Ena Murray Keur 15. Ena Murray

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ draai haar kop weg. Blind en verlam! “Wat is haar kans op herstel?”

      “Minder as vyftig persent, maar … daar ís ’n kans, tante! Ons moet daarop fokus. Ons moet glo …”

      “Ja.” Sy staan op, staar strak voor haar uit. “Dis altyd so maklik om vir ’n ander te sê hy moet glo wanneer die vuurproef syne is, nie joune nie. Dan klink jy so sterk, so gelowig as jy vir ander sê ‘Glo!’ Maar as die vuurproef skielik jou eie word, wanneer jy self moet glo en alles is teen jou, dan … is dit nie so maklik nie. Maar … daar is niks anders om te doen nie, is daar? Om te glo. Glo en hoop.”

      Sy laat sak haar gesig in haar hande en begin saggies snik, nie opstandig nie, maar met ’n gelatenheid wat aan De Waal se hart raak. Hy staan ook vinnig op, slaan sy arms om haar en hou haar styf vas.

      “Dit is al wat oor is, tante, maar dis genoeg, is dit nie? Die Bybel vertel ons dit, nie waar nie? Geloof en hoop en liefde. Daardie drie. Die drie sterkste wapens wat daar in die lewe te kry is. En dit het ons mos, of hoe? Dit is mos wat tante my geleer het, onthou tante?”

      Sy kyk na hom op, glimlag daardie sagte glimlag deur haar trane heen, streel sy een wang. “Ja. En vandag moet jy dit weer vir mý leer. Dankie, De Waal.”

      Hy skud sy kop heen en weer en verberg dit skielik teen haar slaap sodat sy nie sy aandoening moet sien nie. Sy stem is grof. “Ons sal hierdeur kom, tant Miemie. Ons drie sal anderkant uitkom.”

      “Ons drie?” Sy druk hom effens weg van haar af, kyk bekommerd op. “Ek waardeer dit, De Waal, maar … jy het jou eie lewe. Ek en Karina durf nie ’n las vir jou te wees nie. Jy is verloof. Jy gaan binnekort trou …”

      “Asseblief, tante, hoe kan tante sê dat julle ’n las vir my sal wees? Was ek ’n las vir tante toe my ma skielik oorlede is en ek as jong seuntjie agtergebly het? Was dit ’n las vir tante om my klere reg te maak, te kyk dat ek kos kry, te …”

      “Nee, natuurlik nie, De Waal. Nooit nie. Maar dis nou anders.”

      “Nee. Dit is niks anders nie.”

      Sy skud haar kop. “De Waal, ek weet jy bedoel dit baie goed en jy weet ek waardeer dit, maar jy mag vir my en Karina net help as dit nie jou eie geluk in gevaar stel nie.”

      “Maar hoe kan dit my geluk in gevaar stel as ek vir tante en Karina help?”

      Sy het nie verder op die saak ingegaan nie, en hy is ’n rukkie later daar weg, maar lank nadat hy weg is, het Miemie Oosthuizen nog op dieselfde stoel gesit en probeer om haar kommer en haar hartseer aan die Hoërhand op te dra.

      Dat tant Miemie nie sommer net gepraat het nie, besef De Waal toe hy daardie aand by sy verloofde kom. Tant Miemie het weer eens gelyk gehad. Hierdie ding van Karina gaan sy persoonlike lewe ook raak.

      “Ek gaan môre weer stad toe,” sê hy.

      Rhona kyk vinnig op. “Al weer? Jy is deesdae baie in die stad. Is dit werklik altyd net sake, my skat?”

      Sy probeer duidelik ’n grappie maak, maar hy sien tog die effense erns in haar oë en vererg hom. Omdat hy weet dat hy dinge van haar weerhou, is hy kortgebaker. Hy weet ook nie hoekom hy haar nie vertel van Karina en klaarkry nie. Daar is mos niks om weg te steek nie. Maar dis asof hy onwillig is, omdat hy weet sy sal nie genoeë daarmee neem nie. Rhona is ’n baie selfsugtige vrou. Dit weet hy, en hy het al gewonder of hy die regte ding gedoen het toe hy sy ring aan haar vinger gesteek het.

      Sy sien dat hy hom vererg, en kyk hom ondersoekend aan. De Waal is deesdae baie kortgebaker. Sy het die afgelope tyd meer van hom verdra as wat sy ooit gedink het sy van enige man sou verdra. Hy is afgetrokke wanneer hy by haar is, partykeer selfs koel.

      “Ek terg jou maar, ou knorpot. Ek sal môre saamry. Dan is die pad nie so lank vir jou nie. Gaaf van my, nè?”

      “Dit is nie nodig nie. Daar ry reeds iemand saam.”

      “O …” Sy frons. “Mag ek weet wie jou reisgesel is?”

      “Tant Miemie het gevra om saam te ry,” sê hy skerp.

      “Ek sien. Al weer jou tant Miemie.”

      Hy frons onheilspellend. “Rhona, as jy my lewe wil deel, sal jy moet aanvaar dat tant Miemie jou skoonma gaan wees. Ek het jou reeds gesê.”

      “Ek weet. Dat sy jou so te sê grootgemaak het. Maar jy bly nie meer in die onderdorp nie, De Waal. Wanneer gaan jy jou daarvan losmaak?”

      “Hoekom moet ek? Daar is niks in tant Miemie se lewe waarvoor ek skaam hoef te wees nie. Ek is ’n kind van die onderdorp …”

      “Maar jy het dit nie gebly nie! Is dit nodig om gedurig terug te gaan daarheen?”

      Hy sug. “Jy sal nie verstaan nie. Ek kan my nie losmaak van die hand wat my gevoed het nie, al het daardie hand net ’n sny brood met appelkooskonfyt na my uitgehou. Maar ek onthou vandag nog die honger en hoe lekker daardie sny brood en konfyt gesmaak het. Ek kan ook nie vergeet dat tant Miemie my klere vir my gelap het toe ek nie meer ’n ma gehad het om dit vir my te doen nie. Watter soort mens, dink jy, sal ek wees as ek haar, noudat dit met my beter gaan, sommer vergeet en ignoreer?”

      Rhona gooi haar hande in die lug. Sy weet sy wen nooit ’n argument wanneer tant Miemie ter sprake kom nie. “Goed. Goed. Maar jou gekuiery in die onderdorp staan my nie aan nie. Hoekom koop jy dan nie vir haar ’n huis in die beter deel van die dorp en help haar só nie?” Sy sug. “O, goed, kom ons los dit. Maar ek dink tog ek gaan môre saamry.”

      “Ek gaan ’n klomp goed saam terugbring en daar sal nie plek wees nie.”

      “Watse goed?”

      “Dis my saak, Rhona.”

      Met hul oë meet hulle mekaar.

      “Ek begin agterdogtig raak oor jou sake, De Waal.”

      “As jy wil insinueer dat ek besig is met iets onwettigs …”

      “Moenie verspot wees nie!” Sy spring op, openlik vererg. “Ek dink jy moet liewer gaan voordat ons regtig baklei.”

      “Ja, dis miskien beter so.” Hy staan ook dadelik op.

      Sy verloofde sluk. Hy lyk voorwaar verlig om te gaan! De Waal is die eerste man wat sy nie om haar pinkie kan draai nie. Sy is nie gewoond aan hierdie soort behandeling nie. Maar … dit maak dit net meer opwindend. Die ander het haar so gou verveel. Sy haak skielik by hom in op pad na sy motor, glimlag mooi vir hom. “Wanneer gaan ons ons huis se planne begin optrek, skat? Die erf is al maande gelede gekoop, maar jy bly so aan die gang dat ons nog nooit by die beplanning van die huis uitgekom het nie.”

      “Sodra dinge weer kalm is.”

      Watter dinge moet eers kalm word? wil sy vra, maar swyg dan liewer en bied hom haar lippe aan. Maar sy mond is styf en gespanne op hare en hy vertrek dadelik, en haar blik volg hom onseker. Iets is verkeerd. Vir die eerste keer in haar lewe ervaar Rhona ’n tikkie onrus. Tot dusver het alles nog in haar skoot geval. Alles … behalwe De Waal Venter. En vir hóm wil sy nie verloor nie.

      De Waal besef eers waarheen hy gery het toe hy op die bult stilhou. Hy klim uit en kyk om hom heen. Hy staan op ’n pragtige seestandplaas СКАЧАТЬ