Jukstaposisie. T.T. Cloete

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ van jou wildeganse inderdaad verlore gegaan

      hier waar jy en jou eerder ontslape

      mooi Indoena lank gelede eenmaal was

      hier wei nou snotneuslammerskape

      ’n hele kudde in die kortgras

      N.a.v. FvdH WEGL en JFEC

      Soggens as die boere

      diklywig lande toe ry

      met hulle Fords, verby

      is die tyd van die toom

      en saal vir goed, stroom

      die motors in sierlike snoere

      na die polsende gasvrye middestad.

      Baie lankal genees is tering

      en hoes. Die Vrystaatse stoftorings

      het my van die lekker boerwees

      van W.E.G. Louw wel deeglik genees.

      Ons wat aan die wolke vingerpunt vat

      en mynend in die ryk kern vroetel is afkerig

      van Jan F.E. Celliers se opgeskroefde geseur

      en geteem by ’n vroegaandvuurtjie. Die stad gebeur

      onverpoos etmalig, die digte dromme daar reageer

      op die aarde se trillings en op die hemelse weer

      miljoenemenigvuldig eendragtig, vervoerd gevoelig.

      Impasse

      Ik weet het niet?

      Ons staan in die kombuis, ’n vrou en ek.

      “Waaroor, Kokkie, wil jy dat ek moet skryf,

      Voorsitster van die Reg van Vrou en Wyf,

      kom sê so ongeveer in die bestek

      van veertien verse, slim Doktor Ciclopia,

      kom sê wat wíl jy hê?” “’n Strak sonnet,

      metries, vol leestekens, en ek belet

      dat jy swaar woorde kies, skryf dom, ek vra

      dat jy my nié moet irriteer nie – vir my

      ook géén Latyn nie, net wat moeiteloos

      kan lees terwyl ek afval voorberei.

      Streel my, maak my plesierig, my ou bielie,

      en geen erns, net teer emosies soos

      ’n veer wat prettig oppervlakkig kielie.”

      Stories

      . . . vangt de fluitketel te fluiten aan

      1 001 wintersaande klein voor

      die stoof, die ketel sing

      bestendig en laag, is daar getoor,

      is stories gestoom van Vereeniging

      en transportry, van steel

      en roof, van konsentrasiekamp

      en rebellie, is leuens verbeel.

      Dit is verdamp.

      Die mond wat ons gevoer

      het is nou ongetuit oorgegee

      aan die koue klei. Fragmente sloer

      in ons ore, draal in ons geheue,

      word wit op wit

      maar het ’n planeet

      in ons gehemelte versit,

      maanhelder, sterheet.

      Simbiose

      die mond die voos plek

      – selfs die son is gevlek –

      is ’n ploffer vir die taal die gas

      van die leeugeraamte se ribbekas

      is die by wat verbaas

      in stories: die ligte haas

      word deur die skilpad geklop

      ondanks sy lomp dik dop

      die kieskeurige droom vaar

      in die gedweë boemelaar

      die goedkoop grys mossies

      word deur Christus uitverkies

      gesigte maak oorstelpend nes

      in hulle wat ingedagte gekwes

      is – woordelik word hulle wat stom

      is deur ’n vaardige tong oorgekom

2

      Huis oordag

      ek het om my te vestig in vreugde ’n huis gebou

      vir stoeiende seuns vlinderige dogters verwek

      in ekstase en ’n geliefde teer gekweste vrou

      vir baie vriende om nes te maak

      ’n plek vir swaels hangplek

      vir baie skilderye wat bewaak

      moet word boeke rak op rak om huis te hou

      vir die groot stilte wat skrikgewek

      aardebewend in die dak in die stene en die fondament kraak

      Huis snags

      snags na middernag

      kom daar opstanding in die leë

      vertrekke die ekstroverte bediende begin vet lag

      deur die huis

      die vader maak rusie met die gedweë

      teer dogter in die kombuis

      word die verjaardag van die gebreklike geliefde seun

      voorberei met teensin en neurose

СКАЧАТЬ