Kweek kinders met heel harte. Hettie Brittz

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ se moraliteit word gevestig (ongeveer 11-13 jaar): ’n Bewussyn van hulle sonde en onsekerheid of hulle goed genoeg vir die Here is, oorheers in hierdie stadium die kinders se lewe. Hulle wil hoofsaaklik weet wat God se reëls is en hoe hulle daarby kan hou. Hulle beskou geloof as om die regte idees te volg en glo goeie gedrag bevestig hulle geloof. Hulle probeer reg leef. Dit is ons as ouers se oomblik om hulle te leer van die Here se genade wat groter as sy oordeel is. Vergifnis en die betekenis en krag van Jesus se kruisdood word nou eers regtig vir hulle verstaanbaar. Ons maak dit vir ons kinders makliker om hierdie groot geskenk van God hulle eie te maak as hulle ook ons liefde en genade beleef, eerder as om te eis dat hulle altyd foutloos sal wees of hulle skuldig te laat voel.

      •Kinders vorm hulle eie oortuigings (ongeveer 13 of 14 jaar): Al die kennis oor God kom nou bymekaar in ’n Godsbeeld. Die kinders verstaan wat vriendskap met God beteken. Hulle toets die geestelike waarhede aan ander feite en besluit wat hulle as die waarheid gaan aanvaar. Hulle neem hulle geestelike besluite nie meer uit vrees of omdat hulle voorgesê word om dit te doen nie, maar eerder omdat hulle self sekerheid het oor die waarhede wat vir hulle sin maak. Hulle begin self antwoorde in God se Woord soek en wil sy stem hoor. Ons as ouers kan hulle op hierdie pad help deur gereeld ons ervarings en ontdekkings oor die Here met ons kinders te deel en hulle aan te moedig om op hulle unieke manier ’n pad saam met Jesus te stap.

      My seun was nog altyd ’n diep denker en word elke jaar net nog meer ondersoekend. Ek kon deur sy kinderjare sien hoe sy vrae en sy begrip hierdie ontwikkelingspad volg. Die gedagte dat God groot dinge in die wêreld doen, het hom laat vermoed God is baie besig. Daarom het hy eendag gesê: “God het dan seker nie tyd om sy naels te kou nie, Mamma.” God se grootheid was vir hom ’n letterlike konsep. Op ’n dag het hy na die orrelpype in die kerk geloer en gefluister: “Is dit Jesus se potlode?” Die verduideliking dat hy sy hart vir Jesus moet gee, het die mooiste reaksie uitgelok: “Maar het Jesus ook sy hart vir mý gegee?” Ek kon met vrymoedigheid ja antwoord, maar die teologie agter my antwoord is nou eers – noudat hy amper 17 is – ’n wonderlike onderwerp vir ’n gesprek.

      Daar was tye toe hy alles bevraagteken en betwyfel het. Sy vrae was nie meer so eenvoudig nie: “As ek glo die aarde is miljoene jare oud, kan ek steeds ’n Christen wees?” Onlangs het my ma-hart dankbaar geklop toe ek hom tydens ’n gesprek met ’n ander jongmens hoor sê het: “Daar is baie goed waarvan ek regtig nie seker is nie, maar ek is doodseker van God.”

      Die pad met jou kinders en hulle geloofsgroei gaan uniek wees, maar jy gaan heelwat van hierdie “stasies” saam met hulle besoek voordat hulle geloof hulle eie, volwasse skat gaan word.

      Kernbegrippe, soos die vergifnis van sonde, is baie abstrak. Jy beleef dalk nou iets van wat ons beleef het in ons pogings om hierdie abstrakte begrippe vroeg reeds vir ons kinders te leer.

      Een oggend het ek besluit vandag is die dag om my kleuters te leer om hulle sondes te bely. My inspirasie was my seuntjie wat met sy hand op die kraan en sy voetjies in die modderplas gestaan en ontken het dat hulle modderspeletjies speel. Sy sussie was bruin van die modder van haar voete tot by haar elmboë. Sy rug en die agterkant van sy kop was beplak met die modder, plekke waar hy self nooit sou kon bykom nie. Dit gaan maklik wees, het ek gedink.

      Nadat die tweetjies skoon genoeg was om in die speelkamer te kom sit, het ek ewe vroom begin verduidelik dat ons moet erken wanneer ons iets verkeerds gedoen het. Ek het immers my seuntjie op heterdaad betrap dat hy vir my jok. Sy sussie het ook geweet hulle mag nie hulle goeie klere vol modder maak nie.

      Die modderspeletjies was nie die groot sonde nie – dit was die jok daaroor waaroor ek met hulle wou praat. (My oupa het my die woord lieg geleer, want jok, het hy gesê, is ’n te gawe woord daarvoor.) My seun het gejok en hy moes vergewe word daarvoor – deur my en deur Jesus. Ons het ’n paar sondes opgenoem, net om seker te maak hulle verstaan waaroor dit gaan, en toe ons oë toegemaak om te bid.

      My dogtertjie het heel eerste weggeval, soos iemand wat nie kan wag om ’n saak reg te stel nie. In ’n bitter jammer stemmetjie het sy bely: “Liewe Jesus, jammer dat ek sonde gedoen het en die blindings geknip het. Vergewe my, asseblief. Amen.” Sy het ses maande vroeër die blindings in die speelkamer soos geskommelde orrelpype laat lyk. ’n Stuk of ses het skielik elkeen hulle eie lengte gehad – party ongelukkig korter as die vensterbank. Ewe trots het sy vir my verduidelik dat dit nou vir haar mooier lyk as toe almal ewe lank was. Sy was eintlik besig met binnehuisversiering. Tog het my reaksie – ek was baie kwaad, het ernstig vir haar gepreek en alle skêre diep weggebêre, buite haar bereik – haar met ’n groot sondebesef gelaat. Nou, amper ses maande later, was dit steeds in haar agterkop.

      Ek het in eenvoudige taal vir haar probeer verduidelik dat dit nie sonde was nie, maar net ’n oordeelsfout en dat ek lankal daarvan vergeet het. Maar sy het daarop aangedring dat sy skuldig was en sommer nog drie insidente opgehaal wat met skêre te doen gehad het. Siestog, ek kon nie glo hoe goed sy boek hou van haar kwaad nie!

      Toe was dit haar boetie se beurt.

      Die ligsinnige uitdrukking op sy gesig toe hy vra wat sy sonde nou weer was, moes my al voorberei het. Maar die gebed wat veronderstel was om ’n belydenis te wees, het my asem weggeslaan: “Liewe Jesus, ek is jammer dat … jammer … maar ek het nog nóóit in my hele lewe gejok nie. Amen.” Toe was hy gereed om verder buite te gaan speel.

      Ná ’n paar mislukte aansprake op sy gewete het ek ’n nota gemaak om oor ’n jaar weer te probeer. Ek was onthuts toe Idalise uiteindelik vra of ek dan niks gaan bely nie. Ek kon eerlikwaar nie aan iets dink nie. Sover ek kon onthou, was ek daardie hele dag goed en gaaf. Sy het my egter gou gekonfronteer met ’n ewe volledige lysie van my sondes uit die verlede, net so volledig soos hare wat sy vroeër afgerits het. Ek moes maar my oë toemaak en self die Here vra om my te vergewe, met haar as getuie. Dit was ’n nederige gebed daardie!

      Dit hoef nie ingewikkeld of altyd ernstig te wees wanneer ons doelgerig probeer om belangrike geloofswaarhede vir ons kinders te leer nie. Jesus self het gesê ’n kinderlike geloof is belangriker as teologiese kopkennis. Ons kan ook gerus ons harte oop en ontvanklik hou om al hoe meer oor die wonder van Jesus te leer.

      Leef met die oë van ’n kind wat jubel oor die vissie in die water, wat vra wie die sterre aangesteek het en wat van jou hou omdat jy kan fluit.

      – Phil Bosmans

      Ek glo die geloofswaarhede hieronder maak ons vry van vrees, eensaamheid, verwarring, verbittering en al die ander geloofsvreters. Dit beskerm ons teen ontnugtering in God, onsself, mense en die lewe. Kom ons leer dit van jongs af vir ons kinders terwyl ons dit self hersien. Terloops, ek skryf hierdie gedeelte in eenvoudige taal sodat jy dit vir jou kind kan lees as jy wil.

      Hier is die geloofswaarhede wat ek glo belangrik is om vir ons kinders te leer:

      •God is alwetend en almagtig en kan doen wat Hy wil

      •Slegte dinge beteken nie God is sleg of die duiwel is baas nie

      •Jesus is die enigste Redder

      •Ons almal doen verkeerde dinge, maar God wil ons vergewe

      •Ons moet ander mense vergewe, want ons is nie beter as hulle nie

      •Omdat ons weet hoe groot en naby God is, is ons vir niks en niemand bang nie

      •God luister na ons elkeen wanneer ons bid en sy hulp vra.

      God is alwetend en almagtig en kan doen wat Hy wil

      Ken jy iemand wat baie goed kan skilder of teken? Of wat pragtige beelde uit klei kan maak? Ons noem hierdie mense kunstig, of kreatief. God was die eerste Persoon wat kreatief СКАЧАТЬ