Raw. Aurora Belle

Чтение книги онлайн.

      Minęły trzy dni i każdy wyglądał tak samo. Co jest świetne, bo dzięki rutynie czuję się bezpiecznie. Jestem dzięki niej mniej nerwowa. Mój rozkład dnia wygląda mniej więcej tak:

      • Budzę się sama.

      • Czuję, jak Twitch obserwuje mnie w czasie lunchu. Czasem go na tym przyłapuję, czasem nie.

      • Wracam do domu, dostaję lekkiej paniki na parkingu.

      • Kładę się sama do łóżka. Budzę się w nocy w ramionach Twitcha.

      I właśnie w tym momencie jestem teraz.

      W ramionach Twitcha.

      Dziś jest jednak nieco inaczej. Dziś wszedł ze mną pod kołdrę i zdjął T-shirt.

      Moja głowa spoczywa na jego nagiej piersi, tulę go jak misia, nasze nogi są splecione. Gdy wyczuwa, że się budzę, przesuwa dłonie na moje plecy. Sunie palcami po ramieniu.

      – Wszystko gra? – pyta.

      Zastanawiam się przez chwilę. Czy wszystko gra?

      Biorąc pod uwagę, że czuję ogień między nogami, a sutki mam tak twarde, że można by ciąć nimi szkło, powiedziałabym, że tak.

      Pocieram policzek o jego pierś i wdycham głęboko jego zapach.

      – Tak.

      Jego palce zamierają na moich plecach, a uścisk się rozluźnia, gdy śpiącym głosem nakazuje:

      – Śpij.

      Ściskam go przez chwilę, po czym odprężam się.

      Twitch nie mówi zbyt wiele. Nie musi. Jego ciało mówi za niego. I podoba mi się to, co mówi.

      Zastanawiam się, czy pozwoli mi siebie zatrzymać.

      IV

      Lexi

      Ten dzień oficjalnie stał się dniem do powtórki.

      Znacie ten męczący i wyczerpujący rodzaj dni, ten, kiedy wszystko i wszyscy was irytują? Taki właśnie miałam dzień.

      Dlaczego nazywam go dniem do powtórki?

      Bo chciałabym móc wcisnąć „cofnij” i przeżyć go od nowa.

      Wszystko zaczęło się wczoraj wieczorem. Szykowałam się do łóżka nieco dłużej niż zwykle. Ogoliłam nogi, posmarowałam się balsamem i włożyłam zwykłą, choć kusą piżamę, zamiast swojej ulubionej z Elmem. Popsikałam się dezodorantem oraz perfumami i ułożyłam włosy. Kiedy już uznałam, że wyglądam jak ktoś, kogo chciałoby się pocałować, przejrzałam się ostatni raz w lustrze, po czym wsunęłam pod kołdrę. Zostawiłam jednak na widoku tyle skóry, by wyglądać pociągająco dla pewnej osoby, w której powoli zaczynałam się coraz bardziej zadurzać.

      To znaczy spodobał mi się, od razu, kiedy tylko opuścił kaptur, ale w ciągu ostatnich kilku dni to uczucie stało się cztery razy silniejsze.

      I miałam zamiar coś z tym zrobić.

      Poszłam spać z myślą, że ta noc będzie nocą, w czasie której się połączymy. Psychicznie i fizycznie. I nie mogłam się doczekać.

      Sęk w tym, że Twitch się nie pojawił.

      Obudziłam się następnego ranka sama. Gdy uniosłam głowę, zobaczyłam, że druga część łóżka jest nietknięta.

      Zabolało mnie to. Choć to irracjonalne, to i tak zabolało.

      W piersi mnie kłuło. Instynktownie wiedziałam, że nasz wspólny czas dobiegł końca.

      Co sprowadza nas do dzisiejszego paskudnego dnia. Jestem przekonana, że nieustannie mam obrażoną minę oraz ściągnięte brwi. Pewnie wyglądam jak dziesięciolatka, która nie dostała cukierka.

      Co jest słabe, bo chcę tego cukierka. Zrobiłabym wszystko, żeby go dostać. Chcę, by cukierek sprawił, że będę wykrzykiwać jego imię, kiedy będziemy ze sobą po raz pierwszy.

      Chcę tego cholernego cukierka. Mam ochotę skatalogować i ułożyć w porządku alfabetycznym wszystkie piękne tatuaże, które u niego widziałam i te, których nie widziałam. Czuję się z nim związana w sposób, którego nie potrafię wyjaśnić. Sprawia, że czuję się chroniona. Przed wszystkim. W głębi duszy wiem, że nie pozwoliłby nikomu mnie skrzywdzić.

      Po prostu by na to nie pozwolił.

      A teraz cukierek zniknął. A ja właśnie potrzebuję dawki cukru.

      I co tu zrobić.

      Odchylam się z westchnieniem na biurowym krześle. Mam nadzieję, że czas będzie łaskawy i minie szybko.

      W przeciwnym razie mogę oszaleć.

      Budzę się gwałtownie, czując mrowienie na karku.

      Uniósłszy głowę, siadam i patrzę, jak oddala się ode mnie wielki cień.

      Ogarnia mnie strach.

      – Twitch?

      Zatrzymuje СКАЧАТЬ