Rabbedoe se temmer. Elza Rademeyer

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ

      “Dis net hy,” sê tant Ellie rustig. “Mevrou Maartens sê haar kinders bly ver en hulle wil nie hê sy moet langer so alleen bly nie, want sy’s al amper negentig jaar oud en haar hart is nie meer wat dit was nie. Sy soek iemand wat haar kan help as sy straks in die nag siek raak.”

      “Dis nie vir my nie!” sê Vicky onthuts. “Sy soek ’n verpleegster.”

      “Sy is nie siek nie. Dis net vir die wis en onwis. Sy soek eintlik net iemand wat haar eensaamheid sal verdryf.”

      Vicky kyk weer na die advertensie, maar daar is net ’n telefoonnommer. “Waar bly sy?”

      “In Plattekloof.”

      “In die Kaap! Weet tante hoe ver is dit?”

      “Wat daarvan? Wees dankbaar jy’t die werk gekry. Jy kan tog nie die res van jou lewe op mý nek lê nie.”

      “O, is dít hoe die wind waai! Tante wil my so gou as moontlik hier weg hê omdat ek jou geld kos,” sê Vicky gebelg. “Nee, maar dan is dit reg so. Ek sal dadelik waai. Ek wil vir niemand op aarde ’n oorlas wees nie.”

      Dog, toe sy die volgende oggend dorp toe wil ry om haar laaste spaargeldjies te gaan trek vir brandstof Kaap toe, blaas die bakkie net ’n paar swart rookdampe deur sy uitlaatstelsel voordat hy met ’n knalgeluid vrek. En verdomp of die masjien weer wil loop.

      Tant Ellie kom later nadergestap van die stoep af. “Hou op om so te karring met die aansitter,” sê sy vir Vicky. “Netnoumaar is die battery ook pap.”

      Vicky klim uit en klap vies die deur agter haar toe. “Wat nou? Hoe gaan ek hom by die garage kry?”

      “Ken jy nie iemand wat hier na hom kan kom kyk nie?”

      “Nee, almal kyk my mos deesdae met die nek aan. Ek is mos nou te arm en te eenvoudig om raakgesien te word.”

      “Bitterheid en selfbejammering gaan jou nêrens bring nie. Bel vir Dawid. Hy sal kan sê wat die fout is.”

      “Waar kom tante daaraan dat hy sal weet wat aangaan? Hy’s onnosel verby!”

      “Waar kom jy daaraan dat hy onnosel is? Vir my lyk hy na ’n baie ordentlike, opgevoede man. En toe hy jou kom oplaai het vir fliek, het hy genoem dat dit ’n stokperdjie van hom is om in sy vrye tyd aan voertuie se masjinerie te werk. Toe, loop bel hom.”

      Kwalik ’n uur later maak Dawid dan ook sy opwagting nadat Vicky hom teësinnig gebel het.

      Maar dis nie lank nie, of hy klap die masjienkap toe om met iets soos bejammering na haar te kyk. “Jy kan hierdie bakkie maar afskryf. Hy’t bearings geslaan.”

      “Wat beteken dit?”

      “Dit beteken hy sal ’n nuwe enjin moet kry. Maar dis nie al nie. Sy bande is so glad soos seep, sy uitlaatstelsel is vol gate, en hy’s so geroes dat dit ’n nuwe bakkie se geld sal kos om hom weer op die pad te kry.”

      “Nou wat gaan ek doen? Ek moet Maandag in die Kaap wees!”

      “Wat moet jy daar gaan maak?”

      “Ek gaan daar werk.”

      “Vir altyd?”

      “Hoe moet ek weet vir hoe lank ek daar gaan wees! Seker ten minste tot die prokureur eendag klaar is met die boedel.”

      “O. E … wat van jou kêrel? Kan hy jou nie vat nie?”

      “Ek het nie meer ’n kêrel nie. Hy’t my gelos toe hy hoor van my pa se skuld.”

      Hy glimlag ineens breed. “Ek moet Maandag werk, maar ek sal hoor of ek kan af kry, dan vat ek jou.”

      “Nee, los maar. Ek sal wel ’n plan bedink. Wat skuld ek jou vir dié dat jy na die bakkie kom kyk het?”

      “Niks. Kan ek vir jou kom kuier daar in die Kaap?”

      “Nee.”

      “Hoekom nie?”

      “Sommer nie.”

      Hy kyk op sy horlosie en trap ongemaklik rond. “Ek sal moet ry. Eintlik is ek op diens en as hulle uitvind ek is nie op die pad nie, kan ek in die moeilikheid kom.”

      “Nou ja toe, ry dan.”

      “Jy sal darem iets vir die bakkie kan kry as jy hom skrootwerf toe vat.”

      “Dan moet ek hom seker op ’n kruiwa laai en stoot tot daar. Nee, los maar. Ek sal regkom.”

      Toe Vicky moedeloos die nuus van die bakkie aan tant Ellie oordra, sê dié ewe kalm: “Ek het ’n vermoede gehad daar is groot fout, en het toe maar besluit om Jorsie vir jou te gee. Dis net werk om elke dag sy masjien vir ’n ruk te laat loop sodat sy binnegoed nie vas roes nie. Ek raak buitendien te oud vir rondry. Maar ek waarsku jou, as jy hom nie mooi oppas nie, vat ek hom terug.”

      “Jorsie … Tante bedoel ek moet met daardie jaar-toet-motor van tante Kaap toe ry!”

      “Hy’s meer betroubaar as wat die bakkie was. Sorg net dat jy nie sy masjien ooreis nie. Jy ry niks vinniger as honderd kilometer ’n uur met hom nie. En voor jy ry, moet jy hom was. Hy sal baie beter lyk as hy skoon is.”

      Daardie nag slaap Vicky omtrent glad nie. Sy’t al die spreekwoord “Hoogmoed kom tot ’n val” gehoor. Nou ken sy die betekenis daarvan. Nie dat sy haarself al ooit as hoogmoedig geag het nie, maar dis min of meer dieselfde ding wat met haar gebeur het. Die een oomblik was die toekoms nog blink en belowend, nou is dit vaal en verdoemend. Sy’t gedartel deur die lewe, nou strompel sy voort sonder hoop op enige toekoms.

      Wat gaan die mense van haar dink as sy in so ’n ou stuk tjor daar in die Kaap aankom? En wat op aarde weet sy van ou mense met hartkwale? Die heel ergste: sê nou tant Ellie se voorspelling is reg en daar is niks geld oor wanneer die skuldeisers klaar is met hul eise nie? Sal sy dan vir die res van haar lewe met ou mense moet gesels om aan die lewe te bly?

      Dat dit so ’n groot werk is om ’n motor te was, het Vicky nie kon dink nie. Boonop stamp Piet die emmer water twee keer om. Sy is seker dis van pure moedswilligheid oor sy hom die vorige aand in die murasie van die ou stal gaan toesluit het sodat sy ongesteurd die eiers kon uithaal.

      En beter lyk is min! Die motor se duike en stampe is eintlik net nog meer sigbaar. So ook die twee groot roeskolle waar die hekpaal die verf afgeskraap het. Tant Ellie was nooit ’n wafferse bestuurder nie.

      Maandagoggend toe sy moet ry, stap tant Ellie saam buitentoe.

      “Nou is jy gereed om die eerste sport van die leer te klim,” sê sy. “Sorg dat jy bo kom. As jou ma dit kon regkry, kan jy ook. Moenie soos jou pa maak en van bo af ondertoe klim nie.”

      Daarmee druk sy ’n paar note in Vicky se hand. “Gelukkig gaan jy geen onkoste met verblyf en dinge hê nie. Mevrou Maartens het gesê jy slaap en eet by haar in die huis. So gebruik hierdie geld om vir jou ’n spaarrekening te open. Jy sal verbaas wees om te sien hoe gou kry ’n mens iets bymekaar as jy nie jou geld vermors op onnodige dinge nie.”

      “Dankie, СКАЧАТЬ