klok lui.

      Die onderwyser op diens beduie hulle kan maar loop. Nou gebeur dinge glad te vinnig!

      Bennie tel sy tas op, al wil hy net hier buite in die sonskyn bly, nie binnetoe gaan waar dit so koud is nie . . .

      Die gange is ’n gemaal en ’n gedruis van leerders wat uitbundig praat oor wat alles in die vakansie gebeur het.

      Bennie kan nie glo die vakansie is verby nie. Dit was een van sy heel lekkerstes. Nou dít!

      2

      Dinge raak nog slegter

      Meneer Snyman wag al by die deur toe hulle daar aankom. Die uitdrukking op sy gesig is nog net so onplesierig as wat Bennie dit onthou – dit lyk nie of hy veel rus gekry het die afgelope paar weke nie.

      “Toe, toe, roer julle!” sê hy met ’n kwaai stem. Bennie groet hom stram en meneer Snyman knik net sy kop.

      Toe Bennie die klaskamer binnegaan, storm hy vir die agterste banke, met Robert kort op sy hakke.

      Dit word ’n gestoei vir die beste plekke, maar Bennie het die een wat hy wou gehad het, reg agter in die hoek. Daar is jy so ver van die onderwyser as wat jy kan kom. Hy kan ook by die venster uitkyk en die wêreld daar buite dophou.

      Meneer Snyman steek sy kop by die deur in. “Moenie die klas afbreek nie! Kry julle sit en haal solank iets uit om te lees, ek kom nou.”

      Maar die klas kom nie tot bedaring nie. Hulle bly stry oor die beste plekke.

      Dan skree iemand: “Tjips, hier kom meneer!” Almal val in hulle banke neer en gryp hulle boeke.

      Toe die onderwyser inkom, is hulle kliphard aan die lees.

      “Môre, klas.”

      “Môre, meneer.”

      “Julle skoolboeke kom eers later.” Meneer Snyman laat dit klink asof dit hulle skuld is. “Dié van julle wat nie leesboeke gebring het nie, hou julleself besig. Verstaan ons mekaar?”

      “Ja, meneer.”

      “Ek wil julle nie hoor nie.”

      Bennie СКАЧАТЬ