Название: Israel reeks: Omnibus 1
Автор: Marzanne Leroux-Van der Boon
Издательство: Ingram
Жанр: Религия: прочее
Серия: Israel-reeks omnibus
isbn: 9780796321985
isbn:
“Dis binne loopafstand hiervandaan.”
“Sy het so gesê. Dan kan ons in die Ou Stad gaan eet. En hulle wil ook hê ek moet Vrydagaand Shabbat by hulle vier.”
“Erev Shabbat,” sê Ruwth. “Dis wonderlik, Marc, dan leer jy nog ’n sy van Am Yisra’el ken.”
“En dit beteken?”
“Die volk van Israel.”
Ma’alot Moriah 601/30
Isaac Remba
27 Maart 2002
23:48
Liefste Mamma & Hannes
Ruwth het gelukkig ook ’n rekenaar wat ek kan gebruik; daarom ’n e-mail so laat in die aand. Soos julle kan sien, is dit nie vroeg nie. Niks hier in Jerusalem hou vroeg op nie. Hoe ook al, dit gaan goed met my, baie goed. Deur Ruwth en die twee vriende wat ek ontmoet het, leer ek aspekte van die wêreld hier ken wat ek as ’n gewone toeris nooit te wete sou kom nie.
Die situasie is baie, baie anders as wat die media dit weergee, maar daaroor sal ek maar eerder uitwei as ek by die huis is. En ek sál kom, Ma-a-a, hou tog op met stres, man!
Dit is nou Pesach hier en dit word baie anders as Pase by ons gevier. Ruwth is nes Baruch ’n Messiaanse Jood, maar hulle vier nog al die Joodse feeste. Pesach sluit die sewe dae van Ongesuurde Brode in wanneer daar geen suurdeeg (chametz) in die huise mag wees nie ter herdenking aan die uittog uit Egipte. (Niks van Goeie Vrydag en paashasies en paaseiers en hot cross buns nie, hoor. Sal later verduidelik.) Ruwth was die hele dag besig met voorbereidings. Vanaand het ek ook jou halfbroer, Ofer, en sy vrou, Shoshana, en sy twee seuns David (uitgespreek Dawiet) en Binyamin ontmoet. Lekker om meteens ’n oom, tante en neefs te hê wat ek nog nooit gehad het nie. Ek kon vanaand saam met hulle die seder-maal vier. Wat ’n ervaring. Al die Jode vier dit, of hulle nou Observant of Reformed of Ortodoks of ultra-Ortodoks of ongelowig is, hulle vier dit. Ons het dit op die Messiaanse manier gevier wat effens anders is omdat hulle glo dat Jesus, of Yeshua soos hulle Hom noem, die Messias was en hulle nie meer vir Hom hoef te wag nie. Ek sal probeer vertel hoe dit was, so kort as ek kan, want my oë val al amper toe – van die vier glase rooiwyn wat gedrink word.
Ons was tien mense. Ofer, wat as vader van die huis opgetree het, het al die gaste ontvang deur hulle met ’n geurige olie te salf. Die hele huis het daarna geruik. Toe het ons aan die pragtig gedekte lang tafel gaan sit. In die hoek op ’n kleiner tafel het die menorah se sewe kerse langs die seder-bord gebrand. Op die tafel was die gewone Shabbat-kerse. Elke gas kry ’n hele boekie, die Haggadah, langs sy of haar bord waarin alles wat gaan gebeur netjies gedruk is. (Ek sal dit saambring.) Die maaltyd duur vier uur lank! Ons sit almal op sulke kussingstoele waarin jy gemaklik skuins kan lê. Daar’s baie blomme en die geur meng met dié van die reukolie en die speserye waarmee Ruwth heeldag gekook het. Dan steek Ruwth die kerse aan en spreek die seën uit (Birkat Haer) en almal sing ’n lied saam. David, wat argitektuur studeer, maar nou eers militêre diens doen, speel vir ons op sy kitaar. (Ruwth sê ek en hy lyk na mekaar, ek sal hom vir jou teken, Mam, almal van hulle, en foto’s neem.) Dan drink hulle die eerste beker – die Beker van Heiligmaking. Nou word daar ’n silwerbak met water omgestuur waarin almal hul hande was. Jou tafelmaat hou die bak vir jou vas en droog daarna jou hande met ’n wit servet af. Dit raak aan ’n mens. Ek wou dit so graag alles teken! Het maar ’n paar foto’s geneem.
Dan word pietersielie, wat in soutwater gedoop word, geëet (groen vir nuwe lewe in Jesus en soutwater vir die trane van swaarkry in Egipte). Dan kom die ding van die afikoman. Hulle sit drie stukke matzah (Vader, Seun, Heilige Gees) opmekaar. Die middelste een word uitgehaal en in ’n wit doek toegedraai en weggesteek. Ek verstaan dat dit vir die Messiane die simbool is van die Messias wat in grafklere toegedraai en begrawe word. Hulle lees ook uit Jesaja 53, wat dan wonderlik mooi klink. Daarna sing hulle weer en dank God vir die Seun wat Hy gegee het.
Nou kom die tweede beker, die Beker van Danksegging. Ofer skink elke keer die beker vol. Dis baie interessant, want dan vra die jongste kinders vrae oor waarom hierdie aand anders is as ander aande: waarom nie gewone brood nie, waarom bitterkruie, waarom word die kruie ingedoop, waarom sit hulle anders? Binyamin, hy is byna dertien en gaan volgende week sy Bar Mitzvah hê, het die vrae gevra. En ek was verbaas dat hy nie ’n grap daarvan gemaak het nie. Dit het alles in die grootste erns geskied. Hierna was Ofer weer aan die woord en hy het verduidelik dat ons nou die dinge wat in die verre verlede gebeur het, in gedagte gaan roep en naboots. Daar word dan gelees hoe ons almal slawe in ons eie Egipteland was en dat God ons met sy magtige hand daar uitgelei het. Hierna begin Ofer die Eksodus-verhaal vertel en vir elke plaag wat hy noem, drup almal ’n druppel rooiwyn in hul borde. Weer ’n seëngebed en almal drink die tweede beker. (Dis gelukkig ligte, heerlik gekruide wyn, anders sou ons stomdronk geword het. In die begin het ek te vinnig gedrink!)
Dan verduidelik Ofer die seder-bord: Daar is die skenkelbeen van die Pesach, of die offerlam (wat Ruwth die oggend gaargemaak het) as teken van Jesus. Daar is die matzot wat ongesuur is omdat suurdeeg ’n teken van sonde is. Die Israeliete het die suurdeeg in Egipte agtergelaat. Ofer breek vir elkeen ’n stukkie af en ons eet dit. Dan is daar die maror, wat bitterkruie is, en herinner aan die Israeliete se bitter bestaan, die soutwater aan hul trane, die charoset aan die klei waarmee hulle stene gemaak het, die eier aan die sonde en rebellie van God se volk wat die afbreek van die Tweede Tempel tot gevolg gehad het. Die pietersielie-en-komkommermengsel is simbool van groei en vernuwing. Ons maak ’n toebroodjie van die matzot met bitterkruie en charoset daarop, en eet dit. Ons doop die eier in soutwater en eet dit. (Laat jou dink!) Dan word daar weer ’n loflied gesing om God vir die bevryding te loof.
Nou eers kom die Pasgamaal! ’n Voorgereg van kruieslaai en pitabrood. (Mam, jy sou jou oogtand gegee het!) Die hoofgereg is heerlike lamsvleis en groente van alle soorte. ’n Mens eet jou oor ’n mik en dis alles so vrolik. Hulle bly tussendeur sing en David is regtig ’n kunstenaar met die kitaar. Saggies. Dan moet die jongste (Bibi) die afikoman soek. Groot pret en hy kry ’n geldjie daarvoor.
Hierna lees Ofer die gedeelte waar Jesus die brood breek en sê dat dit sy liggaam is. Hy breek die afikoman in stukkies en almal eet daarvan. Hy skink dan die derde beker; die Beker van Verlossing; en lees waar Jesus sê dat dit sy bloed is wat vir hulle gestort is. En almal drink die beker. Amper soos ons eie nagmaal. Dan sing hulle die Ons Vader – pragtig. Die meeste van die singery is in Hebreeus, maar dié was in Engels.
Hierna word nog ’n beker geskink. Die Beker van Aanvaarding en Lof. God het ons deur Yeshua as sy eie aanvaar, sê hulle vir mekaar. En dan sing hulle die pragtige Hodu l’Adonai – loof die Here, want Hy is goed … en drink die vierde beker.
Dan volg die nagereg, wat vrugteslaai is (ons trek toe al by tienuur en dit van halfsewe af!). Maar ’n mens word nie moeg nie. Hierna sing hulle allerlei liedere oor die feit dat Jesus weer sal kom.
Dan skink hulle ’n beker vir Elia. Volgens Ofer doen die Jode dit omdat hulle weet Elia moet eers kom om die weg vir die Messias voor te berei. Hulle hoop om hom aan die deur te hoor klop. Maar die Messiane drink dit met die bede dat as die Jode dit nog vanaand doen, hulle die klop aan die deur van hul harte sal hoor en sal uitroep: Baruch haba B’Shem Adonai – geseënd is Hy wat kom in die Naam van die Here.
Daarna sing hulle in aanbidding: Baruch haba B’Shem Adonai, halleluyah. Dit is een van die mooiste goed wat ek nog ooit gehoor het. Dit bly in ’n mens se hart.
Ter afsluiting roep almal vir mekaar: Volgende jaar in Jerusalem! In Hebreeus natuurlik.
Dit was ’n aand wat ek nooit sal vergeet nie.
СКАЧАТЬ