Uit die beek 2018. Barend Vos

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ psalmdigter sê: God se trou, sy goedheid. Dít, Hý, sal ons bevry.

      Maar hoe doen Hy dit? Wat presies vra ek Hom?

      Dat Hy moet vergeet. Dat Hy wat van altyd af alles van my weet, wat die hare op my kop getel en my naam in sy handpalms gegraveer het, my onbesonnenheid sal vergeet. Dat Hy nooit ooit weer daaraan sal dink nie.

      ____________________

      Ek hoop nie dit is te veel gevra nie, Here! Ek wil dan boonop vra: Dat U mý sal help om te vergeet. Dat U my verlos van my gewete se loodswaar aanklag.

      Dinsdag 20 FEBRUARIE 2018 Lees Psalm 25:8-10

      Teen die bulte uit

      Hy laat aan hulpeloses reg geskied en Hy leer hulle sy pad (v. 9).

      My pad is lank en swaar, kla ek. En soms: My pad is kort en klipperig. Vol draaie, onverwagte afgronde, bedrieglike bulte. Kry my tog jammer!

      Dikwels skaam ek my wanneer ek opnuut agterkom hoe ek kla. Sommer uit gewoonte kla. En dit raak ál erger, hoe ouer ek word en hoe verder ek op die lewenspad vorder. Ag, hoe wens ek dat ek my ontevredenheid oor die lewe te bowe kan kom. Dat my kinderagtige neulerigheid my tog nie so vooruit loop dat mense my begin vermy nie.

      Ek begeer om soos hierdie psalmdigter te kan sê God vergesel my. Nog meer: Dat Hy my sy pad, die enigste regte pad, léér. Dat Hy my onderweg wys hoe spel jy “liefde” en hoe leef jy “trou” uit.

      Nou sê die psalmdigter die Here loop tree vir tree saam met my, en onderweg onderrig Hy my oor dié pad. Daar is nie tyd vir klagtes nie, geen kans vir selfbejammering en simpatie soek nie. Hier vergaap jy jou aan sy werke, sy wonderwerke. Jy verstom jou oor die uitsig wat Hy jou gee en die insig wat Hy in jou skep.

      Dit alles sê die psalmdigter. Só wil ek ook kan sê.

      Maar ek sukkel. Ek beur teen selfgeskepte steiltes uit. Ek kla ’n storm op. Ek skel as die wind van voor af kom, of van die kant af, of van agter af. Én as dit gaan lê. Waar sal my hulp vandaan kom? Wie sal my van myself verlos?

      ____________________

      Leer my, Heer, u regte weë, wys die regte pad my aan. Maak my verraderlike hart daartoe geneë om met lus daarop te gaan. Wil my deur u waarheid leer.

      Woensdag 21 FEBRUARIE 2018 Lees 1 Petrus 3:18-22

      Christus die Oorwinnaar

      Hy is nou aan die regterhand van God nadat Hy die engele en magte en kragte aan Hom onderwerp het … (v. 22).

      In hierdie vyf verse skets Petrus met enkele opeenvolgende sleutelwoorde die betekenis wat Jesus Christus vir gelowiges het: “gely”, “doodgemaak”, “lewend gemaak” (v. 18), “opstanding” (v. 21), “die hemel ingegaan” (v. 22).

      As dít die sekwensie van die gebeure was, volg hiér die konsekwensie daarvan, weer in enkele woorde: “om julle na God te bring” (v. 18), “dit red julle” (v. 21). In dieselfde asem word die Bose só op sy plek gesit: “sy (Jesus se) oorwinning” (v. 19), “aan Hom onderwerp” (v. 22).

      ’n Ryk, veelseggende klompie verse dus. ’n Opwindende opsomming van Christus se werk. Kristalhelder gerapporteer, met boonop ’n wonderlike verbandlegging tussen die Noagverhaal en die doop.

      Daarom is dit bitter vreemd dat goeie mense, gelowiges, so vinnig hier verbylees. Dat hulle nie die stroom genadige feite wat hier opgenoem word, ter harte neem nie. Dat hulle steeds, en aanhoudend, buig voor die bangmaakstories van opportuniste oor die Bose en sy magte. Natuurlik glo ons in Christus se oorwinning, sê hulle. En voeg by: Maar ek moet tog ook iets daartoe bydra – of hoe? Vanselfsprekend gryp ons ons redding in Christus vas, bely hulle. En sê vinnig: Maar ek moet darem ook my deeltjie doen – of hoe?

      Hoeveel keer wil ons hoor dat Hy regeer voordat ons Hom glo? Hoeveel keer wil ons hoor dat sy genade vir ons genoeg was, en is, en altyd sal wees? Wanneer sal ons afsien van die lasterlike gewoonte om ’n “ja, maar …” soos ’n sondige stertjie by God se grootheid en goedheid aan te las?

      ____________________

      Here, U het ons van die bose bevry. Bevry ons tog van onsself ook, asseblief.

      Donderdag 22 FEBRUARIE 2018 Lees Markus 1:9-11

      Die oop hemel

      Net toe Hy uit die water kom, het Hy die hemel sien oopskeur en die Gees soos ’n duif na Hom toe sien neerdaal. Daar was ook ’n stem uit die hemel … (v. 10-11).

      Daar is baie maniere waarop die verskillende Bybelskrywers die liefdesdade van die Skepper aan sy skepsels beskrywe. Die profeet Hosea sê byvoorbeeld dat God die Een is wat afbuk om vir sy kinders te sorg; priester Samuel het geweet dat die Here tot in die mens se hart sien; koning Dawid het gepleit dat die Here vir hom ’n rein hart en ’n nuwe gees sal gee.

      In die Nuwe Testament is Paulus lief vir die woord “versoen” in al sy verbuigings, en Johannes skryf herhaaldelik oor God se tere liefde vir sy kinders.

      Maar waar is daar ’n skouspelagtiger bewys van God se omvattende omhelsing van sy kinders as die toneel by sy geliefde Seun se doop? Die duif! Daardie stem …

      O, en die oop hemel. Dít is seker die veelseggendste metafoor denkbaar wanneer die verhouding tussen Skepper en skepsels beskrywe word. En dit was van altyd af so: Jakob die vlugteling het dit reeds gesien (vgl. Gen 28:11-17); die radelose Jesaja het dit van die Here afgebid (vgl. Jes 64:1-2); die weifelende Petrus sou dit later self beleef, boonop met die stem daarby (vgl. Hand 10:11-16).

      Maar Jesus van Nasaret sou in alle opsigte die verpersoonliking van God se oop hemel wees. In Jesus sou die skepsels hul Skepper sien. Deur Jesus, het hulle later geleer, sou hulle na hul hemelse Vader toe gaan.

      ____________________

      Here Jesus, U is ons oop hemel. U maak ons die erfgename van ’n nuwe dimensie.

      Vrydag 23 FEBRUARIE 2018 Lees Markus 1:12-13

      Woestyntyd

      Net daarna het die Gees Hom weggevat die woestyn in … (v. 12).

      Die triomfantelike belewenis by Jesus se doop word onmiddellik gevolg deur veertig dae in die woestyn. Die gewaarwording van ’n oop hemel word summier gekompliseer deur die Satan se versoeking.

      Só sou dit deur Jesus se hele aardse lewe wees – die hemelse hoogtepunte word deur ellendige laagtepunte gevolg. Selfs sy dissipels doen die mooiste belydenisse, net om daarna op groot skaal droog te maak. Die skares roep “hosanna!”, maar wysig dit gou-gou na “kruisig hom!” (Luk 23:21; Joh 19:6).

      Dankie tog vir die onverstoorbare ondersteuners: die engele wat in die woestyntyd ná sy doop na Hom omgesien het. Die vroue wat Hom deurentyd versorg het, wat ook hul emosionele onderskraging tot by die kruis volgehou het (vgl. Mark 15:41). Dit sou deur die eeue die patroon bly. Jesus se navolgers sou dit eerstehands beleef: die eb en vloed van dissipelskap, die groen weivelde én die donker dieptes, die bergtopbelewenisse én die woestyntye.

      Dikwels volg dit kort ná mekaar. Die oorwinning se opwinding bruis nog deur jou СКАЧАТЬ