Engele by ons. Susanna S.J. Wiese

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ nie, kan dit lei tot selfverheerliking, wat lynreg teenoor die wil van God staan. Dit is dikwels ’n goeie aanduiding of ’n visioen werklik van God afkomstig is. As die persoon in nederigheid en tot die verheerliking van God en sy koninkryk met die visioen omgaan, kan ’n mens seker wees dit is van God. Maar as die persoon onnodig aandag op homself vestig en dit veral gebruik om sy superieure verhouding met God te bevestig, moet dit baie versigtig benader word. Slegs onder leiding van die Heilige Gees en met ’n gees van onderskeiding kan ’n mens werklik sin maak van ’n visioen.

      Gesigte val in dieselfde kategorie, maar verskil van visioene deurdat ’n gesig net ’n visuele beeld is sonder ’n bepaalde boodskap of storielyn. Dit verskyn gewoonlik meer tot versterking van ’n persoon se geloof of ter bevestiging van besluite wat ’n mens se roeping betref. ’n Mens kan hulle beskou as wegwysers op jou pad wat deel vorm van die ontelbare maniere waarop die Here en sy engele mense elke dag begelei, soos Hy ook die Israeliete elke dag deur die woestyn begelei het (vgl. Eks 13:17-22). Net soos dit met hulle die geval was, is dit ongeloof wat ’n mens blind maak vir hierdie wegwysers, nie die afwesigheid van God en sy engele nie.

      Omdat ’n mens jou hier in die geesteswêreld bevind, is dit baie moeilik om iemand se ervarings te beoordeel. Net die ontvanger sal weet of sy ondervinding eg en van God afkomstig is. Ek sou graag as riglyn wou stel dat ’n droom agterna deur die Here bevestig moet word, maar dit is nie in alle gevalle van toepassing nie. By Daniël is sy droom byvoorbeeld bevestig deur die uitleg wat aan hom gegee is (vgl. Dan 7-8). Jesaja se roeping as profeet begin met ’n gesig waarin hy die Here sien en waar ’n seraf sy lippe met ’n gloeiende kool aanraak (vgl. Jes 6). Esegiël, soos ook ander profete, se profesie begin met gesigte wat hy sien (vgl. Eseg 1-3).

      Paulus vertel in 2 Korintiërs 12 van ’n ondervinding waar ’n man weggeruk is na die derde hemel, maar hy weet nie of dit met of sonder sy liggaam was nie. Dit was in elk geval ’n geestelike ondervinding waarvoor daar nie ’n besliste verklaring is nie, maar dit sou nie vergesog wees om dié ondervinding by die kategorie van drome, visioene of gesigte in te deel nie.

      ’n Mens kan verstaan dat mense lugtig is vir drome of gesigte, want deur die jare was daar al gruwelike misgissings en is groot skade berokken. Skeptici neem maar altyd uitsprake wat hul oorsprong in ’n droom of ’n visioen het met ’n knippie sout en as algemene reël is dit seker die veiligste omdat daar so dikwels foute begaan word. Mense hoef egter nie skuldig te voel oor hul onbeholpenheid met hierdie dinge nie, want in die Ou Testament is valse profete moeilik herken, totdat hul profesie nie bewaarheid is nie. Eers dán het gelowiges geweet dit waarop die profeet aanspraak gemaak het, het nie van God af gekom nie.

      ’n Klompie jare gelede het ’n plaaslike “profeet” mense aangespoor om gereed te maak vir die eindtyd, wat voor die jaar 2000 sou aanbreek. Onder sy invloed het jongmense hul studies opgeskop en voltyds sendingwerk begin doen. Ouers het hul kleuters uit die skool gehou, want “onderwys sou oorbodig wees”. Vroue het hul juwele en silwerware verkoop en lenings is afgelos sodat mense nie met die wederkoms skuld sou hê nie. In die proses het die sogenaamde profeet baie hartseer veroorsaak, maar hy was oortuig van die boodskap wat hy in visioene ontvang het.

      In sulke gevalle moet ’n mens nie die baba met die badwater uitgooi nie. Die Bybel maak beslis voorsiening daarvoor dat God met mense praat. Nie net deur die inspraak van sy Gees en deur engele nie, maar ook deur drome en visioene. Daniël is ’n goeie voorbeeld van iemand in die Bybel wat met engele, drome, visioene en gesigte te doen gehad het. In elke geval was God die middelpunt en het die ervarings van Hom gekom.

      In die Nuwe Testament is een van die bekendste visioene dié een wat Petrus van rein en onrein diere gesien het (vgl. Hand 10). In hierdie geval was Petrus in ’n geesvervoering terwyl hy die gesig gesien het. Die belangrikste is dat die visioen van God gekom het en dat Petrus nooit aan die egtheid en oorsprong daarvan getwyfel het nie. Die boodskap van die visioen was vir Petrus helder en duidelik en het ’n groot invloed op die verspreiding van die evangelie gehad.

      Namate die eindtye naderkom, sal gelowiges voorwaar moet steun op die onderskeiding van die Heilige Gees, want die profeet Joël het voorspel dat seuns en dogters “in die laaste dae” sal profeteer, dat jongmense gesigte sal sien en dat oumense drome sal droom. Dit sal nie altyd maklik wees om te weet wat van die Here af kom en wat van sy nabootser, die duiwel, af kom nie.

      Wanneer mense my van hul engeleverskynings vertel en ek hulle begin uitvra, sê hulle dikwels: “Ek weet nie of dit ’n engel of ’n visioen was nie.” Dit is nie belangrik dat die persoon sy ondervinding in ’n kategorie moet kan indeel nie. Die feit dat hy nie weet in watter kategorie sy ondervinding val nie, maak die ondervinding nie minder eg of belangrik nie, solank die Here net sy doel daarmee bereik het.

      Mense sê dikwels dat hulle nie ’n engel nie, maar Jesus self gesien het. Hieroor moet ’n besliste mening uitgespreek word, gegrond op sowel ondervindings as die Woord. Nêrens in die Bybel word aangedui dat Jesus ná sy hemelvaart ooit weer op aarde aan mense sou verskyn nie. Jesus se werk in die hemel is nou om sy skepping te onderhou, om as die ewige Middelaar by God vir mense in te tree en om hul plek in die hemel voor te berei (vgl. Heb 1:3, 7:25; Joh 14:2).

      Wanneer ek mense uitvra oor die gesig wat hulle gesien het, sal hulle altyd, wanneer daar ’n engel betrokke was, ’n glansende engel beskryf. Wanneer hulle daarop aanspraak maak dat hulle Jesus gesien het, sal hulle ’n prentjie beskryf wat baie herinner aan die skildery van die Here Jesus wat oral aangetref word – ’n mooi, vriendelike gesig met blou oë, lang, donker hare en ’n baard. In hierdie gevalle kan ’n mens aanvaar dat as dit nie ’n engel was wat die persoon gesien het nie, dit ’n droom, visioen of gesig was en hulle Jesus nie van aangesig tot aangesig gesien het nie.

      Voeg hierby die feit dat niemand God se gesig kan sien en bly leef nie (vgl. Eks 33:20). Maar, word geredeneer, hulle het Jesus gesien soos almal Hom destyds op aarde gesien het. Die antwoord hierop is dat Jesus wel aarde toe gekom het en as ’n mens onder ander mense kom woon en werk het, maar dat Hy ná sy hemelvaart sy aardse liggaam afgelê en sy hemelse heerlikheid aangeneem het. As iemand Jesus dus nou sien, moet hy Hom in sy Goddelikheid aanskou. En dit kan tog nie gebeur nie.

      Een manier waarop ’n mens bogenoemde verskynsel beter kan verstaan, is om te besef dat alle eksterne ervarings van mense en dinge om jou, rou materiaal aan die interne wêreld van die onbewuste verskaf. Die onbewuste gebruik dié materiaal dan in simboliese vorm om ’n bepaalde nuwe boodskap oor te dra. Iemand kan byvoorbeeld skielik droom oor iemand wat hulle jare gelede geken het en verstaan dan glad nie waarom hulle nou oor die persoon droom nie. As ’n mens egter kyk na wat die persoon simbolies vir die dromer beteken, verstaan jy waarom die onbewuste juis daardie persoon in die droom laat verskyn.

      As ’n mens wel deur ’n droom, visioen of gesig ’n boodskap van God ontvang, sal dit dus nie vreemd wees as dit in die vorm van Jesus kom soos mense Hom uit voorstellings in die Kinderbybel ken nie. So ’n beeld sal bekend en sonder bedreiging wees. ’n Mens bevraagteken dan nie die verskynsel nie en jy weet vanuit jou verwysingsraamwerk dat dit van God afkomstig is. ’n Mens moet onthou dat God in die meeste gevalle die normale psigiese prosesse gebruik om met mense te kommunikeer.

      In hierdie psigiese proses van projeksie vind ’n mens dus ’n skatkis van inligting oor wat God besig is om te sê. Projeksie is die proses waardeur mense positiewe of negatiewe aspekte van hulleself en hul wêreld aan ander mense en dinge toeskryf. Soos met ’n projektor, gooi ’n mens ’n beeld op ’n skerm en die skerm is ’n ander mens of situasie. As ek byvoorbeeld nie my eie aggressie wil erken nie, sien ek baie gou aggressie in iemand anders raak. Dis soos die spreekwoordelike splinter wat jy in ’n ander se oog sien, terwyl jy nie die balk in jou eie oog kan sien nie.

      Op dié manier sien ’n mens dus elke dag hoe jou innerlike werklikheid konkreet en visueel na buite, op die uiterlike werklikheid, geprojekteer word. ’n Mens kyk daarna soos na ’n СКАЧАТЬ