Versamelde poësie. D.J. Opperman

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ deur die eeue veg. Net snags verskyn

      party as skimme as die volmaan kwyn.

      Maar wind sal waai, ’n otter blink sy kuil

      verlaat en teen grasdrifsels snuif en huil,

      die lamp sal oor my liggaam brand, ’n maan

      oor stukke seilskip teen ’n kaap vergaan,

      en uit my sal die jongeling op die strand

      hom vind voor bosse van ’n nuwe land

      waaroor die wind nog waai, die weerlig vleg,

      en teen die tier sal hy die stryd besleg

      maar weet soos voorvaders met ruie baard

      die streke van die gees bly ongekaart.

      Man met flits

      In die klein wit kol

      van my wete stol

      bruin en skerp ’n klip

      soos ’n bok wat skrik,

      staan, vinnig weghol

      uit die klein wit kol.

      Aan ’n takkie hang

      twee ogies wat bang

      uit die klein wit skyn

      van my flits verdwyn.

      Oor waters wat glip

      soek ek klip na klip

      maar ’n duister land

      bedreig my alkant.

      Wildernis

      Watter boom se bitter wortel,

      watter beentjie van die tortel

      sal die hart teen bose gees

      beskerm en van eensaamheid genees?

      sal die kranse en die wildepeer

      tot sin en ewigheid besweer?

      Met die jare word die kamer

      daagliks onherbergsamer

      en buite kom ’n kilte

      dieper uit die klip en stilte,

      buite agter ’n miershoop lê

      die maer lyk van Eugène Marais.

      Sirkus

      As profeet van die tyd wil ’n nar

      al ons ouderwetse waardes verwar

      waar tiers en leeus in die traliekring

      een na die ander deur vuurhoepels spring

      en die olifant op ’n vat gehurk

      met oop-en-toe gekrul van die slurp

      en klein spleetogies gerig op sy baas

      geduldig en vals op ’n mondfluitjie blaas;

      en hoë skoppelmaaie en drade teken

      verwikkelde kringe en strepe, bereken

      in terme van man en vrou, van vang en vlug . . .

      en bang op ’n wit perd se rug

      klou ’n apie in ’n bont jokkiepak

      en ons lag

      en ons lag

      as sy pet al skuinser afsak.

      Beskuldigde

      Die fluitjie blaas, ek word deur swart omring

      en ná vuishoue van verset

      as my polse in blink boeie wring

      noem een nog die gereg en wet!

      Heftig wou ek my onskuld eers omskryf

      maar die vervolger het toe koel

      ’n vlekkie van sy toga afgevryf

      en ek reeds skuldiger gevoel;

      nog meer toe ek die ander sake hoor

      en die omstandighede ook oorweeg,

      my hart het van geboorte af gemoor

      en elke misdaad saam gepleeg.

      “Ek vra die hof nie wat die aanklag is

      met dag en datum van misdade;

      ek wag net op die vonnis

      en . . . genade.”

      Pasiënt

      En sal ’n rooikruiswa vandag miskien

      hom vinnig wegvoer na die stil balkon

      waar hy kan mymer in die môreson

      terwyl die blonde vrou hom teer bedien?

      Daar sal hy skepe in die hawe sien

      of heeldag in pantoffels en japon

      die ewigheid ontdek teen die plafon

      – hy en sy wond in kamer nommer tien.

      Maar hy besef die arts sal stetoskoop

      en bril neerlê en so terloops opmerk:

      “Jou hart en niere, alles is gesond.

      Neem deel aan sport, besoek die bioskoop

      en elke jaar die Strand.” Dus, van werk

      na kroeg, van vrou na werk sleep hy sy wond.

      Ballade van die grysland

      Die vroegre boere-paradijs

      is nou één molshoop, groot en grijs.

      TOTIUS (Trekkerswee)

      I

      Uit tonnels van die nag tuur

      ek СКАЧАТЬ