Elza Rademeyer Omnibus 4. Elza Rademeyer

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ oom Josie,” protesteer sy skaam en laat sak sommer haar kop om kamtig aan te gaan met haar werk.

      Tant Mart steek by haar tuinhekkie vas. Daar is onrus in haar hart oor Jessica en die rooikop-wewenaar met sy klomp kinders. Vier wat nog nie eens in die skool is nie! Dit beteken mos dis omtrent elke jaar ’n kleintjie. Gaan hy Jessica ook so oorlaai met kleingoed? Seker maar. ’n Mens kry mos mans wat geen einde ken nie. Haar arme kind! Nee, sy wat Mart is, sal ’n plan moet maak. Hierdie kamstige verliefdheid van Jessica is sommer onsin. Sy sal vir Jessica ’n ander man moet soek. Iemand wat haar voete skoon onder haar gaan uitslaan. Wat haar sal laat afsien van die wewenaar met sy horde kinders.

      En toe dink sy aan die oulike man wat sy daar in die slaghuis gesien het.

      Bennie steek verbaas vas toe ’n mollige tantetjie hom aan die mou beetkry op die sypaadjie.

      “Ekskuus tog, meneer, dat ek jou voorkeer, maar jy lyk so bekend. Is jy nie van Schalk van Deventer se seuns nie?”

      “Nee, mevrou, ek ken nie ’n Schalk van Deventer nie.”

      Tant Mart kry dit nogal goed reg om afgehaal te lyk. “Nee, maar dan is ek nou jammer, meneer. Waar woon u? Ek het u mos nog nie voorheen hier op die dorp gesien nie?”

      “Ek is nuut hier. Ek gaan daar in Dasahof, nommer vyf, tuis. Danie Schoeman – ”

      “O, en ek is tannie Mart. Ek het die losieshuis hier. Sê vir my, werk u Saterdae?”

      “Nee,” sê Bennie huiwerig.

      “Mooi. Sê vir my, kan meneer ’n motor bestuur?” en toe hy sy kop knik, stoomroller sy dadelik voort. “Meneer sien, ek soek iemand wat Saterdag saam met my dogter Kaap toe kan ry. Sy’t mos ’n motor gewen in ’n kompetisie, maar nou het sy nog nie ’n liksens om self te ry nie. Die ouman hier van die slaghuis neem haar, maar nou moet ons iemand kry wat haar motor hierheen kan bring. Meneer sien nie dalk kans nie? Ek sal u betaal.”

      “U probleem is opgelos, mevrou. Ek doen dit met graagte, en het klaar – ”

      “Ag, dankie tog,” val sy hom weer eens in die rede. “Dis baie gaaf van u. Waar kan ons u kom oplaai?”

      “By die woonstel. Ons het gereël dat – ”

      “Nou maar gaaf,” val tant Mart nogeens weg voordat hy sy sin kan voltooi, doodseker dat dit haar pampoen se aanbrandsel is wat sy al tot hier in die straat ruik! “Ons sal nie later as so agtuur daar by u woonstel opdaag om u te kom oplaai nie.” En voordat Bennie ’n verdere woord kan uiter, skarrel sy van hom af weg – baie in haar skik. Hy loop maar met ’n skouerophaling verder.

      Toe Jessica die aand van die slaghuis af kom, word sy op die stoep ingewag deur tant Mart. “Ek het goeie nuus vir jou, my kind. Hier was vandag die oulikste mannetjie by my, en hy’t aangebied om Saterdag saam te ry Kaap toe en jou motor terug te bring.”

      “Maar ons het mos iemand,” sê Jessica fronsend. “Bennie de Lange gaan mos saam.”

      “Vergeet dit, my kind. Ek het vandag alles uitgevind omtrent Bennie de Lange. Hy’t sy vrou om elke hoek en draai verkul. En hy’t nog by ’n hele klomp ander vrouens ook kinders. Ek sal nie toelaat dat jy saam met so ’n sleg ding ry nie,” jok tant Mart ’n hond uit ’n bos uit. “En jy moet net die Danie Schoeman sien!”

      “Danie Schoeman? Danie, hier van Dasahof?” vra Jessica verward.

      En dis wat tant Mart ook heeltemal deurmekaar maak, want sy ken ook mos vir Danie Schoeman. “Dis nie dieselfde Danie Schoeman wat ons ken nie,” sê sy onseker.

      “Hoe lyk hierdie ander Danie Schoeman, tant Mart?”

      Tant Mart se onsekerheid verdwyn soos mis voor die son. Jessica stel belang. En as sy net eers belangstel, is dit genoeg. “Jy het hom gesien. Dis daardie oulike man wat daar by die slaghuis ingekom het net toe ek geloop het. Ek het hom nie daar so goed bekyk nie, maar hy het die mooiste paar blou oë! Dink jy nie ook hy is ’n aantreklike man nie?”

      “Was hy hier by die losieshuis?”

      “Nie eintlik nie. Hy’t hier verbygeloop en toe raak ons sommer maar aan die gesels. Heeltemal toevallig, jy weet.”

      “En hy sê toe vir tante hy’s Danie Schoeman?”

      “Ag, kind, ek is ook nou nie meer so seker nie. Gaan hy nie dalk in Danie Schoeman se woonstel tuis dat ek hom net verkeerd verstaan het nie? Die pampoen het gestaan en aanbrand op die stoof, toe kon ek nou nie eintlik lank met hom staan en gesels nie.”

      “Ek sien,” sê Jessica met haar tong in die kies. Sy kan raai wat gebeur het. Bennie het haar natuurlik gesê hy is in Danie se woonstel, en toe neem tant Mart sommer aan dis sy naam. Sy wil mos vreemde mense uit die straat uit aankeer.

      “Nee, maar dis reg, tant Mart. Sal hy dan saamgaan Kaap toe?”

      “Ja, julle moet maar môreoggend daar by Danie se woonstel gaan vra. As hy nie daar is nie, sal die mense julle kan sê in watter woonstel hy is. Ek verbeel my nou al hy’t gesê hy is in nommer vyf. Maar dan ís dit mos in Danie se woonstel. Ag, toe maar, julle sal wel môreoggend uitvind wat sy naam is.”

      Vrydagaand, toe tant Mart begin praat van saamry Kaap toe, dink oom Josie ’n ander plan uit. Hy en Jessica het mos besluit om Mart nog ’n ruk in die duister te hou oor die man wat dan nou kwansuis getroud sou wees.

      “Weet jy, Mart, ek het nou weer gedink jy gaan darem ’n partytjie reël vir môreaand. Dis mos nie elke dag wat ons dogter ’n motor wen nie!”

      Tant Mart is dadelik inskiklik. “Maar ek nooi nie daardie wewenaar met sy klomp kinders nie, gehoor!”

      “Nee,” sê oom Josie dadelik. “Jy nooi hom nie. Nooi liewer hierdie mannetjie wat môre saam met ons Kaap toe ry. Ek sal hom sommer vra. Ek dan hou ons die partytjie as ’n verrassing vir Jessica.”

      Saterdagoggend vind Jessica tot haar verbasing uit tant Mart gaan nie saam Kaap toe nie. Tant Mart bied ’n klinkklare verskoning aan.

      “Ag, kind, ek had mos skoon vergeet dat dominee se vrou my gaan kom sien oor die terte vir die basaar.”

      Die rooi sportmotortjie van oudsenator Mouton stop gelyktydig met oom Josie se motor voor die woonstelblok waar hy en Jessica vir Bennie moet kry, en toe Julia Mouton oor die straat stap, hyg oom Josie kliphard na sy asem.

      “Wat vir ’n ding gaan nou hier oor die straat, Jessica?”

      “Dis nie ’n ding nie, oom Josie. Dis oudsenator Mouton se dogter.”

      “Van wanneer af is sy dan nou so ’n spektakel?”

      “Sy trek maar so snaaks aan. Dis vandat sy van Johannesburg af teruggekom het.”

      “En die snaakse hoed op haar kop?”

      “Sy’t nie ’n hoed op nie. Dis haar hare wat so gekleur is.”

      Oom Josie skud sy kop en hulle staar haar agterna toe sy die voorportaal binnegaan. Dit lyk amper asof sy teen iemand bots en haar hande om sy nek gooi om haar val te stuit, maar toe verdwyn die twee figure met die trappe op, buite sig.

      Toe СКАЧАТЬ