In de gaten. Блейк Пирс

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ te redden.

      Trudy keek Riley doordringend aan en zei toen: ‘Jij lijkt niet bang te zijn.’

      Riley voelde zich onthutst.

      Voor het eerst drong het tot haar door...

      Nee, ik ben niet bang.

      Ze had elke andere vreselijke emotie in de wereld gevoeld, schuld, verdriet, shock en ja, afschuw. Maar haar afgrijzen verschilde op de een of andere manier met de angst voor haar eigen leven. De afschuw die ze voelde was voor Rhea zelf, afschuw over het verschrikkelijke van wat haar was overkomen.

      Maar Riley was niet bang.

      Ze vroeg zich af of het kwam door wat er al die jaren geleden met haar moeder was gebeurd, het geluid van dat schot, de aanblik van al dat bloed, het onbegrijpelijke verlies waar ze zelfs vandaag nog mee worstelde?

      Had het ergste trauma dat ze ooit had meegemaakt, haar sterker gemaakt dan andere mensen?

      Om de een of andere reden hoopte ze bijna van niet. Het leek niet helemaal goed om zo sterk te zijn, sterk op manieren die andere mensen niet waren.

      Het leek gewoon niet helemaal...

      Het kostte Riley een paar seconden om het woord te vinden.

      Menselijk.

      Ze huiverde een beetje en zei toen tegen Trudy: ‘Ik ga terug naar de kamer. Ik moet echt wat slapen. Ga je mee?’

      Trudy schudde haar hoofd.

      ‘Ik wil hier gewoon een tijdje zitten’, zei ze.

      Riley stond op van haar stoel en gaf Trudy een snelle knuffel. Toen maakte ze het dienblad met haar ontbijt leeg en verliet de studentenvereniging. Het was geen lange wandeling terug naar de studentenkamer en ze was opgelucht dat ze onderweg geen verslaggevers zag. Toen ze bij de voordeur van het studentenhuis aankwam, wachtte ze even. Nu drong het tot haar door waarom Trudy nu niet met haar mee terug had willen komen. Ze was er gewoon nog niet klaar voor om het studentenhuis weer onder ogen te zien.

      Toen Riley voor de deur stond, kreeg zij er ook een raar gevoel van. Natuurlijk had ze de nacht hier doorgebracht. Ze woonde hier.

      Maar na enige tijd buiten te hebben doorgebracht, waar een terugkeer naar normaliteit was verklaard, was zé er wel klaar voor om terug te gaan naar het gebouw waar Rhea vermoord was?

      Ze haalde diep adem en liep door de voordeur naar binnen.

      Eerst dacht ze dat ze zich goed voelde. Maar toen ze door de gang liep, werd het vreemde gevoel dieper. Riley had het gevoel alsof ze onder water liep en bewoog. Ze liep regelrecht naar haar eigen kamer en stond op het punt de deur te openen toen haar ogen naar de kamer in de gang werden getrokken, de kamer die Rhea en Heather gedeeld hadden.

      Ze liep ernaartoe en zag dat de deur was afgesloten en verzegeld met politielint.

      Riley stond daar en voelde zich plotseling vreselijk nieuwsgierig.

      Hoe zag het er daar nu uit?

      Was de kamer schoongemaakt sinds ze hem voor het laatst had gezien?

      Of lag het bloed van Rhea daar nog?

      Riley werd door een vreselijke verleiding gegrepen om het lint te negeren, die deur te openen en naar binnen te lopen.

      Ze wist beter dan aan die verleiding toe te geven. En natuurlijk zou de deur op slot zijn.

      Maar toch …

      Waarom voel ik me zo?

      Ze stond daar en probeerde deze mysterieuze drang te begrijpen. Ze begon zich te realiseren dat het iets met de moordenaar zelf te maken had.

      Ze kon het niet helpen om te denken...

      Als ik die deur open, dan kan ik in zijn gedachten kijken.

      Het sloeg natuurlijk nergens op.

      En het was echt een angstaanjagend idee om in een kwade geest te kijken.

      Waarom? bleef ze zich afvragen.

      Waarom wilde ze de moordenaar begrijpen?

      Waarom voelde ze in vredesnaam zo’n onnatuurlijke nieuwsgierigheid?

      Voor het eerst sinds dit hele vreselijke iets gebeurd was, voelde Riley zich opeens heel bang...

      ... niet vóór zichzelf, maar ván zichzelf.

      HOOFDSTUK ZES

      De volgende maandagochtend voelde Riley zich zwaar ongemakkelijk toen ze op haar stoel gleed voor haar geavanceerde psychologieles.

      Het was tenslotte de eerste les waaraan ze deelnam sinds Rhea’s moord van vier dagen geleden.

      Het was ook de les waarvoor ze had geprobeerd te studeren voordat zij en haar vriendinnen naar de Centaur’s Den waren gegaan.

      Het werd vandaag schaars bezocht. Veel studenten hier bij Lanton voelden zich nog niet klaar om weer aan het studeren te gaan. Trudy was er ook, maar Riley wist dat haar kamergenoot zich ook ongemakkelijk voelde bij deze haast om weer ‘normaal’ te worden. De andere studenten waren allemaal ongewoon stil toen ze hun plaats innamen.

      Het zien van professor Brant Hayman die de kamer binnenkwam, stelde Riley wat meer op haar gemak. Hij was jong en knap op een corduroy geklede academische manier. Ze herinnerde zich dat Trudy tegen Rhea zei...

      ‘Riley maakt graag indruk op professor Hayman. Ze heeft een oogje op hem.’

      Riley kromp ineen bij de herinnering.

      Ze wilde zeker niet denken dat ze een ‘oogje’ op hem had.

      Het was alleen dat ze toen ze een eerstejaars student was ze voor het eerst bij hem had gestudeerd. Hij was toen nog geen professor geweest, alleen student-assistent. Ze vond toen al dat hij een geweldige leraar was. Informatief, enthousiast en soms vermakelijk.

      Vandaag was de uitdrukking van Dr. Hayman ernstig toen hij zijn aktetas op zijn bureau zette en naar de studenten keek. Riley besefte dat hij meteen ter zake zou komen.

      Hij zei: ‘Luister, er is een olifant in deze kamer. We weten allemaal wat het is. We moeten de lucht klaren. We moeten het openlijk bespreken.’

      Riley hield haar adem in. Ze was ervan overtuigd dat ze wat er nu ging gebeuren niet leuk zou vinden.

      Toen zei Hayman...

      ‘Kende iemand hier Rhea Thorson? Niet alleen als kennis, niet alleen als iemand die je soms op de campus tegenkomt. Echt goed kennen, bedoel ik. Als een vriendin.’

      Riley stak voorzichtig haar hand op en Trudy ook. Niemand anders in de klas deed dat.

      Hayman vroeg toen: ‘Wat voor soort gevoelens hebben jullie door moeten maken sinds ze vermoord werd?’

      Riley СКАЧАТЬ