Versamelde poësie. D.J. Opperman

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ die oeste ingesamel word;

      dan sal ieder in ons impi’s vinnig

      spiese uit sy bondel op die vyand werp,

      maar hy tussen die digste horde jaag

      en met ’n enkel wapen veg: die kort steel

      met die lang en breë lem wat langs

      sy skildvel flits, en man na man laat val . . .”

      Op die Fees van die Oorwonnenes

      toe bakke vleis gestaan het in die kring

      en koel bierpotte in die hande rus,

      het Senzangakona, klein onderhoof,

      trots op die knapste danser van die kraal

      en op die leier van die leër geroem;

      maar toe dié seun sy assegaai bekyk,

      die blad, die sening wat dit bind, die steel

      se draad, dit bêre, neem en weer betas,

      moes hy met oë op die grond beken:

      “Dit hoort reeds aan jou broer, Mfokazaan.”

      Ontsteld het Shaka verby die struike

      waar tarentale in die koel sand

      lê en skarrel tot los bolle veer,

      en met sy koms opspring en vinnig vlug,

      die rantjie ysterklip beklim; van hier

      teen hellinge die groepe stroois gevolg

      wat vér miershopies word en strepies rook.

      So, toe sy vader sterf, het by sy broer,

      die nuwe hoof, ’n uitgewekene

      gekom, maar spoorloos weer verdwyn eerdat

      Mfokazaan gevind is in die water,

      skuins deur sy bors ’n assegaai gesteek.

      Morester nog aan die lug, die vlaktes

      nat en stil tot kiewietjies opskrik

      en uitskree in die voorglans van die dag,

      het Shaka met ’n eie impi

      as hoof na die klein Zoeloe-stam beweeg.

      BULAWAYO

      In sy nuwe kraal terwyl hy strooise dek

      en oor ’n melkwit kudde droom, het sy

      gedagtes na Langeni teruggeneig

      soos bye uit die donker skeure altyd

      na die rooi spil van ’n aalwee keer;

      toe is sy impi’s saam Mtonjaneni

      oor na dongas waar hy weggekruip het

      skaam as kind, die wildepruim moes soek;

      en voor die vasgekeerde kraal het hy

      elkeen wat Nandi uitgeskel of hom

      gekierie het, herinner aan dié dag,

      en soos die laksman krieke en sprinkane

      in wit penne van die doringbome druk,

      hulle in stokke om die kraal gelaat.

      Daarna is al wat week is in sy stam

      met asgaai uitgeroei: die vroeë

      oesters van die graan, hy wat sy hartstog

      op die vrou vermors, wat in die rug gewond

      of sonder wapen van die slagveld kom.

      Soos ’n trop bokke wat geskrik het met

      één beweging deur die duisend lywe

      agter die leier spring, het hy sy leër,

      die halwe maan, met kort steekassegaai

      gevoer om saam met Dingiswayo

      die waterryke weivelde te wen,

      of Qungebeni en Butelezi

      met bierparty en liefdesdans binne

      sy stam te sluit; maar in die groot geveg

      toe Dingiswayo op versterkings wag,

      in geil gras van die nek te lank bly lê;

      toe met sy leërs en die Mtetwa

      wat hy eens moes lei, Zwide, die moordenaar,

      verjaag, en na pasgedekte strooise

      kinders en jongmeide teruggeneem.

      Soms het Shaka in die doringwêreld

      waar boskraaie in die wildevyeboom

      tussen die twee Folosi’s sit en blêr

      saam met sy leërs gaan jag: die waterbok,

      renoster, koedoe en die olifant,

      die kortgepote seekoei uit die kuil,

      waar troppe buffels proes en sebras

      snork en poepend omspring langs die bos.

      Of by Bulawayo in die kraal

      het sy lang gestalte in die kring getree:

      ’n ottervel was om sy kop, die vere

      van die loerie en die bloukraanvoël;

      om sy skouers, heup, gewrig en been

      sterte van die koei en aap wat swaai

      wanneer hy dans; en in sy hand die viervoet,

      spierwit skild met ’n enkel donker kol;

      van kuddes het hy in sy dans gesing,

      half stil gestaan, die oë ver gestel

      en met die assegaai na die verskiet

      gewys, dit langs die waterlyn omheen

      getrek . . . Toe het die buffelkop van impi’s,

      die СКАЧАТЬ