Doświadczenie wglądu. Joseph Goldstein

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Codzienny program praktyki na siedząco i podczas chodzenia trwa od piątej rano do późnych godzin wieczornych, a w przypadku najbardziej zaangażowanych adeptów nawet dłużej. W takim odosobnieniu zazwyczaj uczestniczy od pięćdziesięciu do dwustu praktykujących. Proces, jaki jest ich udziałem, prowadzi przez wszelkie możliwe doznania psychiczne, w tym i podróże do piekła, i stany błogości.

      Dla mnie, psychiatry korzystającego z metod wykraczających poza standardowe ramy teoretyczne mojej profesji, Joseph stał się źródłem inspiracji i wspaniałym przyjacielem. Zrozumienie mechanizmów psychicznych wynika u niego nie z intelektualnego ich roztrząsania, lecz z bezpośredniego doświadczenia. Jego pouczenia są istotne i przydatne dla każdego, komu leży na sercu wolność – wyzwolenie płynące z rozświetlającego umysł wglądu.

      Mam nadzieję, że książka ta trafi do rąk wielu osób z zawodów pomocowych. Mogłyby one bowiem dzięki temu zyskać świeże spojrzenie na wykonywaną przez siebie pracę. Tak właśnie było ze mną, gdy poznałem Josepha i jego współpracowników.

      dr med. Robert K. Hall

      Szkoła Lomi

      San Francisco

      grudzień 1975 r.

      Dokument chroniony elektronicznym znakiem wodnym

      20% rabatu na kolejne zakupy na litres.pl z kodem RABAT20

Wstęp

      Kiedy praktykowałem w Indiach, jednym z nauczycieli, którzy najpełniej ucieleśniali głoszone przez siebie nauki, był Anagarika Munindra. Trudno było o lepszą ilustrację efemerycznej natury zjawisk, w tym jaźni, niż jego nieobecna obecność. Początkowo był adeptem bhaktijogi pod kierunkiem nauczycielki Anandamayi Ma, ale przyciągnęła go Birma i swoje powołanie odnalazł w sadhanie buddyjskiej therawady. Przez wiele lat z takim powodzeniem przyswajał buddyjski kanon palijski, stanowiący złożony, precyzyjny i rzeczowy schemat działania umysłu, a także zgłębiał mechanizmy powstawania i rozpraszania iluzji, że kiedy spotkałem go w Bodhgai, trudno mi było odróżnić człowieka od doktryny.

      Munindra-ji piastował różne odpowiedzialne stanowiska administracyjne w świętym mieście, w którym Budda osiągnął oświecenie, mimo to zaczął też nauczać. Wśród uczniów tego odznaczającego się drobną posturą nauczyciela znalazł się Joseph, młody, wysoki Amerykanin, który natychmiast zaimponował mi swoją energią, prostotą i dyskretną godnością. Podobnie jak ja, Joseph nie wyrzekł się wartości kultury zachodniej, a jednocześnie, zdając sobie w pełni sprawę z uniwersalności ducha, czerpał obficie z głębokiego wglądu w wyzwolenie, jaki wypracowała kultura Wschodu.

      Po latach cierpliwego zgłębiania nauk Joseph wrócił do ojczyzny i z charakterystyczną bezpretensjonalnością i skromnością zaczął prowadzić w różnych rejonach Stanów Zjednoczonych trwające od dziesięciu dni do trzech miesięcy niedrogie odosobnienia medytacyjne. Miałem do niego wielki szacunek, więc byłem naprawdę zachwycony, że Zachód może skorzystać z dobrodziejstw jego nauczania. Wyczułem w nim człowieka, który tak samo jak jego nauczyciel całym sobą uosabia to, co głosi.

      Żywy przekaz kanonicznych nauk to delikatna sprawa. Zapisy wykładów zamieszczone w tym zbiorze stanowią dobry tego przykład. Josepha można bowiem uznać za kolejnego „gnostyckiego pośrednika” (jak Jung nazwał niegdyś Richarda Wilhelma¹), to znaczy kogoś, kto przekazuje pradawne nauki z jednej kultury do drugiej nie za pośrednictwem intelektu, lecz poprzez tak organiczne ich przyswojenie, że w gruncie rzeczy staje się ich uosobieniem.

      Tego rodzaju zespolenie, mariaż, utożsamienie z naukami duchowymi wymaga pewnego „poddania się”, do którego one wciąż nawiązują. Osoba będąca ich żywym medium stanowi świadectwo wiary i wyzbycia się siebie, koniecznych do wniknięcia w prawdziwy sens pracy duchowej.

      Widać już teraz, że po okresie sporego cynizmu końca lat pięćdziesiątych i początku sześćdziesiątych późniejsze wielokierunkowe eksperymenty doprowadziły dosłownie setki tysięcy ludzi z zachodniej półkuli do autentycznych, głębokich poszukiwań duchowych. Ostatnie lata postrzegam jako proces dostrajania się do Dharmy odzwierciedlający dalszą ewolucję naszej świadomości.

      Teraz wielu z nas poszukuje głębszych, czystszych, bardziej ezoterycznych nauk. Zdajemy sobie też sprawę, że aby otrzymywać te nauki, musimy przyjąć postawę medytacyjną. Pojawia się więc rosnące zapotrzebowanie na trening medytacyjny traktowany zarówno jako środek do celu, jak i cel sam w sobie. Kurs medytacyjny, z którego pochodzą zamieszczone tutaj pouczenia, stanowi bardzo istotny wkład w nasz obecny proces rozwoju.

      Ta książka jest błogosławieństwem, do którego dołączam własne.

      Ram Dass

      Lama, Nowy Meksyk

      lipiec 1975 r.

Podziękowania

      Ogromne podziękowania należą się ode mnie różnym osobom. Są to:

      STEPHEN LEVINE, przyjaciel w Dharmie i redaktor, który niestrudzenie czuwał nad doprowadzeniem do końca tego przedsięwzięcia.

      SHARON SALZBERG, opoka miłującego wsparcia i nieoceniona towarzyszka w dziele nauczania, która wniosła istotny wkład w kilkanaście rozdziałów tej książki, a także w jej redakcję.

      JACK KORNFIELD, współnauczyciel będący niezawodną inspiracją w Dharmie.

      RICHARD BARSKY, przyjaciel i współpracownik w nauczaniu.

      SUSAN OLSHUFF, CATHY INGRAM, LIZA JONES i DONNA SPIETH, które w pięknym geście podjęły się tytanicznej pracy transkrypcji nagrań i przygotowania maszynopisów.

      RICHARD COHEN i CHAITANYA za poczucie humoru i umiejętności redakcyjne.

      ROBERT HALL i RAM DASS, którzy napisali życzliwe wprowadzenia do tej książki i nie szczędzili mi ciągłych zachęt nadających rozpęd całemu przedsięwzięciu.

      Z największą miłością i szacunkiem dedykuję tę książkę moim nauczycielom:

      Anagarice Sri Munindrze

      Sri S. N. Goence

      Pani Nani Bala Barua

      oraz mojej matce Evelyn, której akceptacja i wsparcie były nieocenioną pomocą w tej wędrówce.

      Nota od tłumacza

      Istotnym elementem tej książki jest wykład podstaw filozofii i psychologii buddyjskiej, oparty na Abhidhamma Pitace, jednym z trzech działów Tipitaki, kanonu palijskiego. Aby ułatwić zainteresowanym czytelnikom pogłębienie wiedzy i sięgnięcie do źródeł, tekst uzupełniono o terminy w języku palijskim oraz przypisy.

      WIECZÓR, DZIEŃ PIERWSZY

Rozpoczęcie odosobnienia i pierwsze instrukcje

      Tradycyjne rozpoczęcie odosobnienia medytacyjnego wiąże się z przyjęciem schronienia w Buddzie, Dharmie i Sandze. Przyjęcie schronienia w Buddzie oznacza СКАЧАТЬ