Ikarus. Deon Meyer

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Ek gaan vir jou alles vertel. Alles.

      SP: Nou goed. Waar wil jy begin?

      4

      Om 15:48 loop Bennie Griessel by die Fireman’s Arms in, volgens legende die tweede oudste drinkplek in die Kaap, naas die Perseverance Tavern in Buitenkantstraat.

      Die Fireman’s bedien alkoholiste en ander ernstige drinkers al sedert 1864, wat dit op dié Woensdag van 17 Desember sowat ’n honderd-en-vyftig jaar oud maak. Griessel gee nie ’n dooie duit om vir die Kaapse suipgeskiedenis nie. Dit was die beskikbare parkering in Mechaustraat wat hom hier laat stilhou het.

      Hy stap doelgerig tussen die donker houttafels en -sitbanke deur tot by die lang toonbank, gaan sit en wag om bedien te word. Hy adem die reuke van die taverne in. Dit maak ’n duisend herinneringe los. Elkeen aangenaam.

      Sy arms is op die blad, hy sien die fyn bewing van sy hande. Hy vou hulle saam, sodat die naderende kroegman dit nie sal opmerk nie.

      “Dubbel Jack,” sê hy.

      “Rocks?”

      “Nee, dankie.”

      Die kroegman knik en gaan skink. Kom aan met die bonkige glas, twee vingers se amber, meganies en geoefend, onbewus van die gewydheid van die oomblik.

      Griessel huiwer nie. Hy dink nie aan die seshonderd-en-twee dae sonder alkohol wat agter hom lê nie. Hy neem die drankie en hy teug, diep.

      Die smaak is ’n lang verlore vriend, die reünie ’n vreugde.

      Maar dit doen nog niks aan sy binneste nie.

      Hy weet die troos is nie in die eerste sluk nie. Dít, en die verdowing en die kalmte en die sin en die heling en die versagting en die balans en die orde en daardie eenwording met die heelal, kom eers later, hier teen die einde van die tweede goddelike glas.

      * * *

      Die Suid-Afrikaanse Polisie se forensiese wetenskaplaboratorium is sedert 2011 in Silwerboomlaan, Plattekloof, gesetel, meer as 17 000 vierkante meter van indrukwekkende staal en glas. Die ruggraat van die gebou is ’n massiewe hoofletter C, vier verdiepings hoog, met vyf bonkige arms wat daaruit vloei – een elk vir die afdelings Ballistiek, DNS-analise, Wetenskaplike Analise, Dokument-analise, en Chemiese Analise.

      Dit is in die kombuis van die Afdeling vir Wetenskaplike Analise, terwyl hy besig is om koffie in ’n beker te skink, dat die forensiese analis meteens besef aan wie die sandbespikkelde gesig van die lyk uit die duine anderkant Bloubergstrand hom herinner.

      Kan dit wees?

      Hy sê niks vir sy kollega nie, stap net haastig na sy werkstasie, plaas die koffie langs die toetsbord neer en google ’n naam.

      Hy klik op ’n skakel, sien die foto wat laai. Hy weet hy het nie ’n fout gemaak nie. Hy soek in sy aantekeninge van die dag na adjudant Keyter se selnommer en skakel dit.

      “Jamie,” antwoord die speurder, asof hy nie daarvan hou om gepla te word nie. Hy spreek sy naam “Jaa-mie” uit, nie die Engelse “Djy-mie” nie. Die analis vind dit vaagweg aansitterig en irriterend, soos die man self.

      Hy identifiseer homself en sê: “Ek dink … Ek is redelik seker die slagoffer is Ernst Richter.”

      “Wie’s Ernst Richter?” wil Jamie Keyter weet.

      “Die ou van Alibi wat vermis was.”

      Keyter is ’n oomblik lank stil, antwoord dan met groot irritasie: “Ek het nie ’n clue van wie jy praat nie, pêl.”

      “Dan beter jy Stellenbosch-stasie bel.”

      * * *

      Griessel sit met albei hande om sy tweede dop.

      Dit is sy vakansie dié, dink hy. Hy’t niks meer nodig nie. Nou kan Mbali haar nonsens los.

      Sy het Maandag sy personeellêer onder oë gehad: “You haven’t had a holiday in three years, Bennie,” het sy besorgd gesê.

      “I had more than three months of sick leave after …” Hulle het al twee geweet hy verwys na die skietvoorval waarin haar voorganger dood is, en Griessel gewond is.

      “That doesn’t count. I want you to take a break between Christmas and New Year. You need to have a real holiday …”

      ’n “Real holiday”? Al waarvoor hy geld het, is om by die huis te gaan sit, en dit gaan hom binne ’n dag van sy sinne af dryf.

      “… and spend time with your loved ones.”

      Dit was Kaleni se troefkaart.

      Sy loved ones.

      Voor Mbali hom vanmiddag gebel het, het hy twintig minute lank daar in die Ocean Basket by sy loved ones gesit. Sy dogter Carla en sy vriendin en houvrou Alexa het onophoudelik gesels oor kunste-goed wat hy niks van weet nie. Sy seun Fritz het met sy selfoon gesit, vingers wat dans, en kort-kort ’n geheimsinnige laggie gegee as ’n nuwe SMS of WhatsApp of Facebook of Twitter of BBM, of wat dit ook al is wat nou ín is, die foon se klokkies laat lui. Asof sy pa nie bestaan nie. Asof dié nie ’n spesiale ete is wat Alexa met groot moeite gekoördineer het nie. Fritz, vir wie hy ’n fortuin moet betaal sodat hy aanstaande jaar filmskool toe kan gaan. Nie ’n figuurlike fortuin nie, ’n letterlike een, want AFDA vra R5 950 net vir registrasie. En R10 000 se inskrywingsgeld. En R55 995 se kursusgelde. Vir één jaar. Hy ken die bedrae, hy kan hulle in die middel van die fokken nag opsê, want hy moes dit vir sy bankbestuurder gaan voorlê. En toe dink die bank amper ’n maand lank voor hulle die lening toestaan.

      En Fritz het geen waardering daarvoor nie, hy lê op sy selfoon tydens die spesiale ete, en Griessel weet nie wat om te doen nie.

      Al twee sy kinders het ’n baie beter verhouding met Anna. Hy hoor hulle soms met sy eks oor die telefoon praat. Gesprekke vol lag en gedeelde ervarings en binne-inligting.

      En hy? Wat moet hý doen? Sy lewe is sy werk, en hy kan nie daaroor praat nie. Oor sy altruïsme en sy depressie, volgens die shrink.

      En die Van Eck-kêreltjie. Carla se nuwe vriend, wat saam met haar drama studeer op Stellenbosch (teen R29 145 per jaar, wat hy met groot moeite en spaarsamigheid sonder ’n lening kon hanteer, tot nou toe). Griessel kan Van Eck nie verdra nie. Hy het al begin wonder of sy dogter se vorige liefde, die Etzebeth-rugbyspeler, nie ’n beter proposisie was nie. Want Etzebeth het minstens geweet wanneer om sy bek te hou.

      Van Eck is vol praatjies en menings en vrae wat Griessel nie wil beantwoord nie. “Wat was jou interessantste case? Wat dink jy van die Oscar verdict? Hoekom is ons crime rate so hoog?”

      Nie “oom” nie, dis “jy” en “jou”, want sy haartjies is lank en sy ogies is skelm en Alexa sê hy’s ’n mooi seun en hy’s “sweet”, en Griessel wil nie snaaks wees nie, dis Carla se vriend, maar hy het ’n sterk vermoede Van Eck is ’n bedorwe klein doos.

      Vincent van Eck. Hy kan al Vaughn Cupido se reaksie hoor: Watse fokken naam is dit? Wie noem sy kind Vincent? Met só ’n van?

      * * *

      Adjudant СКАЧАТЬ