Heiligdom (Door Bloed Gebonden Boek 9). Amy Blankenship

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ die de demonen clans één voor één uitschakelen ... meestal net zoals ze een territorium hadden gevestigd. Er waren veel andere demonen die al een aandeel hadden opgeëist en probeerden uit zicht te blijven, in een poging op dezelfde manier te versmelten.

      Het opgaan in de mens was iets dat Skye al heel vroeg in zijn leven had geleerd en hij had die kennis met Aurora gedeeld.

      Toen hij haar voor het eerst ontmoette, wist hij dat ze elkaars bescherming nodig hadden. Waar demonen hem vaak als een gevallene zagen, was er geen twijfel over wat Aurora was ... tenzij ze leerde hoe ze haar ware afkomst kon onderdrukken.

      Zijn hart was uitgestort op de grond toen hij terugkeerde van zijn visioenzoektocht om het dorp te vinden en bijna iedereen erin was verdwenen. De menselijke soort was geen onbekende voor oorlog ... een veerkrachtig ras op zich. Er waren een paar overlevenden geweest die het bloedbad waren ontvlucht om zich in het bos te verbergen en het was door hen dat hij had gehoord wat er was gebeurd.

      De dorpelingen riepen dat demonen onder hen waren verschenen om hun ziel op te eten ... toen waren de goden uit de lucht afgedaald om de monsters te vernietigen ... hen te redden hoewel er veel slachtoffers waren gevallen door de plotselinge strijd. Zelfs toen ze om hun doden rouwden ... waren ze dankbaar dat de goden hen hadden gered.

      Met het dorp volledig verwoest, verzamelden hij en de andere dorpsstrijders de overlevenden en reisden naar een ander dorp. Het was op de tweede nacht dat hij onder de sterren sliep dat Skye een vreemde onder hen zag ... een klein meisje. Niemand had haar aanwezigheid in twijfel getrokken, denkend dat ze een vluchteling was uit een ander dorp dat was gevallen na het bloedbad ... ze noemde zichzelf Misery.

      Op de derde nacht trok Misery hem opzij en vertelde hem in expliciete details wat er echt met zijn dorp was gebeurd en dat de Fallen verantwoordelijk waren. Wat Skye het meest stoorde, was dat ze wist dat hij geen mens was ... ongeacht hoezeer hij zijn krachten onderdrukte. Ze beweerde dat het zijn droefheid was die hem verraadde.

      Tegen de tijd dat ze de volgende nederzetting bereikten, was Skye voortdurend bang dat Misery de mensen zou vertellen wat hij werkelijk was en diezelfde angst hield zijn mond dicht.

      In de loop van de volgende weken hield Misery de dorpelingen in een constante staat van angst door grappen met ze uit te halen. 's Avonds laat liep ze door het dorp in haar verrotte vorm ... en veroorzaakte massale paniek door sluipende mensen te vangen die ongelukkig genoeg waren om 's nachts te worden betrapt. Sommigen van hen konden de veiligheid bereiken, maar de anderen hadden niet zoveel geluk.

      De laatste druppel was toen drie krijgers die hun hele leven de beste vrienden waren geweest elkaar doodden in een bloedbad dat het hele dorpsplein rood kleurde.

      De dorpsbewoners begonnen eindelijk 's nachts hun deuren te blokkeren en weigerden zich buiten te wagen totdat de zon hoog aan de hemel stond. Het duurde niet lang voordat een vreemdeling het dorp begon te bezoeken en goederen van de markt kocht. Skye herkende wat de man echt was en hield dit voor zichzelf ... wegblijven van alle dorpelingen en Misery aan haar eigen ondergang overlaten.

      Dat plan van zelfbehoud mislukte toen Misery midden in de nacht op zijn deur begon te slaan en eiste dat hij haar binnenliet. Hij had de stem van het kind genegeerd en via de achterdeur zijn woning verlaten. Skye wist dat de zij-demon door de vreemdeling was ontdekt ... een Fallen die de lucht van een demon in het dorp had gekregen.

      Helaas volgde Misery hem en leidde op zijn beurt de gevallene rechtstreeks naar hem toe. Skye zocht zijn toevlucht in een grot en verborg de hoop boven alle hoop dat Misery hem niet kon vinden. Zijn hart viel overeind toen Misery de grot in rende om zich te verbergen. De Fallen moeten zijn kans gezien hebben en een soort barrière rond de grot geplaatst hebben, die ze voor de eeuwigheid gevangenhield.

      Skye schudde de herinneringen van die pijnlijke eeuwen in de grot van zich af en liep nonchalant door de straten van Los Angeles. Hij had niets beters te doen dan alleen maar door het doolhof van hoge gebouwen en donkere steegjes te dwalen. Het was laat, donker en de meeste mensen sliepen, behalve diegenen die in de nacht opbloeiden.

      Demonen zwierven ook door de straten, hongerig op zoek naar die mensen die dom geloofden dat de duisternis hun thuis was.

      Hij was nog steeds verbaasd over de grootte van de stad en had nog nooit zoiets gezien toen hij al eeuwen eerder over de aarde zwierf. De mensen wiens geest hij aanraakte, hadden hem de kennis geleend die hij nodig had om te begrijpen wat hij zag. Nooit had hij geloofd dat het menselijk ras op zo'n niveau kon komen. Vóór zijn tijd in de grot waren menselijke woningen niets meer dan kleine hutten gemaakt van modder en stro, maar nu hadden ze torens die tot in de hemel reikten.

      Wat hem het meest frustreerde, was dat de verhalen over demonenbezetting in de geschiedenis waren opgeschreven tot legendes, mythen en folklore. Als de mensen alleen maar wisten dat hun ergste nachtmerries realiteit waren ... zou de samenleving hoogstwaarschijnlijk afbrokkelen of zouden ze hun regering de schuld geven voor het uitvoeren van experimenten met de menselijke genetische samenstelling.

      Plotseling zocht hij veiligheid, Skye doorkruiste de straten en vermeed de paar voetgangers die onscherp werden als het flitsen van een flitslicht.

      Hij stopte bij het begin van een schaduwrijk steegje en keek even in de duisternis, wierp toen een blik over zijn schouders om te zorgen dat niemand hem zou zien. Toen hij er zeker van was dat de kust veilig was, liep hij er zonder aarzeling in. De gebouwen verrezen hoog om hem heen, waardoor het effect van de duisternis hem opnam. Het had even geduurd, maar hij had een schuilplaats gevonden in de kelder van de enorme bibliotheek in de binnenstad.

      Zijn blik vond gemakkelijk de tralies die het kelderraam op grondniveau bedekten in de absolute duisternis. Skye hurkte naast hen neer en keek naar binnen om zich ervan te vergewissen dat geen van de bibliotheekmedewerkers nog dienst had en rondsnuffelde zoals de afgelopen week.

      Zwijgend verwijderde hij de tralies, liet hij zich langzaam in de diepe betonnen ruimte zakken voordat hij de tralies draaide en terug op zijn plaats schoof. Hij haalde diep adem in de wetenschap dat hij nog een nacht veilig zou zijn. Terugkerend naar het hoofdgedeelte van de kelder, baande hij zich een weg door de bijna ontelbare rijen boekenplanken die de thuisbasis waren van enkele oudere delen, zoals zeldzame eerste edities, totdat hij bij een zithoek kwam die niet was gebruikt in wie wist hoe lang.

      Een oude bank stond op een kleine open plek tussen de boekenplanken, de achterkant ervan duwde tegen een raamloze muur. Er stonden meer planken eromheen met hier en daar open dozen met boeken. Een enkele staande lamp stond naast de bank, Skye nam nooit de moeite om ze aan te zetten, omdat nachtzicht één van de voordelen van besmet bloed was.

      Skye had hier sinds zijn ontsnapping uit de grot vele malen een toevluchtsoord gezocht en tot nu toe was hij niet gestoord. Hoewel hij niet zo vaak hoefde te rusten ... vanavond was Skye uitgeput. Hij had meer dan één dappere poging gedaan om de stad te verlaten. Iemand of iets had er echter in elke richting een barrière omheen gebouwd, waardoor ontsnappen onmogelijk was. Hij wist dat er een uitweg was ... hij hoefde alleen maar de sleutel te vinden.

      Hij wilde woedend schreeuwen tegen Misery omdat zij dit allemaal had veroorzaakt, omdat het in eerste instantie haar schuld was. Ze was een krachtige demon met de mentaliteit van een snotaap. Hij zat zo lang in die grot met haar gevangen dat toen hij eindelijk vrijheid voelde ... hij het had genomen niet wetende dat vrijheid een leugen was. Hij was echter niet helemaal ondankbaar ... deze kooi was tenminste groter en de inrichting was beter.

      Misery had haar plan waargemaakt om de demonen terug in deze wereld te brengen, maar hij had een aantal van hen ook zien proberen om te vertrekken. Ze waren allemaal vrijgelaten uit de ene gevangenis of de andere, om vervolgens recht in een andere te vallen met een schijnbare kans om te ontsnappen. Het was bijna alsof twee СКАЧАТЬ